Στις 18 Ιουλίου του 1991 ο 41ος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους επισκέπτεται την Αθήνα. Μίλησε στην ελληνική Βουλή, εκφωνώντας τα συνήθη επικολυρικά που θα έλεγε κάθε δυτικός ηγέτης: Περί του ιερού δέους που αισθάνεται βλέποντας τα μνημεία και τα μουσεία μας, στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία η οποία ενέπνευσε τη Δύση κ.λπ.
Και παρότι η επίσκεψή του πυροδότησε διαδηλώσεις και επεισόδια, καθότι στην αρχή της ίδιας χρονιάς διεξήχθη ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου κατά του Ιράκ («Καταιγίδα της ερήμου»), το ΚΚΕ παρευρέθη στην ομιλία του στη Βουλή.
Δεν τον χειροκρότησε βέβαια, αλλά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Μήτσος Κωστόπουλος αντάλλαξε χειραψία μαζί του. Δεν ήταν τότε πιο… αμερικανόφιλο το ΚΚΕ. Απλώς ήταν το ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη, ο οποίος έχοντας «λειανθεί» από τους καιρούς της φωτιάς, είχε άλλο σεβασμό στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Και ενώ το ΚΚΕ παρέμενε τότε στην ομιλία του «χασάπη» Μπους, αρνείται να παραβρεθεί κατά την ψηφιακή ομιλία του Ζελένσκι! Ενός αρχηγού που η χώρα του έχει υποστεί μια θανατηφόρα επίθεση, ο λαός του σκοτώνεται, οι πόλεις του μετατρέπονται σε μαυρισμένα κουφάρια, οι πολίτες βιώνουν την απόγνωση στην προσφυγιά.
Αναφερόμαστε στο ΚΚΕ επειδή λόγω ιστορίας έχει άλλο βάρος (αρέσει δεν αρέσει η ιστορία αυτή). Από κοντά και οι «ελαφρούτσικοι» Βελόπουλος και Βαρουφάκης, που ήθελαν λέει να κάνουν ερωτήσεις στον ηγέτη της Ουκρανίας. Σε έναν Πρόεδρο που αυτή τη στιγμή έχει στραμμένα πάνω του τα μάτια της η ανθρωπότητα, που έχει μιλήσει σε τόσα Κοινοβούλια εν μέσω βομβών, ερειπίων και θανάτου, και ο Βαρουφάκης με τον Βελόπουλο θέλησαν να μετατρέψουν την ομιλία του σε… κοινοβουλευτικό έλεγχο!
Ή, όπως καλύτερα σχολίασε η πανεπιστημιακός Βάσω Κιντή: « Καλά το ΚΚΕ δεν διστάζει να πει απροκάλυπτα την απαράδεκτη θέση του για τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αλλά το Μερα25 και ο Βελόπουλος θέλουν, με προφάσεις και προσχήματα, να κάνουν ερωτήσεις στον Ζελένσκι που θα μιλήσει στην ελληνική βουλή.
- Ο Ζελένσκι ηγείται ενός πολέμου εναντίον μιας εισβολής που έχει ισοπεδώσει πόλεις και χωριά στη χώρα του, έχει ξεριζώσει εκατομμύρια, το 1/4 του πληθυσμού της, έχει σκοτώσει χιλιάδες αμάχους και στρατιώτες, μάς κάνει την τιμή, εν μέσω όλων αυτών, να μιλήσει στο ελληνικό κοινοβούλιο και θέλουν να τον στριμώξουν με ερωτήσεις ο Κλέων Γρηγοριάδης και οι συν αυτώ!
-Μικροί άνθρωποι σε μεγάλους καιρούς. Καμία αίσθηση της πραγματικότητας και της συγκυρίας, καμία αίσθηση μεγεθών, μόνο αυτο-αναφορά και τυφλότητα. Και να προσθέσω, γελοιότητα και ανηθικότητα!».
Υπάρχει βέβαια και ο Τσίπρας θα συμπληρώναμε. Την ώρα που ο άλλος βομβαρδίζεται και θέλει να εκθέσει το πρόβλημα της αιμάσσουσας χώρας του, του ζητεί να αναφερθεί στην εισβολή στην Κύπρο, λες και ο Ζελένσκι είναι ομιλητής σε αίθουσα διεθνούς συνεδρίου.
(Βέβαια δεν είναι μόνο Τσιπρικό επιχείρημα η Κύπρος. Είναι συλλογικό εθνικό, απότοκο άγνοιας ότι τα δύο θέματα διαφέρουν. Τηλεγραφικώς: Η Τουρκία ήταν εγγυήτρια δύναμη και με το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας βρήκε το πρόσχημα επέμβασης, την οποία προετοίμαζε χρόνια. Όμως ο Μακάριος στο Συμβούλιο Ασφαλείας ανεφέρθη, και όχι μόνο μια φορά, σε εισβολή της Ελλάδας στην Κύπρο – εισβολή διά του πραξικοπήματος. Εκείνο για το οποίο ενέχεται η Τουρκία είναι για την κατοχή. Γιατί δεν απεσύρθη μετά την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης).
Φυσικά, τα λάθη του Ζελένσκι και των Δυτικών θα τα γράψει η ιστορία. Μόνο που σε παρόντα χρόνο πληρώνονται με αίμα και καταστροφή. Το βασικό είναι ότι αφού είχε προειδοποιήσει (δικαίως ή αδίκως) η Ρωσία για την αντίδρασή της - και παρότι η είσοδος της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, πλέον φαίνεται πρόσχημα για την εισβολή - δεν είχαν σχεδιάσει συνολική αντίδραση.
Η αφέλεια και ο αντιρωσισμός των Ουκρανών σε συνδυασμό με την υπεροπτική αβελτηρία των δυτικών, έστειλαν την Ουκρανία ως πρόβατο επί σφαγήν, δημιουργώντας παράλληλα προβλήματα επισιτισμού, ενέργειας και ακρίβειας σε όλο τον πλανήτη.
Και φυσικά ο Ζελένσκι ούτε «Άγιος» ούτε φίλος της Ελλάδας είναι. Τώρα όμως έχουμε το καταλυτικό γεγονός: Εισβολή ξένης δύναμης σε ανεξάρτητη χώρα. Εδαφική ακεραιότητα και εθνική ανεξαρτησία είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες. Αυτό και μόνο αρκεί για να είμαστε χωρίς υποσημειώσεις με αυτόν που νομίμως εκπροσωπεί τη χώρα που δέχεται την εισβολή. Τα υπόλοιπα είναι κριτικές για μετά.
