Ελπίδα του Τσίπρα η μετωπική σύγκρουση για το πανεπιστημιακό

Ελπίδα του Τσίπρα η μετωπική σύγκρουση για το πανεπιστημιακό

Δεν γράψαμε τυχαία την ημέρα που το νομοσχέδιο Κεραμέως εισερχόταν στη Βουλή ότι αρχίζει η μητέρα των μαχών. Είναι το μόνο νομοσχέδιο που μπορεί να καταστεί μοχλός ώστε η Αριστερά να συσπειρώσει τον κόσμο της.

Πολύ θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ «η μνήμη της αγανάκτησης να μείνει ζωντανή, και να συναντηθεί με τον φόβο που μπορεί να μετατραπεί σε οργή, μετά την πανδημία», όπως έγραψε ο Ν. Φίλης (ΝΕΑ). Να ξαναέρθουν δηλαδή οι «ένδοξες» ημέρες της αντιμνημονιακής καταγγελίας, να ξαναηχήσουν μυριόστομα τα συνθήματα στις πλατείες, να θυμηθούν οι δρόμοι «τη δική τους ιστορία».

Όμως άλλαξε το κλίμα επειδή άλλαξε η γενεσιουργός αιτία της οικονομικής επιδείνωσης που βιώνουμε. Η καταγγελία δεν μπορεί να δαιμονοποιήσει πρόσωπα και κόμματα του «παλιού πολιτικού συστήματος». Ο ιός είναι παγκόσμιος, αόρατος με οδυνηρά και ορατά αποτελέσματα, και πλήττει πρωτίστως τον ανεπτυγμένο κόσμο της κινητικότητας.

Όταν στην Πορτογαλία του ίδιου πληθυσμού δεν έχουν που να βάλουν τους νεκρούς, θα ήταν δύσκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ να πείσει τους πληττόμενους ότι για όσα δεινά τους συμβαίνουν φταίει η κυβέρνηση, και να κατεβάσει κόσμο στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί εναντίον της.

Το μόνο ευνοϊκό πεδίο αντιπαράθεσης που του απομένει, είναι το νομοσχέδιο για την Παιδεία με αιχμή την «αστυνομοκρατία». Ταιριάζει στα βιωματικά ταμπού που κληρονόμησε από τους παλιότερους, και τα οποία εξακολουθούν να κανοναρχούν τις αντιδράσεις του. Το «αστυνομία στα πανεπιστήμια» κεντρίζει τη διαχρονική ευαισθησία που δημιουργήθηκε στις εποχές όπου υπήρχε «ο φόβος του χωροφύλακα».

Εχει έρθει μεταπολίτευση εδώ και 47 χρόνια, ακόμη και η - λεγόμενη – ριζοσπαστική Αριστερά έγινε κυβέρνηση, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ… δεν το έμαθε. Γι’ αυτό και αναμασά τα περί χούντας και σπουδαστικών της ασφάλειας.

Το γεγονός βέβαια ότι ο πρώην υπουργός Δ. Μάρδας πρότεινε κάτι παρόμοιο, να φυλάσσονται τα πανεπιστήμια από μυστικούς αστυνομικούς που είναι παράλληλα και φοιτητές, δεν είναι επιβαρυντικό γιατί το «ξεφούρνισε» Συριζαίος (αν το είχε προτείνει κάποιος Νεοδημοκράτης ή Κιναλίτης, χαμός θα γινόταν στις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και στα social media από τα troll του).

Φυσικά το 64% του λαού (και το 29% του ΣΥΡΙΖΑ), είναι υπέρ του μέτρου. Παρόλα αυτά ο Α. Τσίπρας προτείνει στα στελέχη του το «φοιτητικό κίνημα» να μετασχηματισθεί σε ένα «παλλαϊκό κίνημα» – η λέξη «κίνημα» είναι ακατάλυτο φετίχ.

Τα κινήματα όμως έχουν χαρακτηριστικό τη μαζικότητα. Κίνημα ήταν το αντιμνημονιακό, με δράση εκτός και εναντίον της θεσμικής εκπροσώπησης, που ήταν η εκλεγμένη κυβέρνηση του ΓΑΠ.

Κακώς έστω, ανορθολογικό σίγουρα (αποδειχθέν και εκ του αποτελέσματος), πήγαζε πάντως από τα «σπλάχνα» της κοινωνίας. Αγγιζε και συνήγειρε διαφορετικές οικονομικές τάξεις, γεωγραφικά, κοινωνικά ή μορφωτικά στρώματα. Στην εποχή της απομαζικοποίησης, μετά και την απογοήτευση που επέφερε η θητεία ΣΥΡΙΖΑ, κάθε οργανωμένη αντίθεση την ονομάζουν κίνημα. Έστω και αν συγκεντρωθούν δυο-τρεις χιλιάδες άνθρωποι να διαδηλώσουν κατά του νομοσχεδίου.

Ακόμη και να πείσει κάποια φτωχότερα στρώματα ότι το νομοσχέδιο δρα κατά των δικών τους συμφερόντων (στην ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ οι φτωχοί μαθητές δεν περνούν τη βάση. Δεν κατανοεί καν πόσο τους προσβάλει με έναν τέτοιο -μη αποδεδειγμένο- ισχυρισμό), ίσως να μειωθεί ελάχιστα το πλειοψηφικό ποσοστό αποδοχής του κυβερνητικού μέτρου.

Παλλαϊκό μέτωπο είναι δύσκολο να συγκροτηθεί. Αντί να προκαλέσει συζήτηση για το τελευταίο, τη μείωση του φοιτητικού δυναμικού, ώστε να κρατήσει τα προσχήματα μιας σοβαρής αντιπολίτευσης, επικεντρώθηκε να υποστηρίξει τα μπάχαλα. Ακόμη και χθες υπεραμύνθηκε για τα τρικάκια που πέταξαν σύντροφοι του 35χρονου «ημιπιτσιρικά» υιού Βούτση, και ο ίδιος, στο γραφείο της Κεραμέως.

Κατηγορεί τη ΝΔ ότι παραχάραξε την φράση που έγραφαν τα τρικάκια «ν+2 θα είναι η ώρα σας μέσα στις σχολές» παραλλάσσοντάς την με τη φράση «ν+2 θα είναι οι ώρες σου», και διερωτάται « θα οδηγηθούμε τώρα και στην απαγόρευση της ειρηνικής διαμαρτυρίας;»

Μα αυτή η επεξήγηση είναι δουλειά των φυσικών δραστών να την κάνουν. Και μέσω των social media είχαν τη δυνατότητα. Τι δουλειά είχε η αξιωματική αντιπολίτευση να εμπλακεί; Με αυτή την συνηγορία δείχνει να τους υιοθετεί!