Ένα από τα συνηθισμένα και συχνά τον τελευταίο καιρό ξεσπάσματα του Τούρκου ηγέτη μαρτυρά τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία και ο ίδιος προσωπικά καθώς έναν χρόνο πριν από τις κρίσιμες προεδρικές εκλογές το σκληρό παιγνίδι γοήτρου και παζαριών που παίζει έναντι της Δύσης δε βγαίνει σύμφωνα με τους υπολογισμούς του.
Η στάση του T. Ερντογάν προκαλεί ήδη τις πρώτες αντιδράσεις και στο αμερικανικό Κογκρέσο, ενώ αίσθηση προκάλεσε το άρθρο της WSJ με τιτλο «Does Erdogan’s Turkey Belong in NATO?» (Μπορεί η Τουρκία του Ερντογάν να ανήκει στο ΝΑΤΟ;)
Ο T. Ερντογάν χθες μια ημέρα μετά το πρώτο τουρκικό βέτο στο ΝΑΤΟ εναντίον της έναρξης των fast track διαπραγματεύσεων με τη Σουηδία και τη Φιλανδία, που απειλεί να τινάξει στον αέρα μια από τις πιο κρίσιμες αποφάσεις της Ατλαντικής Συμμαχίας, που θα αποτελεί και μήνυμα ενότητας και αποφασιστικότητας εναντίον του ρωσικού επεκτατισμού, δήλωσε ότι θα επιμείνει στο βέτο και βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στην Ελλάδα, χωρίς να κρύβει την οργή του για την αναβάθμιση των Ελληνοαμερικανών σχέσεων και την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον.
Ο T. Ερντογάν ξέρει ότι παίζει ένα δύσκολο παιγνίδι και θεωρεί ότι το προσεχές διάστημα δεν πρόκειται να βρει άλλη ευκαιρία να εκβιάσει τη Δύση και τους Αμερικανούς και είναι αποφασισμένος να τα παίξει όλα για όλα.
Και ενώ συνεχίζεται το αδιέξοδο το οποίο ο ίδιος προκλητικά έχει προκαλέσει στο ΝΑΤΟ, βρήκε την ευκαιρία μιλώντας χθες σε φοιτητές να ξεσπάσει εναντίον της Ελλάδας.
«Χρωστάει (η Ελλάδα) στη Δύση 400 δισ. ευρώ, όμως της δίνουν όπλα και δίνουν την έγκριση οι ΗΠΑ να χτίσουν βάσεις στην Αλεξανδρούπολη. Από την άλλη όμως, όταν συναντιούνται μαζί μας, λένε “θέλουμε να αναπτύξουμε τις σχέσεις μαζί σας”. Αλλά λέει πως στην Κύπρο δε βλέπει θετικά τη λύση των δύο κρατών. Ποιος σου είπε πως εμείς θα δούμε θετικά όσα λες;» είπε ο Τούρκος πρόεδρος αναφερόμενος στη ρητή δήλωση του Κ. Μητσοτακη και στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο ότι «δε θα γίνει αποδεκτή λύση δυο κρατών».
Ο T. Ερντογάν θυμήθηκε και πάλι την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ το 1980 προσπαθώντας να τη συνδέσει με τις σημερινές απαιτήσεις του έναντι της Φιλανδίας και της Σουηδίας
«Μάς λένε, πείτε μας τις αξιώσεις σας, να τις ζητήσουμε από τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Εμείς δε θέλουμε να μπούμε στο ίδιο «τριπάκι» στο οποίο είχαμε μπει μια φορά. Το ζήσαμε αυτό και με την Ελλάδα. Ξέρουμε πως και η Φινλανδία και η Σουηδία θα μας κάνουν τα ίδια νούμερα. Γιατί να κάνουμε τέτοια γκάφα;» Και αμέσως μετά βεβαίως επανέλαβε τους γνωστούς ισχυρισμούς για τη «τρομοκρατία», υποστηρίζοντας ότι ενώ έχει δοθεί κατάλογος στην Ελλάδα για έκδοση «τρομοκρατών» δεν έχει γίνει τίποτα. Ο Τ. Ερντογάν είναι γνωστό ότι στους «τρομοκράτες» συμπεριλαμβάνει κάθε αντίπαλο του και απαιτεί την έκδοση στην Τουρκία ανθρώπων οι οποίοι δικαιούνται και τους αναγνωρίζεται το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα.
Και έσπευσε για να δικαιολογήσει το βέτο του, να κατηγορήσει και πάλι τη Σουηδία και τη Φιλανδία ότι είναι καταφύγιο «τρομοκρατών»
«Όπως γνωρίζετε, η Σουηδία, η Φινλανδία έχουν δώσει καταφύγιο στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Θα φιλοξενήσουν το ΡΚΚ και το YPG, θα κάνουν πορείες και θα κρεμάσουν τα πανιά τους στις γέφυρες. Θα ενθαρρύνουν τρομοκρατικές πηγές στη χώρα μου και θα τους χρηματοδοτήσουν. Είπαμε σε αυτές τις χώρες, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που τους παρέχουν οπλισμό, ότι το ΝΑΤΟ είναι οργανισμός ασφαλείας, δεν μπορούμε να δεχτούμε την ύπαρξη τρομοκρατικών οργανώσεων σε μια τέτοια οργάνωση ασφαλείας».
Ο Μ. Τσαβούσογλου ο οποίο μια ημέρα μετά τη συνάντηση Μπάϊντεν - Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο, την ομιλία του στο Κογκρέσο και την επίσημη συνάντηση Δένδια - Μπλίνκεν στο Στειτ Ντιπάρτμεντ, συναντήθηκε με τον Α. Μπλίνκεν σε ένα γραφείο της αντιπροσωπείας στο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και δεν έκρυψε σε δηλώσεις του σε Τούρκους δημοσιογράφους ότι οι απαιτήσεις της Τουρκίας δεν αφορούν μόνο τις δυο υποψήφιες χώρες αλλά και τις ίδιες τις ΗΠΑ
«Αυτό που ζητάμε από τις ΗΠΑ είναι, πρώτον, είστε σύμμαχος, απλά αντιστρέψτε τη CAATSA(σ.σ. η νομοθεσία βάσει της οποίας αποκλείστηκε η Τουρκία από τα F-35). Και δεύτερον, οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να μειώσουν τη στήριξή τους προς το YPG και το ΡΚΚ. Κανείς δεν πιστεύει ότι μάχεται κατά της ISIS. Ούτε εμείς» δήλωσε ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών.
Η απάντηση βεβαίως ήρθε από τον πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας Μ. Μενέντεζ ο οποίος τόνισε ότι η τελευταία κίνηση της Τουρκίας προστίθεται στις ανησυχίες που ήδη υπάρχουν αναφορικά με την αξιοπιστία της Τουρκίας ως συμμάχου των ΗΠΑ μετά την αγορά ρωσικών S-400 και την άρνηση της Άγκυρας να συμμετάσχει σε δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Μ. Μενέντεζ όμως σχετικά με το αίτημα της Τουρκίας για τα F16 υπενθύμισε ότι κάθε απόφαση περνάει από το Κογκρέσο και απηύθυνε προειδοποίηση και προς την κυβέρνηση Μπάιντεν:
«Ελπίζω η διοίκηση να το προσέξει αυτό καθώς εξετάζει τη συμφωνία για τα F-16», είπε ο Μ. Μενέντεζ, προσθέτοντας ότι ο Τ. Ερντογάν πρέπει να αλλάξει στάση εάν θέλει η αμερικανική πλευρά να λάβει υπόψη οποιοδήποτε δικό του αίτημα.
Ακόμη κι αν ο Τ. Ερντογαν καταφέρει να αποσπάσει κάποια ανταλλάγματα και κάποιες δεσμεύσεις από τη Σουηδία και τη Φιλανδία, ώστε να βρει τρόπο εύσχημης υποχώρησης, οι απαιτήσεις προς τις ΗΠΑ δεν είναι καθόλου εύκολο να ικανοποιηθούν.
Όταν στρέφεται εναντίον των δυο σκανδιναβικών χωρών για υπόθαλψη «τρομοκρατών», γνωρίζει ότι όποιες δεσμεύσεις και να λάβει αυτό δε θα αλλάξει ούτε τον φιλελεύθερο χαρακτήρα των κοινωνιών των δυο αυτών χωρών ούτε φυσικά θα αλλάξει τη στάση των Αμερικανών που υποστηρίζουν το YPG στη Βόρεια Συρία, το χρηματοδοτούν και το εξοπλίζουν. Επίσης, και οι δυο σκανδιναβικές χώρες έχουν επιβάλει εμπάργκο όπλων στην Τουρκία λόγω της εισβολής της στη Β. Συρία και αυτό υπόκειται στην κοινοβουλευτική διαδικασία των δυο χωρών και όχι σε μια απλή πολιτική απόφαση.
Σε ό,τι αφορά τα F16 είναι προφανές ότι παρά το lobbying με ακριβοπληρωμένες εταιρείες για να επηρεαστούν βουλευτές και γερουσιαστές υπάρχει ένα ισχυρό μέτωπο εναντίον της πώλησης μαχητικών στην Τουρκία όσο ακολουθεί αυτή τη στάση και όσο μάλιστα συνεχίζει να είναι «σύμμαχος» και του Ρώσου Προέδρου Β.Πούτιν.
Πιθανόν, οι δυο χώρες να προσφέρουν τη δέσμευση ότι δε θα επιτρέψουν τη δράση του ΠΚΚ στο έδαφος τους κάτι που ισχύει ήδη αλλά θα είναι δύσκολο να διωχθούν άτομα τα οποία είναι προσκείμενα στο ΠΚΚ χωρίς να έχουν οργανική σχέση με την οργάνωση, ούτε βεβαίως θα παραδώσουν στην Τουρκία πολιτικούς φυγάδες και μέλη της οργάνωσης του Φ.Γκιουλέν. Όσο για τους εξοπλισμούς θα πρέπει η Τουρκία να δώσει εγγυήσεις ότι τα όπλα από τις δυο χώρες δε θα χρησιμοποιηθούν σε επιχειρήσεις εκτός του εδάφους της, κάτι που είναι μάλλον δύσκολο να αποδεχθεί ο Τούρκος πρόεδρος.
Κανείς στη Δυτική Συμμαχία δε θέλει η συμβολική και μείζονος στρατηγικής σημασίας απόφαση για ένταξη της Σουηδίας και Φιλανδίας που θέλουν να επικυρωθεί με την πρόσκληση τους στη Σύνοδο Κορυφής της 29ης Ιουνίου να γίνει αντικείμενο παζαριών, πολύ περισσότερο να καθυστερήσει.
Και ο «θυμός» του Τ. Ερντογάν κάνει τα πράγματα χειρότερα για την Τουρκία αλλά και για εκείνους που θέλουν να «διευκολύνουν» την Τουρκία.
Ίσως, είναι η ώρα να αντιληφθούν όλοι ότι όσο η Δύση δε δείχνει στον Τ. Ερντογάν που είναι τα όρια του, τόσο θα τραβούν πίσω τη δική τους κόκκινη γραμμή, πλήττοντας την αξιοπιστία τη δική τους και του ίδιου του ΝΑΤΟ το οποίο θέλουν να καταστήσουν ισχυρό, προσφέροντας τελικά χώρο στις αναθεωρητικές δυνάμεις.
