Ανιστόρητος παντελώς, ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα άναψε φωτιές, προκειμένου να δικαιολογήσει την κατεδάφιση σπιτιών της ομογένειας στη Χιμάρα, αρνούμενος με τις δηλώσεις του πως εκεί υπάρχει ελληνική μειονότητα. Και οι μεν πολιτικές δηλώσεις απαντώνται από πολιτικούς, αλλά οι περί τον Γεώργιο Δούσμανη δηλώσεις του μπορούν να απαντηθούν με έναν έγκυρο συγγραφέα της εποχής εκείνης, τον Δημήτριο Καμπούρογλου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του οποίου ο Δούσμανης ενήργησε ως προύχοντας των Αθηνών, όχι μόνος, αλλά με άλλους προεστούς και εκ μέρους του λαού της πόλης.
Στον Γ' τόμο της «Ιστορίας των Αθηνών» ο ιστοριοδίφης ακαδημαϊκός αναφέρεται ονομαστικά στον Γεώργιο Δούσμανη, για τον οποίο ο Εντι Ράμα λέει πως ήταν ο Αλβανός αρχιεπίσκοπος της Αθήνας, που «το 1686, διαπραγματεύεται με τον Φραγκίσκο Μοροζίνι του βενετικού στόλου για να μην βομβαρδίσουν την πόλη από το λιμάνι του Φαλήρου, επειδή εκεί υπήρχε μια τουρκική φρουρά».
Ο Καμπούρογλου δεν αμφισβητεί την αλβανική καταγωγή του Γεωργίου Δούσμανη, δεν αναφέρει τίποτα πάντως για τη θέση του ως Αλβανού αρχιεπισκόπου. Άραγε είχε όντως η Αθήνα τότε Αλβανό αρχιεπίσκοπο; Μπορεί. Καλό θα ήταν βέβαια να παραθέσει τα τεκμήρια ο Αλβανός πρωθυπουργός.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η πρώτη επαφή με τον Μοροζίνι γίνεται το 1686 διά του καπουτσίνου πατρός Μιχαήλ Αγγελου Dambira που τον είχαν αποστείλει οι Αθηναίοι με αίτημα να εξασφαλιστούν από τις ζημιές του στρατού πληρώνοντας ορισμένο φόρο (να μην γίνουν δηλαδή πολεμικές επιχειρήσεις). Του απαντήθηκε ότι ο Μοροζίνι επρόκειτο να κατακτήσει την Αθήνα «δια πυρός και σιδήρου» και αν ήθελαν ειρήνη, θα έπρεπε να πληρώσουν «40.000 ρεάλια κατ΄ έτος, διαρκούντος του πολέμου» (σελ. 236).
Ο ταγματάρχης Φραγκίσκος Μουάτσος σε κείμενό του σημειώνει πως μετά την πτώση του Ναυπλίου στα χέρια των Βενετών, οι Αθηναίοι «επλήρωνον 10.000 ρεάλια κατ' έτος δια τας δαπάνας».
Στις 16 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, σύμφωνα με τον Καμπούρογλου, βρίσκουμε σύμφωνα με βιβλίο του Locatelli «πρεσβείαν των Αθηναίων, επικεφαλής έχουσαν τον Μητροπολίτην Ιάκωβον, αποτελουμένην δ' εκ των προκρίτων Αθηναίων Σταματίου Γάσπαρη, Μιχαήλ Δημάκη, Γεωργίου Δούσμανη, και του ξένου Ιακώβου Demestre, μεταβαίνουσα παρά τω Μοροζίνη και καταβάλλουσαν, κατόπιν γενομένης αιτήσεως, 9 χιλιαδ. ρεάλια ως ετήσιον φόρον, ίνα μη ενοχληθώσι».
«Εν τω διπλώματι ευγενείας, τω παραχωρηθέντι υπό του Μοροζίνι τω Γεωργίω Δούσμανη φέρεται: 'ο Γ. Δούσμανης υπήρξεν εις των προεστώτων (των Αθηνών) ελθών εξ ονόματος αυτών, όπως συμφωνηθή και αποφασισθή ο φόρος εις 9 χιλιάδας ρεάλια κατ' έτος'».
Τον Σεπτέμβριο του 1687, ο Μοροζίνι πλέει στον Πειραιά και οι Τούρκοι της Αθήνας «έσπευσαν και κλείστηκαν εις την Ακρόπολιν και το Ωδείον (σ.σ. Ηρώδου του Αττικού)». Και τότε, σύμφωνα πάντοτε με τον Καμπούρογλου, «νέα πρεσβεία των Αθηναίων μετέβη την επιούσαν του κατάπλου του στόλου παρά τω Μοροζίνη και προσέφερε την υποταγήν της πόλεως προς αυτόν και προς την Βενετίαν. Μέλη της πρεσβείας φέρονται τα γνωστά πρόσωπα, προστεθέντων και άλλων προκρίτων». (σελ 238).
Δυστυχώς, κανείς δεν ζήτησε τίποτα για τα μνημεία του Ιερού Βράχου, με αποτέλεσμα να ανατιναχθεί ο Παρθενώνας που είχε μετατραπεί από τους Τούρκους σε πυριδιταποθήκη, όταν ένα βλήμα έπεσε στο εσωτερικό.
Αυτά λέει η Ιστορία. Τα υπόλοιπα, είναι αισχρή προπαγάνδα.
Αντιγόνη Καρατάσου
