«Το 1517 ο πατήρ Βαρθολομαίος Ντε Λα Κάζας, συμπονώντας τους Ινδιάνους που έλιωναν μέσα στη φοβερή κόλαση των χρυσωρυχείων της Καραϊβικής πρότεινε στον Κάρολο Κουΐντο να κάνει εισαγωγή νέγρων για να λιώνουν αυτοί μέσα στη φοβερή κόλαση των χρυσωρυχείων της Καραϊβικής».
Το παραπάνω απόσπασμα από τη συλλογή διηγημάτων του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, που συνθέτουν την Παγκόσμια Ιστορία της Ατιμίας, είναι εμπνευσμένο από το βίο διαβόητων και αδίστακτων κακούργων. Όσο ευχάριστη και να είναι η ανάγνωση του, παραμένει ελλιπής. Δίπλα στο Λάζαρο Μορέλ, Τόμ Κάστρο και Φραγκίσκο Ρεάλ, θα μπορούσε να ταιριάξει το πορτρέτο του χαρισματικού ηγέτη της Προοδευτικής Συμμαχίας.
Όπως μας είχε πει χαριτολογώντας, «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ! Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν» !!!
Αν είχαν χιούμορ οι αστυνομικοί θα μπορούσαν να απαντήσουν κατά τον ίδιο τρόπο ότι εξαρτάται από ποια μεριά είσαι όταν πέφτει ξύλο. Αυτό εκτός από ότι δεν θα ήταν πρέπον θα ακουγόταν σαν αυτοσαρκασμός καθώς τους είδαμε να τρέχουν έντρομοι όταν τους επιτίθονταν οι μπαχαλάκηδες στην Καισαριανή.
Αφού η επανάσταση δεν έρχεται σε μας θα πάμε εμείς στην επανάσταση σκέφτηκαν οι νοσταλγοί του Στάλιν. Και αίφνης ανακάλυψαν την αστυνομική αυθαιρεσία και την καταστολή. Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, ανέκαθεν ξιφουλκούσαν για την κτηνωδία του αστυνομικού κράτους. Απλά τώρα μας αποκάλυψαν ότι κινδυνεύουμε και εμείς.
Μέχρι τώρα, η αστυνομική βία κατευθυνόταν στους λαϊκούς αγωνιστές που ξεποδαριάζονται στους δρόμους για λογαριασμό μας.. Αλλά τώρα έφτασε και η ώρα των νοικοκυραίων, καθώς η στυγνή χούντα δεν μπορεί να κρύβει άλλο το πρόσωπό της. Και κάπως έτσι, για να μας ξυπνήσουν από το λήθαργο, έφεραν τη βία στις γειτονιές μας
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι αστυνομικοί είναι ανεπαρκείς. Είναι πασιφανές ότι αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις νέες κοινωνικές προκλήσεις. Να ξεκαθαρίσουμε πως δεν πληρώνουμε φόρους για να ξεκινούν βεντέτες ούτε να λύνουν τις διαφορές τους με τους μπαχαλάκηδες. Επίσης αμφιβάλλουμε για την ικανότητα τους να αντιμετωπίσουν ένα συμβάν τρομοκρατικής φύσεως σαν και αυτά που έχουμε δει να συμβαίνουν στο Λονδίνο ή σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η μεταρρύθμιση για την πολιτική προστασία που θα ξεκινά από την απλή διαχείριση καταστάσεων και θα διευρύνεται ως προς τη χρήση ή μη βίας και των ορίων αυτής, είναι μία πολύπλοκη κατάσταση. Αυτό φυσικά διαφέρει από την αριστερή προσέγγιση όπου οι αστυνομικοί θα κάθονται σαν εύκολος στόχος (sitting ducks), στις ορέξεις του κάθε άναρχο φασίστα στο όνομα μια απροσδιόριστης δημοκρατίας.
