O διορισμός της νέας διοίκησης στην ΕΡΤ ήταν φυσικό και αναμενόμενο να πυροδοτήσει την αντίδραση της συμμορίας Τσίπρα.
Επειδή η δημόσια τηλεόραση είναι δημόσια όπως συμβαίνει σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες και όχι κρατική όπως συμβαίνει στις χώρες του Πούτιν, του Μαδούρο και του Ερντογάν εφέντη, ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα ζητήματα.
ΔΗΜΟΣΙΑ τηλεόραση σημαίνει ότι ιδιοκτήτες της είμαστε ΟΛΟΙ οι Έλληνες πολίτες.
Γι αυτό, αναθέτουμε τη λειτουργία της σε διαχειριστές που δεν μπορεί παρά να διορίζονται από την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση αφού αυτή και μόνο μπορεί και πρέπει να λογοδοτεί σε μας τους ΜΕΤΟΧΟΥΣ όσο συνεχίζουμε να ζούμε σε καθεστώς αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.
Όταν έρθει η άμεση δημοκρατία θα διορίζει το ΔΣ της ΕΡΤ ο Καλφαγιάννης, το ΔΣ της ΔΕΗ ο Φωτόπουλος και τον Δήμαρχο ο Μπαλασόπουλος!
Μέχρι τότε όμως όλες οι διοικήσεις των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ θα διορίζονται από τους αντιπροσώπους μας.
Και ενώ η επιλογή προσώπων της εμπιστοσύνης της κυβέρνησης για την διοίκηση οποιουδήποτε ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ είναι αυτονόητα δημοκρατική αφού αλλιώς υπονομεύεται η υποχρέωσή της να λογοδοτήσει στους πολίτες, με μία (από τις πολλές) προπαγανδιστικές απάτες της συμμορίας ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται αντιδημοκρατική, όταν πρόκειται για άτομο προερχόμενο από τον κομματικό χώρο της πλειοψηφίας.
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ, οποιοσδήποτε είναι μέλος κόμματος δεν μπορεί να είναι κατάλληλος να διοικήσει την ΕΡΤ (εκτός κι αν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ή προσωπικός φίλος του Νίκου Παππά)!
Με αυτήν την έννοια ο Κ. Ζούλας, ένας άνθρωπος με μεγάλη θητεία στην έντυπη δημοσιογραφία και στην ιδιωτική τηλεόραση ως πολιτικός συντάκτης, ανταποκριτής και παρουσιαστής ενημερωτικών εκπομπών και ειδήσεων που έχει περάσει και από την ΕΡΤ, είναι αντιδημοκρατική επιλογή, επειδή υπήρξε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού, ενώ ο Δ. Τσακνής ένας ταλαντούχος μουσικοσυνθέτης και στιχουργός, εμβληματικά άσχετος με οτιδήποτε έχει να κάνει με τα ΜΜΕ ήταν δημοκρατική επιλογή επειδή δεν ήταν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προσωπικός φίλος του Υπουργού Νίκου Παππά!
Ο Κ. Ζούλας ενώ έχει όλα τα τυπικά προσόντα για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της θέσης είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ αντιδημοκρατική επιλογή επειδή είναι «του κόμματος», ενώ ο Δ. Τσακνής με μοναδικό του προσόν ότι είναι κομμουνιστής (όπως είχε δηλώσει αμέσως μετά τον διορισμό του), ήταν δημοκρατική επιλογή επειδή δεν ήταν «του κόμματος»!
Ο Δ. Τσακνής που λειτούργησε ως κομματικός κομισάριος, ως ιμάντας εφαρμογής και πλυντήριο των αποφάσεων του Ν. Παππά, ενός μαρξίζοντος απατεώνα με σκοτεινές συναλλαγές με την δικτατορία του Μαδούρο, ήταν κατάλληλος επειδή δεν ήταν «του κόμματος».
Ο Κ. Ζούλας είναι ακατάλληλος (πριν αναλάβει) επειδή είναι «του κόμματος».
Κατά την ίδια νεοσταλινική λογική ο Σαββίδης δεν ήταν ένας κουμπουροφόρος τραμπούκος που «όσο θα ήταν στην Ελλάδα ο Μητσοτάκης δεν θα έβλεπε κυβέρνηση!» αλλά ένας…. επιχειρηματίας, το ίδιο και ο Καλογρίτσας που δεν ήταν ένας αριστερός απατεώνας στην υπηρεσία της συμμορίας ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένας ακόμα επιχειρηματίας.
Κανείς τους δεν ήταν «του κόμματος»! Ακομμάτιστοι ήταν.
Το ζήτημα είναι ότι με αυτόν τον απατηλό τρόπο σκέψης ταυτίζονται κάποιοι καλοπροαίρετοι πολίτες που ξεχνούν ότι ο ακραίος κομματισμός είναι γενετικό χαρακτηριστικό κάθε μαρξιστικού κόμματος και δεν εξαρτάται από το αν είσαι μέλος του, αλλά από το ότι έχεις θεολογικού τύπου σχέση με την ιδεολογία του (και συνεπώς πλήρη υποταγή) πράγμα που συνέβαινε με τον Δ. Τσακνή τον κομμουνιστή!
*Τη συνέχεια του άρθρου μπορείτε να τη διαβάσετε στο Metarithmisi.gr
