O πρωθυπουργός έκανε ένα βήμα προς αυστηρότερα μέτρα περιορισμού όσων είναι οι ίδιοι φουλ εκτεθειμένοι στην επιμόλυνση και γι αυτό το λόγο μολύνουν περισσότερο και τους άλλους, τους πολλούς, που έχουν πάρει τα μέτρα τους, δηλαδή έκαναν κι επαναλαμβάνουν το εμβόλιο. Αλλά και ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε ένα βήμα προσέγγισης προς την κοινή λογική, αποδεχόμενος τις εντελώς πραγματικές διαστάσεις των προβλημάτων που γεννά η εξέλιξη της πανδημίας.
Μπορούμε, επομένως, να διαπιστώσουμε ότι υπάρχει συμφωνία σε ένα πολύ σπουδαίο σημείο: η κοινωνία και οικονομία θα παραμείνει ανοικτή, θα αποτρέψουμε δηλαδή το lockdown. Αυτό θέλει να ακούσει ο πολίτης. Επιτέλους ο κ. Τσίπρας τάχθηκε με την πλευρά των πολλών, της μεγάλης πλειοψηφίας, αφού 7 στους 10 πολίτες με δικαίωμα ψήφου δείχνει εμπράκτως ότι πιστεύει στην προφύλαξη που προσφέρει ο εμβολιασμός και ζητά από το κράτος. Αποδέχθηκε δηλαδή το βασικό επιχείρημα, που χρησιμοποίησε από την πρώτη στιγμή η πλειοψηφία, ότι δηλαδή το εμβόλιο και τα άλλα μέτρα προφύλαξης (μάσκα, αποστάσεις, υγιεινή) είναι θέμα ατομικής ευθύνης.
Παραμένει απογοητευτικό όμως το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας, ενώ προφανώς δεν του βγήκε το «δεύτερο αντάρτικο» στο οποίο επιδόθηκε τις προηγούμενες εβδομάδες, επιμένει σε μια στείρα απόρριψη όσων έχει καταφέρει αυτή η χώρα. Ένα άριστο σύστημα εμβολιασμών. Τη λαμπρή ιδέα (που εφαρμόζεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη) του ψηφιακού διαβατηρίου εμβολιαστικής προστασίας. Τον διπλασιασμό διαθεσιμότητας εντατικής παρακολούθησης (από 500+ σε σχεδόν 1.300). Την ταχύτατη είσοδο γιατρών και νοσηλευτών στο σύστημα υγείας, που είναι άλλωστε ο λόγος ότι δεν υπάρχουν πλέον διαθέσιμοι υγειονομικοί προς εκπαίδευση και ένταξη (ζητούσε πρόσληψη 4,5 χιλιάδων και έχουν προστεθεί 7,5 και προγραμματίζονται άλλες 2,5 χιλιάδες επικουρικοί). Την κανονική λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων με τις περισσότερες (10,5 χιλιάδες) προσλήψεις αναπληρωματικών μετά το 2010. Την σημαντική επιτυχία του τουρισμού. Την επιστροφή όλων στις δουλειές μας, γεγονός που αναπόφευκτα έφερε περισσότερες επιμολύνσεις όχι όμως και, αναλογικά, περισσότερα θύματα.
Εκεί που είναι σκέτη θλίψη το είδος της αντιπολίτευσης που έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιμονή στην αντιδημοκρατική αντίληψή του σε ό,τι αφορά στην διακυβέρνηση του τόπου. Πράγματι, τι μπορεί να επιδιώκει η έκκληση αυτόβουλης παραίτησης της πλειοψηφίας από την εντολή που έδωσε η λαϊκή ψήφος; Σκεφτείτε λίγο την εικόνα που φιλοτεχνεί ο Τσίπρας: ο Μητοστάκης να πηγαίνει στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας να της λέει «παραιτούμαι», εκείνη να καλεί τον Τσίπρα να σχηματίσει κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ να παρέχει ψήφο εμπιστοσύνης. Κι όλα τούτα χωρίς εκλογές. Το σενάριο Τσίπρα και κομπανία ξεπερνά τα όρια της πιο αντιδημοκρατικής γελοιότητας.
Με δύο λόγια, η διαλυτική καμπάνια που έκανε ο Τσίπρας επί πολλές εβδομάδες είχε ένα, μικρό αλλά σημαντικό, αποτέλεσμα: ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαξε επιτέλους ένα χαριτωμένο διαφημιστικό για τα «εμβόλια που δεν υπάρχουν και ξεστοκάρουμε». Ακόμη κι αυτό, πάντως, με την «φιλική συμμετοχή» του Αδωνι Γεωργιάδη. Πάλι καλά. Η ατυχία να είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα με αντιπολίτευση αρνητών παραμένει, βυθιζόμενη, ευτυχώς, στην αυτογελοιοποίησή της. Χάος!
Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής
