Ανησυχούν στον ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Πετσίτη, και ας τη χαρακτηρίζουν fake news

Ανησυχούν στον ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση Πετσίτη, και ας τη χαρακτηρίζουν fake news

Του Γιάννη Σιδέρη

Τελικά τα σπίτια εκτός από αχίλλειος πτέρνα ματαιοδοξίας, αποδεικνύονται και παγίδα, όταν δεν συνάδουν με την αρμόζουσα οικονομική επιφάνεια ενός προσώπου που εμπλέκεται στα κοινά.

«Δεν θα πέσουμε για ένα κωλόσπιτο», είχε πει ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος για την θύελλα που είχε ξεσηκωθεί με τη «ροζ βίλα» της Εκάλης του Αντρέα.

Για ένα σπίτι με θεά την Ακρόπολη καρφώθηκε ο Ακης και κατέληξε ντροπιασμένο ράκος στη φυλακή και τη δημόσια καταισχύνη. Αν είχε μείνει οπουδήποτε αλλού ίσως να μην είχε ξεκινήσει το κουβάρι των αποκαλύψεων.

Από μια φωτογραφία σε μια νοικιασμένη βίλα στην Βαρυμπόμπη (το άκρον άωτον της ματαιοδοξίας) άρχισε το σήριαλ του λαϊκού παιδιού Μανόλη Πετσίτη, που κλυδωνίζει την κυβέρνηση, και ας μην το παραδέχονται στελέχη της δημοσίως.

Ο παιδικός φίλος του Νίκου Παππά (ο Μανόλο του Παππά) από τη φτωχομάνα Καισαριανή στις βίλες των ζάπλουτων, στα Range Rover της μπουρζουαζίας, τους… σωματοφύλακες, τα ακριβά ρολόγια στις μεγάλες πίστες, διέγραψε την αστραφτερή τροχιά ενός διάττοντα αστέρα στον ουρανό της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε είδηση, κάθε αποκάλυψη, κάθε ρεπορτάζ που συνδέει τον Πετσίτη με τον Νίκο Παππά και το μέγαρο Μαξίμου, το χαρακτηρίζει fake news. Δεν είναι πρώτη φορά. Για κάθε πρόβλημα που ανακύπτει, αντί να το συζητήσει, αντί να προβάλει επιχείρημα, διαθέτει μια ταμπέλα.

Εξέφραζες άλλη άποψη για τις αιτίες της χρεοκοπίας; Ήσουν Γερμανοτσολιάς. Αμφέβαλες για τον ρεαλισμό του Προγράμματος Θεσσαλονίκης; Ήσουν Προδότης και τσιράκι. Είχες διαφορετική άποψη για το αν… πρέπει να καεί το μπουρδέλο η Βουλή; Ήσουν φασίστας. Ήσουν υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα; Ήσουν βολεμένος «Μενουμευρωπαίος». Είχες προβληματισμούς για τις ανοησίες Τσιρώνη για το που ανήκει το Καστελόριζο; Είσαι σωβινιστής (αυτό δεν το είπαν τα στελέχη, το άφησαν στα μισθωμένα τρολ). Είσαι αντίθετος στη μειοδοτική συμφωνία των Πρεσπών; Είσαι εθνικιστής και χρυσαυγίτης.

Ναι για κάθε πρόβλημα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ένα επιχείρημα. Έχει μια διαθέσιμη μια ταμπέλα.

Βγαίνουν βίντεο που δείχνουν τον Πετσίτη περιχαρή στο μέγαρο Μαξίμου το βράδυ της μεγάλης λαϊκής νίκης του δημοψηφίσματος που έγινε κυβερνητική κωλοτούμπα; Βγαίνουν στη δημοσιότητα σέλφις του με τον Πρωθυπουργό; Υπάρχουν οι προβλέψεις του για το εκλογικό αποτέλεσμα στο ίδιο χαρτί με την ομάδα του Μαξίμου; Βγαίνουν φωτοτυπίες της εισόδου του στη ΔΕΦΑ ως απεσταλμένος στο Μαξίμου; Έχει φωτογραφίες με επιχειρηματίες που όλως τυχαίως η κυβέρνηση τους διέγραψε εκατομμύρια χρεών; Αποκαλύπτονται λογαριασμοί με πακτωλό χρημάτων τα οποία δεν δικαιολογούνται;

Μα όλα αυτά είναι ψέμματα, ή κατά την ορολογία του συρμού που υιοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά είναι fake news.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αμύνεται διά της επιθετικότητας, αλλά για να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα του, η επιθετική του αγανάκτηση είναι και αυτή fake. Στο εσωτερικό του βράζει και φοβάται.

Στελέχη που διακρίνονται για την προσήλωσή τους στις αρχές τους, είναι οργισμένα για όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Γνωρίζουν ότι η υπόθεση πλουτισμού Πετσίτη έχει μικρό βάθος χρόνου. Το πολύ ως τις εκλογές, και αν. Οι κυπριακές αρχές ψάχνουν τους λογαριασμούς του εν αντιθέσει με τη χώρα του πάναγνου ηθικού πλεονεκτήματος, όπου ανώτατο στέλεχος της Αρχής για το Ξέπλυμα Βρώμικου Χρήματος, που ερευνά την υπόθεση της ΔΕΠΑ στην οποία μπαινοέβγαινε ο Πετσίτης, μετατίθεται αναιτιολόγητα σε θέση απλού υπαλλήλου.

Η αρχή της διερεύνησης έγινε. Τα χρήματα αφήνουν ίχνη ανεξίτηλα, ο μίτος της Αριάδνης ξετυλίγεται.

Εκείνο που θα είναι σεισμικών διαστάσεων πρόβλημα, εκείνο που φοβούνται επώνυμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο Υπουργικό Συμβούλιο και την κοινοβουλευτική Ομάδα (και το λέμε μετά λόγου γνώσεως), δεν είναι αν κάποιος φιλόδοξος αετονύχης, εκμεταλλευόμενος συγκυρίες, εκτοξεύτηκε στην στρατόσφαιρα της οικονομικής χλιδής. Ούτε καν αν ένας ή δύο υπουργοί εμπλέκονται, ή απλώς γνώριζαν αλλά αμέλησαν. Δια της αποπομπής τους αυτό είναι διαχειρίσιμο.

Εκείνο που τους ανησυχεί είναι μήπως υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός για τη δημιουργία μιας αειθαλούς οικονομικής ευρωστίας, όχι δι' ίδιον όφελος, αλλά για τη δημιουργία ενός πλέγματος καθεστωτικών (επιχειρηματικών και μηντιακών) δυνάμεων, που θα συντονίσουν τη δύναμή τους στη διαρκή πολιτική επικράτηση των κυβερνητικών δυνάμεων. Αυτό δεν θα ήταν διαχειρίσιμο.