«Θέσεις» για το παζάρι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για την ειρήνευση στην Λιβύη παίρνουν οι περιφερειακοί παίκτες με την Ρωσία να κάνει την εντυπωσιακή κίνηση των ημερών στέλνοντας μαχητικά αεροσκάφη στο στρατόπεδο του Χαφτάρ, κίνηση που παραδόξως αποκάλυψε η Αμερικανική Διοίκηση Δυνάμεων Αφρικής (AFRICOM), ενώ η Άγκυρα συνεχίζει να ενισχύει την κυβέρνηση GNA στην Τρίπολη η οποία όπως όλα δείχνουν έχει ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Χθες η AFRICOM έδωσε στην δημοσιότητα νέες δορυφορικές φωτογραφίες υποστηρίζοντας ότι νέα ρωσικά μαχητικά αφού έφθασαν στην αεροπορική βάση Χμεϊμίν βάφτηκαν ώστε να μην έχουν πλέον διακριτικά ούτε σημαία και συνοδεία ρωσικών μαχητικών και με Ρώσους πιλότους έφθασαν στο Τομπρούκ και τώρα τουλάχιστον 14 MIG-29 βρίσκονται στην βάση Al Jufra σε αεροδρόμιο που ελέγχεται από τον Στρατηγό Χαφτάρ.
Και επιμένει ότι σκοπός της Μόσχας είναι η προστασία των Ρώσων μισθοφόρων.
Οι ανατροπές σκηνικού στην Λιβύη και η δημοσιοποίηση από τις ίδιες τις ΗΠΑ της ρωσικής αυτής εμπλοκής, θέτουν εκ των πραγμάτων ζήτημα για την αντίδραση της Ουάσιγκτον η οποία ουσιαστικά απέχει από την Λιβύη μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Αμερικανού προξένου στην Βεγγάζη το 2012.
Όμως είναι δεδομένο ότι εφόσον υπάρξει πίεση λόγω της ενεργότερης ρωσικής εμπλοκής πιθανόν η Ουάσιγκτον και ο Πρόεδρος Τραμπ, παρά το ότι τώρα είναι απασχολημένος με την προεκλογική περίοδο και τον κορονοϊό, θα αλλάξουν τακτική και θα υιοθετήσουν άλλη πολιτική για την Λιβύη.
Αυτό φυσικά γεννά ανησυχία για το ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον μην θέλοντας να εμπλακεί ευθέως, προκειμένου να έχει αντίβαρο στην ρωσική παρουσία στην Λιβύη να αποδεχθεί και να υποστηρίξει τόσο την κυβέρνηση Σαράτζ όσο και την Τουρκία η οποία έχει ήδη βάλει πόδι στην Λιβύη στηρίζοντας την κυβέρνηση της Τρίπολης.
Η ρωσική στάση παραμένει μεγάλο ερωτηματικό, καθώς συγκεχυμένες πληροφορίες που δεν επιβεβαιώνονται από ανεξάρτητες πηγές κάνουν λόγο για αποχώρηση τουλάχιστον 1.500 μισθοφόρων της ρωσικής ομάδας Βάγκνερ από την Λιβύη που μάχονταν στο πλευρό του στρατηγού Χαφτάρ.
Η επικοινωνία μάλιστα την Τρίτη του Ρώσου υπουργού εξωτερικών Σ. Λαβρόφ με τον πρόεδρο της Βουλής Ακίλα Σάλεχ από τον οποίο ζήτησε ουσιαστικά να διαμηνύσει στον Χαφτάρ ότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση στην κρίση και ότι θα πρέπει να υπάρξει εκεχειρία και κυβέρνηση ενότητας ,ερμηνεύθηκε ως άδειασμα της Μόσχας στον μέχρι τώρα προστατευόμενο της.
Ό στρατηγός Χαφτάρ μέχρι πριν λίγους μήνες είχε την σιωπηρή ανοχή και των ΗΠΑ καθώς ο Ντ. Τραμπ πέρυσι μετά την επίσκεψη του Αιγύπτιου προέδρου Αλ Σίσι είχε πεισθεί ότι ο στρατηγός σύντομα θα καταλάμβανε την Τρίπολη λύνοντας έτσι οριστικά το Λιβυκό πρόβλημα, εξοντώνοντας και τους θύλακες του ISIS... Όμως η οπισθοχώρηση του Χαφτάρ ο οποίος είχε δεσμούς και με την CIA, και οι επιθέσεις σε πολιτικούς στόχους που αποδόθηκαν στις δυνάμεις του και η απόλυτη πρόσδεση του με την Μόσχα, πάγωσαν αυτή την άτυπη ανοχή των Αμερικάνων.
Καθώς όλοι τάσσονται υπέρ της «ειρηνικής επίλυσης» της Λιβυκής κρίσης δεν μπορεί να προβλεφθεί εάν η αποστολή ρωσικών μαχητικών αποσκοπεί στο να λειτουργήσει αποτρεπτικά για μια αιφνιδιαστική γενικευμένη επίθεση Σάρατζ - Τουρκίας εναντίον των δυνάμεων του Χαφτάρ, αν σχεδιάζεται αντεπίθεση του Χαφτάρ ώστε να κατοχυρώσει τα εδάφη που τώρα κατέχει η αν απλώς η Ρωσία έχοντας βάλει πόδι στην Λιβύη με την αεροπορική αυτή δύναμη θέλει να εξασφαλίσει λόγο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να μην αφήσει το πεδίο ανοικτό στην Τουρκία και στην Δύση.
Σε ότι αφορά πάντως την Ελλάδα οι εξελίξεις στην Λιβύη ακολουθούν το δυσμενές σενάριο ,καθώς χωρίς παρεμβατικό ρόλο στην κρίση δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις ούτε μπορεί να εντάξει στην ατζέντα της ειρηνευτικής διαδικασίας όταν αρχίσει , το θέμα της ακυρότητας των δυο τουρκολυβικών Μνημονίων. Βεβαίως ο πρόεδρος της Βουλής Α.Σάλεχ και ο ίδιος Χαφτάρ έχουν δηλώσει ότι τα δυο Μνημόνια είναι άκυρα ,αλλά αυτό δεν προσφέρει καμιά εγγύηση στην Αθήνα ,καθώς οι Σάλεχ και Χαφτάρ θα βρεθούν στο τραπέζι όχι από θέση ισχύος και θα αγωνίζονται να επιτύχουν ο πρώτος την πολιτική και ο δεύτερος την φυσική επιβίωση του.
