Με αφορμή τις συμφωνίες Ισπανίας - Τουρκίας που υπογράφθηκαν πρόσφατα και τη δυσαρέσκειά που προκάλεσαν στην Ελλάδα, είναι σημαντικό να επισημανθούν κάποια σημεία τα οποία πρέπει να έχουμε υπόψη μας.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο αναδιάταξης του Διεθνούς Οικονομικού Συστήματος αλλά και του Διεθνούς ΣυστήματοςΑσφαλείας. Εμφανίζονται τάσεις τουλάχιστον στην Α. Μεσόγειο, που μας ενδιαφέρει περισσότερο, όπως αυτές προ του Α' ΠΠ, όλοι οι παλιοί παίχτες (Γάλλοι, Βρετανοί, Ιταλοί, Ρώσοι, Γερμανοί) θέλουν να έχουν λόγο και επιρροή για εξυπηρέτηση των Εθνικών τους Συμφερόντων στην περιοχή, προσεταιριζόμενοι ή αντιπαρατιθέμενοι με τον τότε «Μεγάλο Ασθενή» και σήμερα τη Νέο-Οθωμανική Τουρκία, μαζί με κάποιους νέους, όπως οι Ισπανοί, που καθιστούν το παιχνίδι λίγο πιο περίπλοκο.
Η Αυτοκρατορική Ισπανία ήταν μια ισχυρή ναυτική δύναμη κυρίως τον 16ο και 17ο αιώνα και εκείνη την εποχή ίσως ήταν η μόνη Ευρωπαϊκή δύναμη που θα μπορούσε να αναχαιτίσει την επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όμως δυστυχώς, το ενδιαφέρον της είχε στραφεί στις κατακτήσεις του νέου κόσμου και τον χρυσό της νότιας Αμερικής. Η Ισπανία ποτέ (πλην της συμμετοχής της με το ενωμένο χριστιανικό στόλο στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το1571) δεν ενδιαφέρθηκε ή έπαιξε ρόλο για τα τεκταινόμενα στη Μεσόγειο και ιδιαίτερα την Ανατολική, ούτε στην ακμή της ούτε μετά την κατάρρευση της τον 19ο αιώνα και το τελειωτικό χτύπημα που δέχθηκε από τις ΗΠΑ κατά την περίοδο του Αμερικανο - Ισπανικού πολέμου το 1898, απούσα δε και στο Α΄ και Β΄ΠΠ.
Σήμερα βλέπουμε μια Ισπανία που δεν είναι η Αυτοκρατορική ούτε η Ισπανία του δικτάτορα Φράγκο αλλά του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Σάντσεθ που στηρίζεται από τους αριστερούς Ποντέμος και φυσικά μέλος της ΕΕ, να συνεργάζεται με ένα αυταρχικό καθεστώς που έχει εισβάλει σε 5 χώρες, απειλεί με πόλεμο 2 χώρες της ΕΕ και όχι μόνο καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα αλλά διαπράττει και εγκλήματα πολέμου.
Η προσέγγιση Ισπανίας - Τουρκίας στον οικονομικό αλλά και ιδιαίτερα στον τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών δείχνει ότι η Ισπανία θέλει να διεμβολίσει το μέτωπο Γαλλίας - Ελλάδος - Αιγύπτου - Ισραήλ και κυρίως μαζί με την Ιταλία, η οποία πάντα έπαιζε άσχημα παιχνίδια σε σχέση με τη χώρα μας (Βορειοηπειρωτικό ζήτημα, Μ. Ασία, Β’ΠΠ), να περιορίσει τον γεωπολιτικό ρόλο της Γαλλίας στη Μεσόγειο αλλά και στη Β. Αφρική (βλέπε Λιβύη), ακόμη να έρθει και σε αντίθεση με τις ΗΠΑ.
Άλλη μία παρηκμασμένη ναυτική δύναμη που, ίσως, φαντασιώνεται τη Μεσόγειο ως «MareNostrum» (η θάλασσά μας).
Όσον αφορά στην εξαγγελία για συνεργασία στους ναυτικούς εξοπλισμούς για κατασκευή νέου μικρού αεροπλανοφόρου παρόμοιο με το ισπανικό «JuanCarlos» και υποβρυχίων τύπου S-80, μπορούμε πούμε ότι η Ισπανία βασιζόμενη στο μακρινό παρελθόν της, ως ναυτικής δύναμης, προσπαθεί να αναβιώσει μέρος της αίγλης της χωρίς μεγάλη επιτυχία στον τομέα των ναυτικών κατασκευών.
Η Ισπανία κατασκεύασε το αεροπλανοφόρο «JuanCarlos» κυρίως για να εμφανίζεται ότι έχει τη δυνατότητα να προβάλει την ισχύ της, με τη μεταφορά στρατευμάτων και αεροσκαφών τύπου Harrier στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού στις πάλαι ποτέ κτίσεις της χωρίς να υφίσταται πλέον ούτε τέτοια πραγματική δυνατότητα ούτε αναγκαιότητα.
