Του Θεόδωρου Σεμερτζίδη
Τα τελευταία χρόνια είναι διάχυτη η άποψη πως πραγματοποιείται ένας οικονομικός πόλεμος ή πιο σωστά ένας νομισματικός πόλεμος, με διακύβευμα το ποιο νόμισμα θα επικρατήσει. Σύμφωνα δε με κάποια διεθνή δημοσιεύματα, η παγκόσμια οικονομία οδεύει προς ενιαίο νόμισμα.
Οι οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις σε μία χώρα έχουν άμεση επίδραση και στις υπόλοιπες, διαμορφώνοντας ανάλογα και τις νομισματικές ισοτιμίες. Πέραν των επίσημων συναλλαγματικών ισοτιμιών υπάρχει κι ένας ανεπίσημος δείκτης ο οποίος δείχνει την πραγματική ισοτιμία μεταξύ δύο νομισμάτων. Ο δείκτης αυτός είναι ο Big Mac σύμφωνα με τον οποίο δείχνει πόσο κοστίζει το γνωστό Big Mac Burger των MacDonald's σε διάφορες χώρες.
Ο συγκεκριμένος ανεπίσημος δείκτης δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1986 από την οικονομική συντάκτρια του οικονομικού περιοδικού The Economist, Pam Woodall, σε μια προσπάθεια της να μετρήσει την αγοραστική δύναμη μεταξύ δύο νομισμάτων.
Ο συγκεκριμένος δείκτης χρησιμοποιείται και από διάφορους τουριστικούς οδηγούς ώστε οι τουρίστες να έχουν μία εκτίμηση σχετικά με το κόστος ζωής της χώρας την οποία πρόκειται να ταξιδέψουν.
Έκτοτε υπήρξαν διάφορες παραλλαγές για τον συγκεκριμένο δείκτη, όπως πόσες ώρες εργασίας χρειάζεται κάποιος για να αγοράσει το συγκεκριμένο burger (όπως θα δούμε παρακάτω) σε διάφορες χώρες του κόσμου.
Τον περασμένο Ιανουάριο εκδόθηκε ο συγκεκριμένος δείκτης από το περιοδικό The Economist (βλ. παρακάτω πίνακα) όπου αναφέρεται η υπερτίμηση ή υποτίμηση για διάφορα νομίσματα και σε σχέση πάντα με το δολάριο.
Όπως παρατηρούμε στον σχετικό πίνακα, τα νομίσματα της Ελβετίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας συνεχίζουν να είναι υπερτιμημένα έναντι του δολαρίου, ενώ τα νομίσματα της Νοτίου Αφρικής, της Ουκρανίας, της Ρωσίας και της Βενεζουέλας είναι υποτιμημένα έναντι του δολαρίου.
Πηγή:www.economist.com
Στην Ασία το πιο υπερτιμημένο νόμισμα είναι το γουόν της Νότιας Κορέας ενώ ακολουθεί το πέσο των Φιλιππίνων, με το μαλαισιανό ρίνγκιτ και την ινδονησιακή ρουπία να είναι τα πιο υποτιμημένα ασιατικά νομίσματα έναντι του δολαρίου (βλ. γράφημα παρακάτω).
Πηγή γραφήματος:Bloomberg
Μία εκ των εκδοχών του δείκτη Big Mac ήταν και ο χρόνος εργασίας που χρειάζεται κάποιος σε διάφορες χώρες ώστε να αγοράσει το συγκεκριμένο burger.
Τον Ιούλιο του 2015 στις χώρες όπου κάποιος χρειαζόταν να εργαστεί τον λιγότερο χρόνο για την απόκτηση του συγκεκριμένου burger ήταν:
Στο Χονγκ Κονγκ 8,7 λεπτά
Στο Λουξεμβούργο 10,3 λεπτά
Στο Τόκιο 10,4 λεπτά
Και στην Ελβετία 10,6 λεπτά
Απεναντίας τον μεγαλύτερο χρόνο εργασίας που χρειάζεται κάποιος για την αγορά του Big Mac παρατηρείται στο:
Ναϊρόμπι 172,6 λεπτά
Μανίλα 87,5 λεπτά
Πόλη του Μεξικό 78,4 λεπτά
Και στην Τζακάρτα 66,7 λεπτά
Ουσιαστικά, ο συγκεκριμένος δείκτης αποτελεί μία εικόνα σχετικά με το κόστος ζωής σε διάφορες χώρες του κόσμου, χωρίς βέβαια να υπολογίζει διάφορους άλλους μακροοικονομικούς δείκτες όπως πχ ΑΕΠ, μισθούς, φόρους κλπ.
