Του Γιάννη Σιδέρη
Το εμπεδώσαμε. Η μακρόχρονη ύπαρξη του ελληνοχριστιανικού ημών έθνους, απέκτησε νέο βάθρο στήριξης: Την… χριστιανική ριζοσπαστική Αριστερά.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στη συνεδρίαση της ιεραρχίας, έκανε γνωστό ότι έγιναν δεκτές εκ μέρους της κυβέρνησης «οι παρεμβάσεις, διορθώσεις, προσθήκες, αφαιρέσεις, προτάσεις της Επιτροπής της Εκκλησίας εις το υλικό διδασκαλίας» στο μάθημα των θρησκευτικών.
Οκ. Ιερώνυμος γνωστοποίησε μάλιστα ότι «τα βιβλία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από το σχολικό έτος 2018-2019 πριν τυπωθεί θα τεθεί εις την διάθεσιν της εκκλησίας για την απαιτούμενη δογματική παρακολούθηση».
Παράλληλα, ο αρχιεπίσκοπος έπλεξε το εγκώμιον του πρωθυπουργού και επέρριψε ευθύνη για την κρίση στον πρώην υπουργό Νίκο Φίλη, ο οποίος σε συνέντευξή του είχε πει «Εγώ μπορεί να έφυγα, τα νέα θρησκευτικά έμειναν».
Στην εισήγηση τονίζεται ότι η τριμελής Επιτροπή (Ύδρας Εφραίμ, Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος, και Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο)ς, έφερε τα εξής 4 στοιχεία:
1. Η συζήτησις άρχισε από μηδενική βάση (καταργήθηκαν τα σχετικά ΦΕΚ του Νίκου Φίλη και ισχύουν τα του νυν υπουργού Κώστα Γαβρόγλου) 2. Διατηρείται ο ορθόδοξος χαρακτήρας του μαθήματος. 3. Έγιναν δεκτές παρεμβάσεις, διορθώσεις, προσθήκες, αφαιρέσεις, προτάσεις της Επιτροπής της Εκκλησίας εις το υλικό διδασκαλίας. 4. Το υλικό μαθητείας που θα αποτελέσει τα βιβλία, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν από το σχολικό έτος 2018-2019 πριν τυπωθεί θα τεθεί εις την διάθεσιν της Εκκλησίας για την απαιτουμένη δογματική παρακολούθηση».
Υποτίθεται ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας αποτελούσε την εκ των ων ουκ άνευ διοικητική πράξη, σύμφυτη με την ιδεολογία μιας ριζοσπαστικής αριστερής κυβέρνησης, η οποία θα προστάτευε την κοσμικότητα του κράτους. Στη συνέχεια ο διαχωρισμός, δια χειλέων του «ριζοσπάστη αριστερού» Νίκου Φίλη, μεταμορφώθηκε σε διαμόρφωση «διακριτών ρόλων εκκλησίας και Πολιτείας». Τελικά ούτε αυτό δεν άντεξε η κυβέρνηση και έντρομη κατέθεσε τα όπλα, υποτασσόμενη στις απαιτήσεις της εκκλησίας.
Υπάρχει φυσικά ο ελληνοχριστιανός συγκυβερνήτης Πάνος. Αυτός με αφορμή τις αλλαγές που προσπάθησε ο Φίλης, ως άλλος Ηρώδης προσέφερε στον Ιερώνυμο την κυβέρνηση επί πίνακι, εάν ο αρχιεπίσκοπος, ζηλώσας δόξαν Σαλώμης, το ζητούσε. Εξ ου και το Ποτάμι, ειρωνεύεται και τονίζει: «Και τώρα θρησκευτικό μνημόνιο για τον κ. Τσίπρα», ενώ χλευαστικά προτείνει: «Μάλλον πρέπει να αλλάξει η μαρκίζα στην κυβέρνηση από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε ΑΝΕΛ-ΣΥΡΙΖΑ».