Θα μπορούσε η προσοχή της να μεταφερθεί από τον Ατλαντικό στη Μεσόγειο σε συνεργασία με το αδελφό ή τα αδελφά πλοία που κατασκευάζει ή πιθανόν να κατασκευάσει στην Τουρκία; Εκτιμώ ότι είναι δύσκολο και επιχειρησιακά παρακινδυνευμένο αφού οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες είναι κατώτερες των άλλων ισχυρών ναυτικών δυνάμεων που αναπτύσσονται στην περιοχή Γαλλίας, ΗΠΑ, Αιγύπτου (διαθέτει ελικοπτεροφόρα Γαλλικής κατασκευής) μαζί με Ελλάδα, Ισραήλ.
Η μεγάλη ήττα, δε, για τον τομέα των ισπανικών ναυτικών κατασκευών είναι το περίφημο υποβρύχιο S-80. Η προσπάθεια κατασκευής ισπανικών υποβρυχίων ξεκίνησε το 1980 σε συνεργασία στην αρχή με τη Γαλλία. Μετά από περιπέτειες και επιχειρησιακές τροποποιήσεις, το 2004 το Ισπανικό ναυτικό παρήγγειλε την κατασκευή 4 υποβρυχίων S-80 έναντι 1,7 δισ., το 2010 το κόστος αυξήθηκε στα 2,2 δισ. με πρόβλεψη παράδοσης του 1ου το 2011, χωρίς επιτυχία.Το 2013 ανακάλυψαν ότι οι Ισπανοί σχεδιαστές του υποβρυχίου είχαν κάνει ένα τραγικό λάθος στους υπολογισμούς πέφτοντας έξω κατά 100 τόνους σε συνολικό εκτόπισμα 2000 τόνων, λάθος που ήταν ικανό να στείλει το σκάφος στον πάτο κατά την καθέλκυση του.
Έτσι το σκάφος επανασχεδιάσθηκε και η περιπέτεια του συνεχίζεται αφού το 1ο υποβρύχιο S-80 προβλέπεται να παραδοθεί στο ισπανικό ναυτικό το 2022 και το τελευταίο από τα τέσσερα το 2027, με το τελικό κόστος να εκτοξεύεται στα 3,68 δισ. και βλέπουμε. Επιπρόσθετα το σύστημα Αναερόβιας Πρόωσης (ΑIP:Air-Independent Propulsion) των ισπανικών υποβρυχίων είναι πολύ κατώτερο των Ελληνικών τύπου 214, δεδομένου ότι είναι αρκετά θορυβώδες, καταγράφεται υψηλή θερμική υπογραφή του υποβρυχίου κατά την έξοδο των καυσαερίων, έχουν χαμηλό βαθμό απόδοσης και χαμηλή αξιοπιστία.
Τα συμπεράσματα που βγαίνουν από όσα εκτέθηκαν παραπάνω είναι :
α. Τα κράτη που αποτελούν την ΕΕ λαμβάνουν αποφάσεις σύμφωνα με τα Εθνικά τους συμφέροντα (βλέπε Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα, Βουλγαρία κ.ά.) είτε έχουν κυβερνήσεις σοσιαλιστικές /αριστερές (με διεθνιστική υποτίθεται προσέγγιση των διεθνών σχέσεων) είτε δεξιές (με «κοσμοπολίτικη» δηλαδή διεθνιστική και αυτές υποτίθεται προσέγγιση των διεθνών σχέσεων), με περισσή υποκρισία και διακηρύξεις για αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η ΕΕ δεν ανταποκρίνεται πλέον στις προσδοκίες για μια ολοκληρωμένη Ευρώπη και η υποταγή των Εθνικών μας συμφερόντων σε αυτά των Βρυξελών, «για το καλό μας», είναι πλάνη.
β. Κανείς από τους Ευρωπαίους ηγέτες ή τους κομισάριους των Βρυξελών ή τους υποτίθεται δικαιωματιστές δημοσιογράφους δεν έχει το δικαίωμα να κουνάει το δάχτυλο και να κατηγορεί την Ελλάδα χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν οι κυβερνήσεις τους συναλλάσσονται αρμονικά με ένα αποκρουστικό, αυταρχικό, ισλαμοφασιστικό καθεστώς που όχι μόνο καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά διαπράττει και εγκλήματα πολέμου.
γ.Τέλος ευχόμαστε στην Τουρκία να εμπλακεί και σε αυτή στην περιπέτεια των ισπανικών υποβρυχίων και γενικότερα των ισπανικών ναυτικών κατασκευών, ίσως μετά από 20 ή 30 χρόνια και αφού έχει σπαταλήσει αρκετά χρήματα οι προσπάθειες της να ευοδωθούν.
*Ο Παναγιώτης Παστουσέας είναι Αντιναύαρχος ε.α, -Επίτιμος Υπαρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Ιδρυτικό Μέλος και Μέλος του ΔΣ του Παρατηρητηρίου Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας-ΠΕΜΑΣ
