Η έντονη τουρκική προκλητικότητα που παρατηρείται στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, εξαιτίας της αναγγελίας των τουρκικών ερευνών σε τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με νέα τουρκική παράνομη Νavtex η οποία συνιστά την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, δεν είναι τυχαία παρά το κάλεσμα του State Department όπου οι ΗΠΑ ζητούν από τους Τούρκους να σταματήσουν τις προκλητικές ενέργειες στην περιοχή.
Mη ξεχνάμε, πως βρισκόμαστε, στον αγαπημένο «καυτό» μήνα Ιούλιο των Τούρκων.
Ανησυχητικό ως γεγονός, πέρα από την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορεί να χαρακτηριστεί και η πρόσφατη απόφαση του Σουλτάνου Ερντογάν η οποία μετατρέπει σε τζαμί την Αγιά Σοφιά με την πρώτη προσευχή να έγινε την Παρασκευή 24η Ιουλίου.
Ο Σουλτάνος Ερντογάν ανοίγει επικίνδυνα την γεωπολιτική τράπουλα παίζοντας ουσιαστικά σε τέσσερα ταμπλό, στρατιωτικό, γεωπολιτικό, θρησκευτικό και πολιτιστικό επίπεδο στο σκληρό και συνάμα προκλητικό «gambling».
Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, τέσσερα χρόνια πριν
Η Τουρκία αλλάζει, ποτέ δεν θα είναι ξανά η ίδια.
Βρισκόμαστε στις τελευταίες βραδινές ώρες της Παρασκευής 15 Ιουλίου 2016, προς τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 16 Ιουλίου 2016, όταν ολόκληρη η υφήλιος, συγκλονισμένη, παρακολουθούσε σε ζωντανή σύνδεση με την Τουρκία την εμφάνιση των τανκς στη γέφυρα του Βοσπόρου με Τούρκους πολίτες υπερασπιστές του Ερντογάν να προσπαθούν να εμποδίσουν την δράση τους.
Με αρκετές ελλείψεις στον «πραξικοπηματικό σχεδιασμό», οι φερόμενοι ως «πραξικοπηματίες», δεν κατορθώνουν να ολοκληρώσουν το πραξικόπημα.
Αποτέλεσμα στις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 16 Ιουλίου 2016, οι δυνάμεις και οι άνθρωποι του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να έχουν ανακαταλάβει τις καίριες κυβερνητικές θέσεις, επαναφέροντας τη χώρα στην τάξη, σώζοντας την «Τουρκική Δημοκρατία».
Το τουρκικό πραξικόπημα της 15ης-16ης Ιουλίου οργανωμένο κατά τον Σουλτάνο Ερντογάν από αντικαθεστωτικούς οπαδούς του εξόριστου στις Η.Π.Α., ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, του πρώην πνευματικού και νυν πολιτικά μεγάλου εχθρού του Τούρκου Προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει επιτυχημένο τέλος.
Οι Αμερικανοί αμέσως μετά την αποτυχημένη πραξικοπηματική κίνηση, σπεύδουν και εκφράζουν τη στήριξή τους στη δημοκρατική τουρκική κυβέρνηση και στον εκλεγμένο Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το πραξικόπημα των Τούρκων αντικαθεστωτικών έχει αποτύχει.
Ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανακτά σιγά-σιγά τον έλεγχο της εξουσίας.
Στο επόμενο του πραξικοπήματος διάστημα, αρκετοί πολιτικοί αναλυτές, κάνουν λόγο για ένα «φτιαχτό» από τον ίδιο τον Σουλτάνο Ερντογάν πραξικόπημα, όμως ο ίδιος ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατονομάζει ως εμπνευστή, οργανωτή και καθοδηγητή του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, τον άσπονδο πάλαι ποτέ πνευματικό του, αυτοεξόριστο στις Η.Π.Α., ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Η εκδοχή του Τούρκου Προέδρου κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως προς την τέλεση του πραξικοπήματος βολεύει και το σκληρό τουρκικό κατεστημένο στην ηγεσία των κεμαλικών του τουρκικού στρατού, καθώς ενδεχόμενη επιτυχία του πραξικοπήματος, εάν υπήρχε πραξικόπημα, θα έφερνε στην κυβέρνηση την στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας.
Το τουρκικό αποτυχημένο «πραξικόπημα», αφήνει πίσω του 204 νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και χιλιάδες απολυμένους Τούρκους πολίτες από το δημόσιο και τον τουρκικό στρατό ως φερόμενοι υποστηρικτές του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Ιούλιος 1974. Αττίλας Ι.