"Αν ο Βρούτος δεν σκοτώσει άλλους θα αυτοκτονήσει", έλεγε σε μία αποστροφή του λόγου του ο Σαιν Ζυστ. Η αριστερά στην Ελλάδα νιώθει την ανάγκη, σε σημείο ψυχαναγκασμού, να νομιμοποιήσει οποιαδήποτε βία. Ακόμα και όταν αγγίζει τις παρυφές της τρομοκρατίας, προκειμένου να γεμίσει το υπαρξιακό της κενό. Κυρίως από τότε που το ποίμνιο της μετακόμισε στην άκρα δεξιά.
Δεν διαφέρει και πολύ από τη Χαμάς ή τη Χεζμπολάχ, όπου η επιβίωση τους, τροφοδοτείται από τον φαύλο κύκλο αίματος και την αστείρευτη στρατιά των μαρτύρων.
Μπορεί η αριστερά να νοιώθει αμήχανη να δώσει απαντήσεις για την επόμενη μέρα, όμως στον τομέα της προπαγάνδας παραδίδουν μαθήματα. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός της πληροφορίας, απέκτησε στα χέρια τους άλλη διάσταση. Κυρίως αφότου έκαναν outsourcing τις δραστηριότητες τους προς Φιλοθέη και Κολωνό. Οι μέθοδοι της στρέβλωσης, του ψεύδους και της ολοκληρωτικής σκέψης θα έκαναν τους Ιακωβίνους να αισθάνονται υπερήφανοι.
Κάπως έτσι και το πολιτμπιρό του Περισσού, όταν τα πράγματα ξεφεύγουν, επικαλείται την παλιά συνταγή της προβοκάτσιας. Η απάντηση παραμένει αυτούσια, απαράλλαχτη και συνεπής στους αιώνες. «προβοκατόρικη επίθεση, χρήσιμη για τα σχέδια καταστολής του εργατικού - λαϊκού κινήματος».
Ο πιο γραφικός από όλους πάντως είναι ο Έγκελς της Αίγινας. Ο ζάμπλουτος φιλάνθρωπος, που αντί να χαρεί τα πλούτη του, έχει αφιερώσει τη ζωή του, προκειμένου εμείς οι πτωχοί να αφυπνιστούμε από το καπιταλιστικό άλγος.
Είναι εκείνος που επέβαλλε τη χειρότερη βία στους Έλληνες. Να στέκονται στην ουρά, σαν ζητιάνοι, μπας και σώσουν τις οικονομίες μιας ζωής.
Και αν ακόμα αναρωτιέσαι αναγνώστη που είναι η πραγματική βία και από τι πραγματικά κινδυνεύεις, απλά σκέψου τι μας λένε για τα πανεπιστήμια.
Αφού πληρώσεις ακριβά τη δημόσια εκπαίδευση του παιδιού σου και αν με το καλό περάσει στο πανεπιστήμιο, η είσοδος του και η πρόοδος του θα εξαρτάται από πορτιέρηδες, σαν το υστερικό άτομο, που φώναζε στον αστυνομικό, "δείρε με, δείρε με".
Θα καθορίζουν τα προγράμματα σπουδών, "φιλομαθείς" εξωπανεπιστημιακοί, οι οποίοι με την ευκαιρία της κατάληψης πουλάνε και την πραμάτεια τους συμπεριλαμβανομένης και της προστασίας. Εδώ βέβαια υιοθετούν το δόγμα “laissez-faire, laissez-passer”. Μόνο POS δεν έχουν βγάλει ακόμα.
Καθηγητές και φοιτητές θα ζουν υπό το φόβο των τραμπούκων σε κάθε προσπάθεια αναβάθμισης των σπουδών, γιατί όπως λένε διαδίδουν την ιδεολογία της άρχουσας τάξης. Στο απολιθωμένα μυαλά τους, η απόκτηση ενός τίτλου σπουδών χωρίς αντίκρισμα, είναι λαϊκός αγώνας που έχει κερδηθεί με αίμα!!!
* Ο Νικόλαος Δ. Τσαγκανέλιας εργάζεται για πάνω από 27 χρόνια στο χρηματοοικονομικό χώρο. Από το 2015 εργάζεται στην Tavira Securities με έδρα το Λονδίνο, ως Hedge Fund Operations & Risk.
