H (κρυφή) γοητεία των... συντηρητικών επενδύσεων

H (κρυφή) γοητεία των... συντηρητικών επενδύσεων

Του Απόστολου Σκουμπούρη

Ολοένα και περισσότεροι αναλυτές, χρηματιστές, προγνώστες επενδύσεων και διαχειριστές συγκλίνουν στη άποψη ότι το 2016 θα είναι μια απρόβλεπτη και πιθανότατα πολύ δύσκολη στην «ανάγνωσή» της χρονιά σε ό,τι αφορά το διεθνές επενδυτικό τοπίο.

Οι αγορές, μετά από μια 4ετία ακάθεκτης ανοδικής πορείας με σημαντικά κέρδη και νέα ιστορικά υψηλά εντός του 2015, βρίσκονται αντιμέτωπες με σύνθετα προβλήματα, τα οποία ενδέχεται να επηρεάσουν και να «κρίνουν» καταλυτικά το momentum του 2016.

Νομισματική «μάχη» μεταξύ Fed και ΕΚΤ και δολαρίου εναντίον ευρώ, πόλεμος επιτοκίων, διαφαινόμενη «φούσκα» στην αγορά ομολόγων και κορεσμός διαρκών στηρίξεων και «διευκολύνσεων» από κεντρικές τράπεζες, αλλά και ραγδαία κλιμάκωση του γεωπολιτικού παράγοντα με έξαρση της τρομοκρατίας, ασφαλώς και δε δημιουργούν το πιο φίλιο περιβάλλον για αύξηση επενδυτικού ρίσκου. Βεβαίως, πάντα οι αγορές έχουν τους δικούς τους νόμους, τους δικούς τους κανόνες, εστιάζουν στις δικές τους «αλήθειες» που συνήθως δεν είναι... βατές στην ανάγνωση με... γυμνό μάτι, ή συμβατές με υπεραπλουστεύσεις. 

Όπως και να ''χει, το 2016 δείχνει ότι θα είναι μια... αινιγματική – ως προς το κυρίαρχο momentum – χρονιά, με αρκετούς αναλυτές να προτείνουν την επιστροφή σε... παραδοσιακές αξίες, σε μετοχές με ισχυρά θεμελιώδη, εγνωσμένης αξιοπιστίας και ανθεκτικότητας fundamentals και εξωστρέφεια. Μετοχές επιχειρήσεων που είναι ισχυρά brands, καθιερωμένες αξίες, δηλαδή επιλογές μετοχών εταιρειών με «στέρεο» αντικείμενο, μακριά από στοιχήματα ακραίου ρίσκου ή «αδοκίμαστες» επιλογές. Ευρεία διασπορά χαρτοφυλακίου, σίγουρα και ισχυρά brands και κυρίως εταιρείες και μετοχές με αμυντικά χαρακτηριστικά είναι οι «συνταγές» για το 2016.

Αυτές οι μετοχές, έχουν – πλην εξαιρέσεων – τις πιο συντηρητικές διακυμάνσεις, χωρίς μεγάλα ράλι που υπόσχονται αποδόσεις 80% ή 100% σε λίγους μήνες, αλλά χωρίς και αιφνίδια αδειάσματα!

Και εδώ είναι το «κλειδί» και η διαφοροποίηση σύμφωνα με τους... συνταγογραφούντες επενδύσεων! Ένα +5% ή +10% ετησίως, είναι μια απόδοση εξαιρετικά θετική για τη σύγχρονη συγκυρία, ασχέτως αν είναι μερικώς παρεξηγημένη, ειδικά για επενδυτικά κοινά που έχουν εθιστεί σε λογικές και κουλτούρες που παραπέμπουν σε... στοιχηματικές αποδόσεις!

Η μελέτη της  Fast Finance ΑΕΠΕΥ – Οι επενδύσεις είναι... μαραθώνιος

Πως το «φτωχό» +5% είναι επιλογή εξαιρετικά αποδοτική

Ζητήσαμε από το επενδυτικό επιτελείο της Fast Finance ΑΕΠΕΥ μια μελέτη που να φανερώνει την (...κρυφή) ελκυστικότητα των συντηρητικών επενδύσεων και πως – μακροπρόθεσμα – αποδεικνύονται εξαιρετικά αποδοτικές επιλογές. Ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Fast Finance ΑΕΠΕΥ Ηλίας Ζαχαράκης, επισημαίνει στο liberal.gr:

«Ένα παλιό χρηματιστηριακό ρητό λέει ότι οι επενδύσεις είναι μαραθώνιος και όχι δρόμος ταχύτητας.

Αν θα μπορούσαμε να αναλύσουμε αυτήν την ευρέως αποδεκτή άποψη, θα χρησιμοποιούσαμε φυγόκεντρο θεώρηση, ξεκινώντας από το σενάριο της μηδενικής απόδοσης: αν υποθέταμε ότι παίρναμε μέσα σε ένα έτος 100 επενδυτικές αποφάσεις, εκ των οποίων οι 50 είναι κερδοφόρες και οι 50 ζημιογόνες, τότε ο μόνος τρόπος το χαρτοφυλάκιο να παραμείνει ανέπαφο θα ήταν η ισότητα κέρδους-ζημίας (υπό τον περιορισμό το κέρδος να ενέχει μέσα και την έννοια του breakeven, για απλοποίηση).