Η οπτική του Ποταμιού ενέχει αλήθεια, αλλά δεν είναι πλήρης η αλήθεια. Ο Πάνος Καμμένος είναι αιτία αλλά και πρόσχημα. Εάν έριχνε την κυβέρνηση, αυτή τουλάχιστον θα έπεφτε ενδόξως, στην προσπάθειά της να εκσυγχρονίσει στοιχειωδώς το αραχνιασμένο ελληνικό κράτος.
Πέραν του Πάνου, αιτία της κυβερνητικής οπισθοχώρησης είναι και κάτι άλλο: Ο φόβος της εκλογικής εξαφάνισης. Το πολιτικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ, στερείται της ιδεολογικής καθαρότητας του ΚΚΕ και κάποιων αριστερίστικων σχημάτων. Γοητεύτηκε από την καρέκλα της εξουσίας, απέκτησε πολύ γρήγορα συστημικά χαρακτηριστικά, και θέλει να την γευτεί τώρα και στο μέλλον.
Γνωρίζει ότι η σταυροδοτική δύναμη της Εκκλησίας είναι υπερβολικά μεγάλη σε μια κοινωνία με έντονα τα στοιχεία μιας - οπισθοδρομικής -θρησκευτικότητας (το οπισθοδρομικό δεν έγκειται φυσικά στο ανθρώπινο δικαίωμα της θρησκευτικότητας). Γνωρίζει ότι η εκκλησία αποτελεί την πρώτιστη πολιτική δύναμη στην χώρα, και ο άμβωνας είναι ένα πανίσχυρο προεκλογικό μπαλκόνι. Η Εκκλησία έχει πίσω της εκατομμύρια ψηφοφόρους, και ενσωματωμένη εμπειρία (κοντά στα δύο χιλιάδες χρόνια) ενεργού πολιτικής παρέμβασης στα υψηλά δώματα της εξουσίας.
Το γνώρισε καλά ο Αντρέας όταν καθιέρωσε τον πολιτικό γάμο, όπου οι άμβωνες μετατράπηκαν σε βήματα κακολογίας, κατασυκοφάντησης και ενίοτε κατάρας, από τους κήρυκες της χριστιανικής αγάπης! Και αν δεν το πλήρωσε ήταν γιατί εκείνη η εποχή είχε πιο πολιτικά χαρακτηριστικά από την τωρινή. Το γνώρισε και ο Σημίτης με την υπόθεση των ταυτοτήτων, τότε που αντιμετώπισε επιθέσεις από δύο στρατόπεδα: Τη μία εκ του «βαθέως ΠΑΣΟΚ», που τον κατηγορούσε ότι «χωρίς λόγο τα έβαλε με την εκκλησία μας». Η δεύτερη από σύμπασα τη ΝΔ του Καραμανλή, η κυβέρνηση του οποίου προσέτρεξε και ψήφιζε στο αντισυνταγματικό δημοψήφισμα του Χριστόδουλου (με τιμητική εξαίρεση - αν δεν απατά η μνήμη - μόνο τη Μαριέτα Γιαννάκου).
Αντιμετώπισαν και οι δύο πρωτοσέλιδα του στυλ «υπό διωγμόν η εκκλησία», «σταύρωση της εκκλησίας» και άλλα σκοταδιστικά παρόμοια, τα οποία αντιμετώπισε και η παρούσα κυβέρνηση λόγω Φίλη. Αλλά επέδειξαν πολιτική συνέπεια, και ψυχικό σθένος, πηγαίνοντας κόντρα στις εξουσιαστικές παρεμβάσεις της εκκλησίας.
Αυτή η πολιτική συνέπεια και το σθένος απουσιάζουν από τη… ριζοσπαστική Αριστερά, η οποία ψοφοδεής, επιτρέπει πρακτικές Θεοκρατισμού σε μια ευρωπαϊκή χώρα, τον 21ο αιώνα.
Photo by Sooc
