Το 2015 ήταν η 3η χειρότερη χρονιά ζημιών από την είσοδο της χώρας στο ευρώ για τις εισηγμένες επιχειρήσεις. Έφτασαν τα 7,5 δις. ευρώ, με δεύτερη χειρότερη τα -9,4 δις. ευρώ του 2012 και ρεκόρ ζημιών το 2011 όταν λόγω του κουρέματος των ελληνικών ομολόγων οι αρνητικές επιδόσεις των επιχειρήσεων (κυρίως των τραπεζών) είχαν εκτιναχθεί στα 47,876 δις. ευρώ.
Αν εξαιρέσει κανείς το 2013, δεν υπάρχει καμία άλλη οικονομική χρήση που να έκλεισε με κέρδη για τις εισηγμένες εταιρείες. Οι εισηγμένες κέρδισαν συνολικά 45 δις. ευρώ από το 2002 μέχρι το 2009, αλλά έχασαν πολύ περισσότερα μέχρι και σήμερα. Η «σούμα» στα χρόνια της κρίσης δείχνει σύμφωνα με στοιχεία της BETA ΑΧΕΠΕΥ ότι οι συνολικές ζημιές ξεπέρασαν τα 68 δις. ευρώ ενώ τα έσοδα των ίδιων εταιρειών μειώθηκαν κατά 25 δις. ευρώ μεταξύ 2008 και 2015 (από τα 90,5 στα 65,9 δις. ευρώ) επιστρέφοντας στα επίπεδα του 2005.
Παρά την καταστροφή που έχει συντελεστεί, αν άλλαξε κάτι αυτό είναι το επίπεδο των φορολογικών επιβαρύνσεων. Φέτος ο ονομαστικός φορολογικός συντελεστής για τα εταιρικά κέρδη φτάνει στο 29% ενώ αν ρωτήσει κανείς για το ύψος των φόρων που έχουν επιβαρύνει εκτάκτως ή κανονικώς τις 80-90 κερδοφόρες εταιρείες που έχουν απομείνει στο Χρηματιστήριο, θα πληροφορηθεί ότι αυτοί φτάνουν αθροιστικά τα 14-15 δις. ευρώ την τελευταία επταετία.
Τι μας λέει αυτό; Ότι όσο μειώνονται τα κέρδη ή ο αριθμός των εταιρειών με θετικά αποτελέσματα, τόσο αυξάνονται οι φόροι και ότι δεν υπάρχει καμία μακρόπνοη στρατηγική ανάπτυξης της οικονομίας που να στηρίζεται σε κίνητρα επανεπένδυσης των κερδών.
Διαβάστε ακόμα:
- Αποτελέσματα 2015: Ολοκαύτωμα για τους πολλούς, ρεκόρ για λίγους
