Του Γιάννη Σιδέρη
Καταστάσεις πτωτικού πανικού χθες στο Χρηματιστήριο με κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών, το δείχτη να κλείνει στις 666 μονάδες, καθώς οργίασαν οι φήμες για ενδεχόμενο κρατικοποίησης τους, νέας ανακεφαλαιοποίησης, κουρέματος των καταθέσεων και κάτι που έχει βάση, ενδεχόμενης στήριξης από το cash buffer… (Σύμφωνα με το Bloomberg από την αναρρίχηση του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία οι μετοχές των τραπεζών έχουν υποχωρήσει κατά 97%, αλλά το χθεσινό η κυβέρνηση το απέδωσε σε κερδοσκοπικές πιέσεις και ξέμπλεξε).
Επί της «αξιοποίησης» του cash buffer θα πρέπει να εντείνει την προσοχή της η ΝΔ γιατί τα επιτόκια παραμένουν απαγορευτικά για τη χώρα και η κυβέρνηση θα βρεθεί αναγκασμένη να αποπληρώσει ομόλογα και οφειλές προς το ΔΝΤ από αυτό. Έτσι, και εφόσον αργήσουν οι εκλογές, θα παραδώσει στην επόμενη κυβέρνηση κάτι... υπόλοιπα, και ένα επιτόκιο πάνω από 4%, οπότε ευχαρίστως θα την αφήσει να κυβερνήσει!
Την ίδια στιγμή η πάλαι ποτέ κραταιά ΔΕΗ σε δύο μέρες έχασε πάνω από 12% της χρηματιστηριακής αξίας της, ενώ βρίσκεται ενώπιον σοβαρού κινδύνου οικονομικής κατάρρευσης. Παράλληλα τα χρέη του Δημοσίου αυξήθηκαν αφού σταμάτησε να πληρώνει τις υποχρεώσεις του μετά την έξοδο από το μνημόνιο (οι δανειστές ως προ αυτό τουλάχιστον διατηρούσαν την ευταξία), ενώ καρκινοβατούν οι εμβληματικές επενδύσεις όπως το Ελληνικό, που (πέραν καθεαυτής της οικονομικής αξία της), θα είχε προστιθέμενη αξία, καθώς θα εξέπεμπε το σήμα πως υπερκεράστηκαν οι αγκυλώσεις και η Ελλάδα γίνεται χώρα φιλική σε επενδύσεις.
Ουδείς κυβερνητικός ανησυχεί για τα ανωτέρω, που είναι μερικά από αυτά που σηματοδοτούν τη βίαιη καθίζηση της Οικονομίας. Η πολιτική ζωή κανοναρχείται από το σήριαλ της περικοπής των συντάξεων, επειδή λειτουργεί ο καιροσκοπικός ωφελιμισμός: Για την κυβέρνηση αφορά εκατοντάδες χιλιάδες ψήφων και για τα ΜΜΕ ισόποσο ποσοστό αναγνωστών και ακροατών - θεατών. Λες και η συνεχιζόμενη οικονομική βύθιση και η σερνάμενη ανάπτυξη (σαν καχεκτική κουτσή σαρανταποδαρούσα που θα έλεγε και ο Ευκλείδης), δεν θα ξαναφέρει την αναγκαιότητα νέας περικοπής στο μέλλον.
Πέραν του σήριαλ των συντάξεων, είμαστε βουλιαγμένοι στην φραστική μπουρμπουλήθρα που αντί για τις στήλες της μικροπολιτικής τροφοδοτεί πρωτοσέλιδα. Ο Φίλης ενόψει των επερχόμενων εκλογών θέλει να πείσει ότι υπάρχει και «άλλος» ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από τριάμισι χρόνια ξύπνησε και κατάλαβε τι εκπέμπει η ΕΡΤ, χαρακτήρισε ως αυταρχικό μέτρο τις κατασχέσεις λογαριασμών και λυπήθηκε πολύ για το πετσόκομμα των συντάξεων χηρείας (προφανώς αλυσοδεμένο τον πήγαν και τα ψήφισε). Ζήτησε παράλληλα την επιστροφή του κόμματος «στην αριστερή κανονικότητα» (Είναι αυτή που θα πουλήσουν προεκλογικά).
Οι δε υπουργοί Καμμένος και Κοτζιάς, ως μέλη αντιπάλων κομμάτων ρίχνουν τροχειοδεικτικά κατ΄ αλλήλων από τα Μέσα Ενημέρωσης, απασχολούν την ειδησεογραφία, τα διαβάζουν τα διεθνή οικονομικά και πολιτικά κέντρα, αλλά ο Πρωθυπουργός αδυνατεί να τους επιβάλει τη σιωπή.
Τα διεθνή Μέσα επίσης εξακοντίζουν ιερεμιάδες για την απάνθρωπη αριστερή ντροπή της Μόρια, ενώ η ΓΣΕΕ καταγγέλλει ραγδαία επιδείνωση συνθηκών για το 90% των εργαζομένων, με χαρακτηριστικά τη μείωση των αποδοχών και την αύξηση της εργασιακής ανασφάλειας (και επί αριστερής κυβέρνησης).
Αλλά τι μας νοιάζουν τα ανωτέρω; Λεφτά… θα βρούμε. Θα τα πάρουμε από τους Γερμανούς! Ο Νίκος Βούτσης ανακοίνωσε τις προάλλες ότι μέχρι το τέλος του 2018 θα έρθει στη Βουλή το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής για τις γερμανικές επανορθώσεις και θα υπάρξει απόφαση για διεκδίκηση σε διακρατικό και νομικό επίπεδο.
Χθες στάθηκε αρωγός του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Π. Παυλόπουλος, που δήλωσε από τη Χώρα Σφακίων πως είναι αδιαπραγμάτευτη η συστράτευση όλων για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων, καθώς «οι αξιώσεις μας είναι πάντα νομικώς ενεργές και δικαστικώς επιδιώξιμες»
Περσινά ξινά σταφύλια που θα έλεγε και ο Τρύφων Αλεξιάδης, ανασυρμένα από το σκονισμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αλλά αφού αυτό ορίζεται ως υποχρέωση στην ιστορική μνήμη των θυσιασθέντων και ως «νομίμως ενεργές και απαράγραπτες απαιτήσεις», ας το κάνουν.
Πολύ φοβούμαστε ωστόσο ότι η διεκδίκηση δεν θα παραμείνει στην αναγκαία διεκδίκηση, δηλαδή σε αυστηρά νομικό και πολιτικώς πράο περιβάλλον. Κρίνοντας από τη μέχρι τώρα πορεία τους, πιστεύουμε ότι θα το υπερφουσκώσουν επικοινωνιακά, αφενός για να το πλασάρουν ως την απαρχή ενός νέου αντιστασιακού αγώνα (καρικατούρα), αφετέρου ως συμβολή στον αγώνα κατά του φασισμού και της ακροδεξιάς που αναβιώνει στην Ευρώπη (παρωδία).
Οι εντυπώσεις να δημιουργούνται, πάντα αυτή είναι η αγωνία τους, και κατά τα άλλα γαία πυρί μειχθήτω.
Και σε όποιον νουνεχή πει καλά είναι αυτά αλλά κοιτάξτε και λίγο την οικονομία και τη διακυβέρνηση, άνετα θα του κολλάνε την ταμπέλα του γερμανόφιλου και του Γερμανοτσολιά, που δε θέλει να δικαιωθούν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
