Σε μία μεστή αναδρομή της πρόσφατης πορείας του ζωγράφου που έχει στηθεί στον χώρο του συλλέκτη Σωτήρη Φέλιου, ο ίδιος ο δημιουργός θα κάνει δύο σαββατιάτικες ξεναγήσεις (30 Απριλίου και 7 Μαΐου στις 12.30). Η έκθεση με την επιμελητική φροντίδα της Ειρήνης Οράτη, παρουσιάζει 25 ζωγραφικές συνθέσεις, κυρίως μεγάλων διαστάσεων των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Η γνωριμία με τον καλλιτέχνη δεν ανταποκρίνεται πάντα στις προσδοκίες που έχουμε από την εικόνα του έργου του. Ο εικαστικός βεβαίως μας μιλά με αυτό κι οτιδήποτε επέχει θέση επεξήγησης συνιστά περιττή φιλολογία, αν δεν είναι στρέβλωση στα μάτια του θεατή. Ωστόσο, οι λιγοστές εξαιρέσεις μεταμορφώνουν τον καλλιτέχνη σε δάσκαλο, σε μύστη που ανοίγει το βλέμμα όχι μόνο στην εικόνα του έργου, αλλά στο κρυφό μήνυμά του. Ο Στέφανος Δασκαλάκης είναι τέτοια περίπτωση. Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά και να τον ακούσουν να μιλά για ζωγραφική, έχουν βγει κερδισμένοι. Ο Δασκαλάκης δε διδάσκει μόνο με το έργο του, αλλά και με τον τρόπο που θα σου μιλήσει γι’ αυτό. Και το κάνει, όχι δίνοντας απαντήσεις – βεβαιότητες, αλλά βάζοντας στο τραπέζι ερωτήματα που δεν έχεις καν υποψιαστεί.
Σε μια μεστή αναδρομή της πιο πρόσφατης πορείας που έχει στηθεί στο φιλότεχνο στέκι του Σωτήρη Φέλιου στην Κυψέλη, ο ζωγράφος θα κάνει δύο σαββατιάτικες ξεναγήσεις (30 Απριλίου και 7 Μαΐου στις 12.30). Λέει χαρακτηριστικά ο συλλέκτης για τη ζωγραφική του Δασκαλάκη: «πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αυτό που αντιλαμβάνομαι με τα μάτια μου κοιτάζοντας τους πίνακες, υπάρχει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και πέρα απ’ την αντίληψή μου (εκεί που ξέρω ότι υπάρχει ένα «χάος»), ή αν ο Στέφανος Δασκαλάκης μου δίνει μαζί και μια «ζώνη ασφαλείας» για να ψηλαφίσω το χάος και να το «απολαύσω», όπως τον γύρο του θανάτου, απ’ τα πανηγύρια που πήγαινα παιδί στην Τρίπολη τον Δεκαπενταύγουστο».
Η έκθεση που έγινε με την επιμελητική φροντίδα της Ειρήνης Οράτη, παρουσιάζει 25 ζωγραφικές συνθέσεις, κυρίως μεγάλων διαστάσεων, από τη συλλογή Φέλιου, από ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, όπως τη συλλογή του ιδρύματος Β. και Ε. Γουλανδρή, το Τελλόγλειο Ίδρυμα, τη συλλογή Αντώνη και Άζιας Χατζηιωάννου και τη συλλογή Δανή Κοτζαϊβάζογλου. Το γεγονός χωρίζεται σε δύο ενότητες, η πρώτη αποτελείται από έργα που έχουν φιλοτεχνηθεί από το 2004 - 2009 και ανήκουν στη συλλογή Φέλιου, και η δεύτερη από έργα που έχουν δημιουργηθεί την περίοδο 2013 – 2021, μετά την αναδρομική του ζωγράφου στο Μπενάκη το 2013, και ανήκουν σε συλλογές ιδρυμάτων και ιδιωτών. Τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν έως σήμερα εκτεθεί.
Ακολουθώντας μια χρονολογική προσέγγιση, η έκθεση φανερώνει την εξέλιξη του καλλιτέχνη, μέσα από τις θεματικές που τον απασχολούν: η ανθρώπινη μορφή και η γυναικεία φιγούρα, η σημασία της τοποθέτησης του μοντέλου στο ατελιέ και η κατάλληλη «σκηνογραφία» της εικόνας, η παρατήρηση της πραγματικότητας την ώρα της ζωγραφικής πράξης, η αποτύπωση του φωτός και της σκιάς και οι εσωτερικοί χώροι. Επισκεπτόμενοι την έκθεση στη Φωκίωνος Νέγρη, οι θεατές ανακαλύπτουν πρώτα τα έργα μέσα στα οποία πρωταγωνιστούν οι μορφές των μοντέλων, έργα που ανήκουν στην πρώτη ενότητα (2004-2010) της έκθεσης και χαρακτηρίζονται από απροσδιόριστους εσωτερικούς χώρους και ένταση στην παρουσία στων μορφών. Στη συνέχεια, παρατηρείται η πρόσφατη στροφή του ζωγράφου προς νέες επιλογές και προσεγγίσεις, ως προς τη θεματολογία και με τον τρόπο γραφής του. Η ανθρώπινη μορφή συνεχίζει να κυριαρχεί στα έργα του, ζωγραφίζοντας πάντα από ζωντανό μοντέλο, αλλά ταυτόχρονα φαίνεται η επιλογή του ίδιου του Δασκαλάκη να «επιστρέψει» στον εσωτερικό χώρο του εργαστηρίου του, «αντιμετωπίζοντας» στις συνθέσεις του ξανά το φυσικό φως και ανανεώνοντας τις θεματικές του επιλογές.
Ο Στέφανος Δασκαλάκης γεννήθηκε στον Πειραιά και πρωτοθήτευσε στη ζωγραφική κοντά στον Γιώργο Μαυροΐδη (1970-1974). Συνέχισε σπουδές στη Γαλλία, αρχικά στη Lyon και κατόπιν στο Παρίσι, όπου γνώρισε την ευρωπαϊκή ζωγραφική παράδοση και μπόρεσε να βρει τον προσωπικό του δρόμο. Εκεί, αφιέρωσε ώρες απέραντες μπροστά σε έργα τέχνης, συχνά παρέα με τον Γιάννη Τσαρούχη, είχε γόνιμα διαβάσματα, συζητήσεις, απελευθέρωση και ανοίγματα ψυχής, τόσα κύματα ονείρων, τόση μουσική, ώστε μόρφωση για τον Δασκαλάκη να γίνει τρόπος του ζην. Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, στο Μουσείο Φρυσίρα, στην Πινακοθήκη Κουβουτσάκη, και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Δείτε τον Στέφανο Δασκαλάκη να ξεναγεί το κοινό στη Δημοτική Πινακοθήκη της Πάτρας.