Γυρίζουμε τον χρόνο στον Ιούλιο του 1974.
Μια μέρα μετά από την παράδοση της εξουσίας στην Ελλάδα από τους στρατιωτικούς της Χούντας στην πολιτική ηγεσία και στην δημοκρατία η Τουρκία εισβάλει παράνομα στο νησί της Αφροδίτης.
Η παράνομη κατοχή της Τουρκίας στο 38% των εδαφών της Κύπρου εξακολουθεί, από τον Ιούλιο του 1974, να συνεχίζεται, όπως και η αδιάλλακτη στάση της τουρκικής διπλωματίας ή καλύτερα της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας.
Μέσα στο 2020 η Λευκωσία παραμένει η μοναδική διαιρεμένη και παρανόμως κατεχόμενη πρωτεύουσα στην Ευρώπη.
Το γεωπολιτικό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο
Η γειτονιά της Ανατολικής Μεσογείου, είναι γειτονιά με κοινά προβλήματα των λαών, με διαδρομή που τρομάζει και την μοίρα να συμβαδίζει με την πολιτική, «παίζοντας» ένα παράξενο παιχνίδι καταγραφής γεγονότων, όπου στο μέλλον μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιστορικά, τα οποία μένουν και δεν μπορούν να παραγραφούν από το χρόνο.
Τα συμφέροντα στην ομολογουμένως δύσκολη γεωπολιτική περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου εξαιτίας και των συμφερόντων των αντικρουόμενων χωρών «Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου», σκληρά, ικανά να οδηγήσουν, ακόμα και σήμερα, τις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες των χωρών σε συγκρουσιακές λογικές.
Για να μιλάμε καθαρά.
Το μέλλον της έκρυθμης περιοχής, της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, ουσιαστικά εξαρτάται από τις ορέξεις της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας.
Εδώ και μισό αιώνα, το ζήτημα της παράνομης τουρκικής εισβολής του Ιουλίου-Αυγούστου του 1974 στην Κύπρο δεν έχει διευθετηθεί.
Όσες ειρηνευτικές προσπάθειες διεξαχθούν υπό τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, χωρίς την θέληση, όχι της τουρκικής διπλωματίας αλλά της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας, το Κυπριακό ζήτημα δεν θα λυθεί.
Εάν το μεγάλο αγκάθι των ελληνοτουρκικών σχέσεων που ακούει στο όνομα «Κυπριακό» ξεπεραστεί, τότε και μόνο τότε, αυτομάτως, ανοίγει θετικά ο «ασκός του Αιόλου» για την επίλυση ενός πακέτου ζητημάτων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δίνοντας παράλληλα το έναυσμα για την εκμετάλλευση και ανάπτυξη ολόκληρης της περιοχής, εξαιτίας των κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων που ενδεχομένως βρίσκονται στο θαλάσσιο υπέδαφος της περιοχής.
Σενάριο ακατόρθωτο προς λύση με τις υπάρχουσες συνθήκες οι οποίες εξαρτώνται από την Τουρκία.
Σενάριο το οποίο παράλληλα αποτελεί τροχοπέδη για την επίλυση των ζητημάτων που η τουρκική αδιαλλαξία, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, αποτελεί εμπόδιο στην ηρεμία και ανά περιόδους και στην ειρήνη της ευρύτερης περιοχής της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου.
Θα προλάβουμε, σε αυτή τη ζωή, να δούμε την κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας και την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, ώστε να ανοίξει ο διάλογος και οι συνθήκες ενός καλύτερου αύριο των λαών που ζουν στις ακτές του Αιγαίου;
Θα προλάβουμε να δούμε τις χώρες της περιοχής της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου να εκμεταλλεύονται τους υδρογονάνθρακες μέσα από οριοθετημένες ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης χωρίς προβλήματα και δημιουργία θερμών επεισοδίων που ανά πάσα στιγμή μπορούν να οδηγήσουν σε πολεμικές συρράξεις;
Θα προλάβουμε να δούμε την Κύπρο «λέφτερη»;
H επίλυση του δύσκολου, πλέον, γεωπολιτικού «gambling» που λαμβάνει χώρα στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου με παίχτες την Ελλάδα, την Τουρκία και την Κύπρο, σχετίζεται αποκλειστικά με τα πάθη του Σουλτάνου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το έργο του τουρκικού εξπρές του μεσονυκτίου γνωστό, το έχουμε δει πολλές φορές με θύμα τον ελληνισμό, τροχοπέδη για την επίλυση όλων των ζητημάτων που αφορούν χώρες της περιοχής της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου.
* Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής.
