Photo by Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Image
Του Γιάννη Κουζηνού
Από την μέρα που άρχισα να γράφω στο Liberal έχω πάντα το ίδιο δίλημμα. Τι είναι πιο σημαντικό να καταγράφω; Τις μεγάλες ειδήσεις, τις πολιτικές εξελίξεις με ολίγη από άποψη ή την απλή καθημερινή μας περιπέτεια για επιβίωση παλεύοντας με τους άνισους όρους που επικρατούν στην χώρα; Ένας συνδυασμός νομίζω των δύο, όσο γίνεται ισορροπημένος, είναι η λύση, αφού η παράνοια που πηγάζει από τις μεγάλες ειδήσεις εξηγεί την παράνοια της καθημερινότητάς μας. Στις δύο εβδομάδες που έλειψα, μετά από δική μου παράκληση, η απόσταση των κυβερνώντων από την λογική και από την έννοια Δημοκρατία μεγάλωσε επικίνδυνα και μειώθηκαν σημαντικά και οι ελπίδες μας για ειρηνική έξοδο από όλη αυτή την αλλόκοτη κατάσταση. Αποφάσισα να επιστρέψω λοιπόν, κάνοντας μια σύνοψη των κυριότερων γεγονότων και συγκεκριμένα όλων των δηλώσεων που ακούστηκαν από επίσημα χείλη τις δύο εβδομάδες της απουσίας μου.
Δεν ξέρω πόσο φυσιολογικό θα ακουγόταν στην Ελλάδα αν ο Πρωθυπουργός της χώρας έβγαινε και δήλωνε από τηλεοράσεως ότι προτεραιότητα δεν είναι οι εκλογές και το δημοψήφισμα ανάκλησης, αλλά η σταθεροποίηση της οικονομίας! Ο Πρόεδρος Maduro αυτές τις μέρες δείχνει να μην συνειδητοποιεί τι βγαίνει από το στόμα του όταν λέει ότι δεν θα γίνουν εκλογές, αλλά ούτε και το δημοψήφισμα ανάκλησης, μέχρι να σταθεροποιηθεί η οικονομία. Όλα αυτά είναι ιδιοτροπίες και καπρίτσια της αντιπολίτευσης. Αλλά μάλλον του κάνω μεγάλη χάρη όταν του αναγνωρίζω το ακαταλόγιστο. Αντιλαμβάνεται παρά πολύ καλά τι λέει, αλλά δεν τον ενδιαφέρει αφού ουσιαστικά είναι ακριβώς αυτό το μήνυμα που θέλει να περάσει στους πάντες. Η εξουσία είναι δικιά μας και δεν πρόκειται να την παραχωρήσουμε με κανένα τρόπο. Τουλάχιστον με κανένα τρόπο στα πλαίσια του Συντάγματος, όπως συμβαίνει σε κάθε Δημοκρατική χώρα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο λειτουργεί πλέον απροκάλυπτα ως όργανο «νομιμοποίησης» κάθε αντισυνταγματικής ιδέας του Προέδρου, αφού την μια μέρα από τηλεοράσεως εκφράζει την απαίτηση του και την άλλη μέρα το Δικαστήριο έρχεται να επικυρώσει την Συνταγματικότητα και την ορθότητα της παραφροσύνης. Η Asamblea Nacional, Κοινοβούλιο-Κογκρέσο της χώρας έχει παραγκωνιστεί τελείως από την στιγμή που ο λαός στις τελευταίες εκλογές έδωσε στην αντιπολίτευση το συντριπτικό 65%. Στο όνομα του λαού η τελευταία απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου όρισε ότι η παρουσίαση και συζήτηση του προϋπολογισμού του κράτους δεν θα γίνει στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, μπροστά στους εκλεγμένους από τον λαό αντιπροσώπους, αλλά στην αίθουσα του Panteon Nacional σε μια απευθείας συζήτηση με τον (προσεκτικά επιλεγμένο από το καθεστώς) λαό!
Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει αποφανθεί ακόμα για την καταγγελία του Jorge Rodriguez, δημάρχου του Δήμου Libertador και υπευθύνου από την πλευρά της κυβέρνησης για την εποπτεία της διαδικασίας συλλογής και επικύρωσης της πρώτης φάσης του δημοψηφίσματος ανάκλησης, που απαιτούσε συλλογή υπογραφών ίσες με το 1% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. O Jorge Rodriguez κατήγγειλε ότι κατά την συλλογή υπογραφών έγιναν πολλές παρατυπίες και βρέθηκαν στο σύστημα υπογραφές, στοιχεία και δακτυλικά αποτυπώματα ακόμα και από ανθρώπους που δεν βρίσκονται πια εν ζωή.
Eάν το Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας κάνει αποδεκτή σαν βάσιμη την καταγγελία του Jorge Rodriguez, θα ορίσει δικάσιμο και ουσιαστικά θα σημάνει το τέλος, όχι μόνο σε κάθε ελπίδα για διενέργεια του δημοψηφίσματος ανάκλησης πριν την 10η Ιανουαρίου -που θα έφερνε πιθανώς την καθαίρεση του Προέδρου Μαδούρο και διενέργεια νέων εκλογών- αλλά και την αναβολή επ'' αόριστον και της δεύτερης φάσης για την συλλογή του 20% που έχει προγραμματιστεί για τις 26-27-28 Οκτωβρίου.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τις δηλώσεις του Maduro και οι απίστευτες δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Aristobulo Isturiz που σε μια ομιλία του είπε χαρακτηριστικά: «Αν αφαιρέσουμε τον έλεγχο συναλλάγματος θα μας ρίξουν. Ο έλεγχος συναλλάγματος δεν είναι ένα μέτρο για την οικονομία αλλά ένα πολιτικό μέτρο. Δεν θα τους αφήσουμε να μας ρίξουν. Πρώτα πρέπει να μας σκοτώσουν. Έχουμε δεσμευτεί στον Τσάβες και τον λαό. Ο Τσάβες και ο λαός είναι ένα».
Το κλείσιμο όμως της ανασκόπησης και το βραβείο, ανήκει δικαιωματικά στον Πρόεδρο Maduro που, μιλώντας σε συγκέντρωση οπαδών του και ζωντανά στην κρατική τηλεόραση, αφού πρώτα αποκάλεσε τον Πρόεδρο της Βουλής Henry Ramos Allup «κακόμοιρο γεράκο» συνέχισε το... καλαμπούρι προτρέποντας πολλές φορές τους συγκεντρωμένους οπαδούς του να τον βρίσουν με με τον πιο χυδαίο τρόπο. 1, 2, 3, άρχιζε ο Πρόεδρος «Cono E Madre-Το μ… της μάνας του» απαντούσε χασκογελώντας το συγκεντρωμένο πλήθος. Ξανά και ξανά και ενδιάμεσα στο άσχετο ο Μαδούρο λέει το πόσο αγαπάει η επανάσταση τις γυναίκες και τις αγαπάει αλλά... ξανά «Cono E Madre».
Το μόνο θετικό μέσα σε όλο αυτό τον παραλογισμό είναι ότι δεν υπάρχει πια κανένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος που να διατηρεί έστω και την παραμικρή αμφιβολία για το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Βενεζουέλα και για το ποιόν των ανθρώπων που κατέχουν την εξουσία τα τελευταία 17 χρόνια. Το μοναδικό όμως ουσιαστικό ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Πως κατεβάζεις από την εξουσία αυτούς που προτιμούν να πεθάνουν υπερασπιζόμενοι την καρέκλα τους; Τους κάνεις την χάρη;
