Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Αν κάποιος πρέπει να αναζητήσει τον κερδισμένο από τις αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο, αυτός δεν είναι άλλος από τον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο, τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Μπορεί σε αριθμητικό επίπεδο η συμμετοχή των ΑΝΕΛ να μην μεγάλωσε, όμως αν κάποιος παρατηρήσει με προσοχή τις μετακινήσεις των μελών του κυβερνητικού σχήματος θα αντιληφθεί πως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες διευκολύνθηκαν ποικολοτρόπως από τις επιλογές του Αλέξη Τσίπρα:
- Πρώτη κίνηση, η επιλογή - ανάσα για τον ίδιο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο, σε προσωπικό επίπεδο. Ο Αλέξης Τσίπρας μετακινώντας τον Φώτη Κουβέλη από το Πεντάγωνο, από τη θέση του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας, προσφέρει στον κυβερνητικό του εταίρο περισσότερο χώρο.
Δεν αποτελεί άλλωστε μυστικό πως η συγκατοίκηση Καμμένου -Κουβέλη στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας χαρακτηρίστηκε από τον πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας, ο οποίος σε ορισμένες περιπτώσεις κινδύνευσε να επηρεάσει ακόμα και τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αξιοσημείωτη ήταν για παράδειγμα η διαφορά στις μεταξύ τους προσεγγίσεις στο θέμα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
- Δεύτερη κίνηση, η μετακίνηση της Μαρίας Κόλλιας - Τσαρουχά από το υφυπουργείο Μακεδονίας Θράκης στο υφυπουργείο Άμυνας. Μία επιλογή του κ. Τσίπρα που μπορεί να ερμηνευθεί ως διευκόλυνση προς τους ΑΝΕΛ, μια και η κυρία Κόλλια - Τσαρουχά είχε γίνει αποδέκτης μεγάλης προσωπικής πίεσης εξαιτίας της πρόσφατης συμφωνίας των Πρεσπών.
Μην ξεχνάμε ότι η νέα υφυπουργός Άμυνας εκλέγεται στις Σέρρες. Με τη μετακίνηση της στο Πεντάγωνο είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να ρίξει τους τόνους και να περάσει το ακανθώδες ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ σε δεύτερο πλάνο, διευκολύνοντας ένα στέλεχος των ΑΝΕΛ.
- Τρίτη κίνηση, η παραμονή όλων των στελεχών των ΑΝΕΛ στις θέσεις που κατείχαν, χωρίς την παραμικρή μετακίνηση πλην εκείνης της κυρίας Κόλλιας - Τσαρουχά.
- Τέταρτη κίνηση, η ολική επαναφορά της Μαρίνας Χρυσοβελώνη. Η νέα Υφυπουργός Εσωτερικών είχε βρεθεί εκτός κυβέρνησης το 2016. Τότε είχε εκφράσει την έντονη δυσαρέσκειά της για το γεγονός πως δεν είχε ειδοποιηθεί από τον πρόεδρο του κόμματος Πάνο Καμμένο, για την απομάκρυνσή της από την κυβέρνηση.
Όλα αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν.
Προφανώς εκτιμήθηκε το γεγονός ότι έμεινε κοντά στον κ. Καμμένο παρά την μεταξύ τους “παρεξήγηση”, στοιχείο που ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ δεν ξέχασε, όπως αποδείχτηκε.
Το γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε να κάνει “πλάτες” και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό στον κυβερνητικό του εταίρο, αυτό πιθανότατα θα πρέπει να αναζητηθεί σε όσα η κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει αναφορικά με την πΓΔΜ και πιο συγκεκριμένα στο πλαίσιο της συμφωνίας των Πρεσπών.
Ο κ. Τσίπρας δείχνει με το να μη θέλει να χαλάσει κανένα χατήρι στον συγκυβερνήτη του, αρχικά πως τον έχει ανάγκη μέχρι το τέλος. Με άλλα λόγια ο πρωθυπουργός εκτιμά την “αφοσίωση” του προέδρου των ΑΝΕΛ, ο οποίος παρά το ότι δηλώνει συνεχώς κάθετα αντίθετος με τα όσα έχει υπογράψει η κυβέρνηση στις Πρέσπες, δεν ρίχνει την κυβέρνηση.
Ή τουλάχιστον ολοένα και το αναβάλλει...
Παράλληλα ο κ. Τσίπρας δείχνει να θέλει να πετύχει και κάτι ακόμα. Επιχειρεί να “δέσει” πολιτικά τον Πάνο Καμμένο, ώστε η φυγή του από το κυβερνητικό “άρμα” να είναι ακόμα πιο πολύπλοκη, σε περίπτωση που η κατάσταση με τη γειτονική χώρα δυσκολέψει περαιτέρω ως προς τη διαχείρισή της.
Μην ξεχνάμε ότι στις 30 Σεπτεμβρίου η πΓΔΜ προχωρά σε δημοψήφισμα στο πλαίσιο της συμφωνίας των Πρεσπών και σε κάθε περίπτωση αρχές του χρόνου η μπάλα θα βρίσκεται εκτός απροόπτου στην ελληνική πλευρά.