Συνεχίζοντας το σκεπτικό αυτό, θα εισάγουμε στη σκέψη μας την έννοια του withdraw (αποσύρω) όπως εξάλλου χρησιμοποιείται και στα χρηματοοικονομικά, υπό την έννοια του ότι από τις 50 ζημιογόνες κινήσεις που προαναφέραμε, υπάρχει σαφέστατα ο κίνδυνος να παρουσιαστεί μια ακολουθία πολλών συνεχόμενων Ζ(ημιογόνων). Αυτή η ακολουθία θα μπορούσε να είναι 10 συνεχόμενες Ζ(ημίες) χωρίς καμία παρεμβολή Κ(ερδοφόρων), ή αλλιώς να συμβεί Κ-Ζ-Κ-Κ-Ζ-Ζ-Ζ-Κ-Ζ-Ζ-Ζ-Κ-Ζ-Ζ-Κ-Ζ-Ζ-Ζ-Κ, δηλαδή μέσα σε ένα εύρος πράξεων, να έχουν συσσωρευτεί πολλές Ζ και τελικά η συνολική απώλεια να είναι και πάλι 10 Ζ (π.χ. στις 15, οι 5 να είναι Κ και οι 10 να είναι Ζ, άσχετα με τον τρόπο που εμφανίστηκαν).

Σε κάθε περίπτωση, στο απλοϊκό αυτό παράδειγμα, αυτό που τελικά μετράει είναι αυτές οι 10 Ζ, ή εν γένει το μέγιστο withdraw (η βύθιση του χαρτοφυλακίου μας), να μην υπερβαίνει το 100%, ή τέλος πάντων το ποσό αυτό που δεν θα μας επιτρέψει καμία επόμενη κίνηση.

Πιο απλά, όσο η μέγιστη πιθανή βύθιση που μπορεί να προκύψει (και που μοιραία θα προκύψει) δεν απειλεί το χαρτοφυλάκιο, η πιθανοτική κατανομή (Probability distribution) οδηγεί σε μακροχρόνια ισορροπία γύρω από το αρχικό κεφάλαιο.

Βεβαίως, τα πράγματα περιπλέκονται αισθητά αν αρχίζουμε να παίζουμε το 50-50 ή κυρίως με το αν οι Κ και οι Ζ έχουν την ίδια αξία, πράγμα που επίσης δεν συμβαίνει συχνά (δηλαδή τους όρους του take profit-stop loss). Πάντως, εφόσον εννοηθεί σιωπηρά ότι υπάρχει κάτι κερδοφόρο ως επενδυτικό κριτήριο (γιατί αν το πρόσημο του επενδυτή είναι αρνητικό, μοιραία θα οδηγηθεί σε απώλεια του χαρτοφυλακίου εξ ορισμού), τελικά αποδεικνύεται (δυστυχώς απλουστευμένα στο παραπάνω κείμενο) ότι το μέγεθος της κάθε επικείμενης Ζ είναι το κλειδί για την τελική κερδοφορία του χαρτοφυλακίου στο σύνολο. Κι αυτό γιατί το κεφάλαιο θα κινηθεί αργά ανοδικά στα κέρδη, απορροφώντας κάθε βύθιση που μπορεί να συμβεί (και που είναι σίγουρο ότι θα συμβεί).

Τα παραπάνω τίθενται επί τάπητος στην γενικότερη προσέγγιση του money-risk management, όπου μπορούν να εφαρμοσθούν πολλά μοντέλα, στοχαστικά και μη, και τα οποία πάντα βασίζονται στην πιθανότητα, στην κίνηση Brown, ή και ακόμα σε βασικές αρχές της κβαντικής, όπου η πιθανότητα είναι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ατομικής πραγματικότητας: τα σωματίδια ΔΕΝ υπάρχουν με βεβαιότητα, αλλά δείχνουν ΤΑΣΕΙΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, ομοίως και τα γεγονότα δείχνουν ΤΑΣΕΙΣ να συμβούν. Και αν για κάποιον επενδυτή το 5% ή το 10% ετήσιας απόδοσης (ή απόδοσης δεδομένης χρονικής περιόδου) είναι λίγο, ας αναλογιστεί κανείς την έννοια του ανατοκισμού, όπου απλά αντί για ένα επιτόκιο εμείς θεωρούμε απόδοση επενδυμένου κεφαλαίου (οι άλλες μεταβλητές είναι ο χρόνος και το αρχικό κεφάλαιο).

Και για να κρατήσουμε το κείμενο όσο πιο απλό γίνεται, θα παρακάμψουμε την τυπολογία και θα παραθέσουμε ένα πινακάκι, το οποίο επισυνάπτουμε στον πίνακα.

Εν τάχει και για όποιον θα ήθελε περισσότερη ανάλυση, αρχικά να τονίσουμε ότι και βάσει τύπου, η συνάρτηση είναι εκθετική, επομένως τα κέρδη όσο περνάει ο χρόνος μεγεθύνονται (παρατηρείστε την στήλη «ΚΕΡΔΟΣ» ότι είναι μονίμως αυξανόμενη σε σχέση με την προηγούμενη τιμή της. 

Και βεβαίως, το αρχικό κεφάλαιο διπλασιάστηκε σε 15 έτη, αλλά τριπλασιάστηκε στα επόμενα 8 (απόρροια της εκθετικής συνάρτησης). Και όλο αυτό, με το «φτωχό 5%» συνολική ετήσια απόδοση, το οποίο μπορεί κάλλιστα να συνδεθεί με την ανάλογη «φτωχή» έκθεση σε ρίσκο, εάν τηρήσουμε ένα απλό ratio 1:1 στο κέρδος-ζημία, συνεπικουρούμενων και των παραπάνω. Καλούμε δε τον αναγνώστη – επενδυτή να πειραματιστεί και με ζημιογόνες αποδόσεις, σε διάφορα έτη, ώστε να ανακαλύψει την σημαντικότητα του ρητού «Οι επενδύσεις είναι μαραθώνιος».