«Είναι μια πολύ καλή… νύχτα»

«Είναι μια πολύ καλή… νύχτα»

Λίγες ώρες πριν ξημερώσει η 27η Ιουνίου ο Νίκος Παππάς έβγαινε από το Μέγαρο Μαξίμου. Νωρίτερα ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε την απόφασή του για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.Το κλίμα που επικρατούσε, του το μετέφερε ο στενότερος συνεργάτης του δηλώνοντας : «Είναι μια πολύ καλή… νύχτα», προσθέτοντας με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο πως «προφανέστατα» οι τράπεζες δεν θα κλείσουν. Μια ημέρα μετά ανακοινωνόταν το κλείσιμο των τραπεζών και η επιβολή capital controls.

O Nίκος Παππάς έχει βρεθεί και σήμερα να πρωταγωνιστεί στο πολιτικό προσκήνιο μετά τη δημοσιοποίηση της συνομιλίας του με τον Σάμπυ Μιωνή και τα όσα λέει περί «μαγαζιού» και κάποιων που «βγάζουν λεφτά». Το… "μαγαζί" τότε είχε και άλλο asset. Toν Γιάνη Βαρουφάκη που φέρεται να γυρνά το βράδυ της 28ης Ιουνίου στο σπίτι και να δηλώνει στη σύζυγό του: «αγάπη μου έκλεισα τις τράπεζες».

Ο τότε υπουργός Επικρατείας ήταν όπως και τώρα κατηγορηματικός. Και δεικτικός απέναντι στην τρόικα ανοίγοντας πρώτος τον χορό. Ακολούθησαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τα τρολς που μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος, στοχοποίησαν κάθε έλληνα πολιτικό, κάθε δημοσιογράφο και κάθε πρόσωπο που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τη «δημιουργική ασάφεια». «Γερμανοτσολιάδες». «μερκελιστές», «μενουμεευρωπαίοι», τους αποκαλούσαν.

Την περίοδο εκείνη τον πρώτο ρόλο είχε ο Γιάνης Βαρουφάκης. Στο Μέγαρο Μαξίμου όπου λαμβάνονταν οι αποφάσεις η ομάδα ήταν μικρή. Και τα πρόσωπα που διαχειρίζονταν το «μαγαζί» συγκεκριμένα. 

Ήταν η ημέρα που άρχισαν να χτυπούν τα νταούλια μόνο που στον χορό ήταν οι έλληνες και όχι οι αγορές. Η «παρέα του Μαξίμου» είχε ανοίξει τον ασκό του Αιόλου, δίνοντας το έναυσμα επαναφοράς του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που επικρατούσε στις πλατείες των αγανακτισμένων. Αυτών που προκάλεσαν το κύμα το οποίο έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο οποίος και τώρα με πρωτεργάτη τον Αλέξη Τσίπρα επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την παγκόσμια ύφεση που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορονοιού ευελπιστώντας στη δημιουργία νεοαγανακτισμένων.

Το βράδυ της 26ης προς 27η Ιουνίου βρήκε τους θιασώτες του αντιμνημονίου να επιχαίρουν και να προετοιμάζονται για το δημοψήφισμα. Η επόμενη ημέρα βρήκε τη χώρα με τα capital controls και τους πολίτες να… συνωστίζονται στα ATM για να βγάλουν 60 ευρώ την ημέρα.

Η «προφανέστατη» απάντηση τότε του Νίκου Παππά δεν είχε καμία τύχη. Από την 28η και μετά οι έλληνες κατάλαβαν τι σημαίνει capital controls. Και έζησαν το φόβο μη τυχόν και δεν βρουν στις τράπεζες ούτε καν αυτά τα χρήματα ή τις αποταμιεύσεις τους

Η απόφαση να κλείσουν οι τράπεζες ελήφθη την Κυριακή 28 Ιουνίου. Την Δευτέρα το πρωί οι τράπεζες δεν άνοιξαν, παρά μόνο 15 ημέρες μετά το δημοψήφισμα δηλαδή στις 20 Ιουλίου και αφού ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις 17 ώρες τις διαπραγμάτευσης έφερε στη χώρα ένα τρίτο μνημόνιο.

Το «ΌΧΙ» του δημοψηφίσματος είχε μετατραπεί σε «ΝΑΙ» και σταδιακά ο όρος «kolotoumpa» που αποδιδόταν στην τότε ελληνική κυβέρνηση έγινε διεθνής.

Μόνο που η χώρα πήγε αρκετά χρόνια πίσω. Οι απώλειες για την ελληνική οικονομία από την «περήφανη» διαπραγμάτευση και τη «δημιουργική ασάφεια» εκτιμώνται σε πολλά δισ. ευρώ με την πιό αισιόδοξη να αγγίζει τα 100 δισ. και τον τέως πρόεδρο του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ να μιλά για 200 δισ ευρω. 

Στις 5 Ιουλίου, η πλειοψηφία όσων ψήφισαν είπε ΟΧΙ. Επηρεασμένοι από το κλίμα της… αντίστασης έστρεψαν τα βέλη τους κατά όσων προειδοποιούσαν πως η χώρα οδηγείται στον γκρεμό. Οι «μενουμευρωπαίοι» ήταν οι δαχτυλοδειχτούμενοι. Ήταν οι εποχές που οι κυβερνώντες χωρίς να έχουν κυβερνητική εμπειρία χρησιμοποιούσαν το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς ως ασπίδα αλλά και δόρυ προς κάθε κατεύθυνση και σε βάρος κάθε επικριτή.

Σήμερα πέντε χρόνια μετά επιχειρούν να δημιουργήσουν και πάλι ένα εμφυλιοπολεμικο κλίμα για να προστατεύσουν το alter ego του Αλέξη Τσίπρα, κυρίως τον ίδιο από όλα όσα αποκαλύπτονται για το «μαγαζί».