(Photo by Carlos Becerra/Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Images)
Του Γιάννη Κουζηνού
Με συνοπτικές "Δημοκρατικές" διαδικασίες ο Πρόεδρος Μαδούρο επικύρωσε τον νέο προϋπολογισμό του κράτους στον προαύλιο χώρο του Panteon Nacional. Παρουσία περίπου δύο χιλιάδων υποστηρικτών του ο Πρόεδρος πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το Σύνταγμα, παραγκώνισε για μια ακόμα φορά τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του Κοινοβουλίου και δια βοής οι παρευρισκόμενοι οπαδοί του ενέκριναν τον προϋπολογισμό εκπροσωπώντας έναν λαό 30 εκατομμυρίων!
Το Κοινοβούλιο κατά τον Πρόεδρο απαρτίζεται στην πλειοψηφία του από άχρηστους και η νίκη της αντιπολίτευσης στις 6 Δεκεμβρίου ήταν μια μια στιγμή σύγχυσης του λαού. Μετά από μερικές ώρες το "ανεξάρτητο" Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ανακοίνωσε και επίσημα την μη διεξαγωγή των εκλογών για Δημάρχους και Κυβερνήτες τον Δεκέμβριο του 2016, στο πέρας δηλαδή της προβλεπόμενης 4χρονης θητείας τους, αλλά τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2017.
Δικτατορία είναι ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η κυβέρνηση,συγκεντρώνει στα χέρια της τη δυνατότητα να αποφασίζει και να εφαρμόζει πολιτικές χωρίς να υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία οποιασδήποτε άλλης εξουσίας η ανεξάρτητης αρχής. Η βούληση εκείνων που κυβερνούν είναι απόλυτη, πλήρης και οριστική.
Σε αυτό το είδος του καθεστώτος μπορεί να υπάρχουν άλλες εθνικές, νομοθετικές, δικαστικές ή άλλες αρχές, αλλά αυτές δεν είναι αυτόνομες ή ανεξάρτητες, ελέγχονται αυστηρά. Σε αυτό το είδος του καθεστώτος μπορεί να υπάρχουν άλλες εθνικές, νομοθετικές, δικαστικές ή άλλες αρχές, αλλά αυτές δεν είναι αυτόνομες ή ανεξάρτητες. Ελέγχονται αυστηρά και χειραγωγούνται από την κυβέρνηση.
Στην ουσία είναι μια απλή πρόσοψη για να συγκαλύψουν την απολυταρχική κατάσταση του συστήματος.Το κράτος δικαίου,τα ατομικά, πολιτικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών είναι ανύπαρκτα. Στις δικτατορίες η βασική και αποφασιστική στήριξη προέρχεται από τις ένοπλες δυνάμεις και σε αυτές ο στρατός μπορεί να ασκήσει εξουσία απ ??''ευθείας ή μέσω τρίτου.
Στη Βενεζουέλα,από πολιτική και τεχνική άποψη, είμαστε σε μια δικτατορία. Όλες οι κρατικές εξουσίες συγκεντρώνονται στην Προεδρία της Δημοκρατίας και το μόνο που δεν κάνει ο Πρόεδρος είναι να νομοθετεί. Κυβερνά όμως με Προεδρικά διατάγματα. Η φυσιολογία του συστήματος που προβλέπεται από το Σύνταγμα έχει σπάσει οριστικά και όλες οι αρχές μιας Δημοκρατικής χώρας αναπαύονται εν ειρήνη.
Ενώ στην ουσία ο Μαδούρο είναι ένας Δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος,αν βάλουμε στην άκρη τις σοβαρές υποψίες για αλλοίωση του αποτελέσματος στις τελευταίες Προεδρικές εκλογές, η φόρμουλα που ακολουθεί,ο τρόπος που διαχειρίστηκε την ήττα στις εκλογές του Κοινοβουλίου, δεν διαφέρουν πουθενά στον τρόπο και την τακτική του τελευταίου "παραδοσιακού" δικτάτορα στην Βενεζουέλα, του Στρατηγού Marcos Perez Jimenez.
Η δικτατορία από το πραξικόπημα του 1948 προκήρυξε εκλογές το 1952. Όταν τα πρώτα αποτελέσματα έδειξαν ότι η αντιπολίτευση ήταν μπροστά και θα κερδίσει, η χούντα ανέστειλε την εκλογή και έκανε προσωρινό πρόεδρο τον Perez Jimenez στις 2 Δεκεμβρίου 1952 και διορίστηκε "κανονικός" Πρόεδρος στις 19 Απριλίου 1953.
Λίγο αργότερα, ο ίδιος έθεσε σε εφαρμογή ένα σύνταγμα που του έδωσε απόλυτες εξουσίες,εγκατέστησε ένα παράνομο συνέδριο και παρέκαμψε το Δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο, εκτός από μερικές φυτευτές μαριονέτες,ανέστειλε τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών και έτσι ξεκίνησε η μακρά νύχτα που έληξε την 23η Ιανουαρίου 1958.
Η Μπολιβαριανή Επανάσταση ενεργεί με πιο εκλεπτυσμένο και δόλιο τρόπο. Ζούμε ένα είδος παιχνιδιού με μάσκες και προσομοιώσεις. Συνεχώς στην άκρη του ξυραφιού καθώς κινούνται κατά μήκος της παρανομίας, χωρίς βιασύνη και με τα απαραίτητα διαλείμματα, προς το στόχο της κυριαρχίας. Το 2015 έγιναν βουλευτικές εκλογές και το καθεστώς είδε για πρώτη φορά την εξουσία να γλιστρά μέσα από τα χέρια του. Από τις εκλογές προέκυψε ένα Κοινοβούλιο πρόθυμο να διεκδικήσει την αυτονομία του και να ασκήσει πλήρως τις συνταγματικές εξουσίες του.
Ο Τσαβισμός αναγκάστηκε να συμμορφωθεί με τα αποτελέσματα αλλά αγνόησε σαν άγνωστες τις πολιτικές,νομικές και θεσμικές συνέπειες της βούλησης των πολιτών και αποφάσισε να επιταχύνει στο δρόμο για τον απροκάλυπτο πια στόχο τους. Να ασκούν απόλυτη δικτατορική εξουσία.
Οι καιροί μπορεί να άλλαξαν και ίσως ακόμα να προσπαθούν να κρατήσουν κάποια προσχήματα αλλά όσα περιγράφω στην αρχή του άρθρου είναι η απόδειξη ότι πλέον οι γραμμές που χωρίζουν το σημερινό καθεστώς με αυτό του Στρατηγού Perez Jimenez έχουν ξεθωριάσει εντελώς. Η αναστολή των περιφερειακών εκλογών και τα εμπόδια που τίθενται στην ενεργοποίηση του δημοψηφίσματος ανάκλησης από το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο ακυρώνει στην πράξη το δικαίωμα του εκλέγειν των πολιτών.
Και πάλι το καθεστώς κρύβεται πίσω από τις νομικές πράξεις και αποφάσεις που φέρεται επισήμως να πηγάζουν από ένα ανεξάρτητο όργανο όπως το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο αλλά στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από την απαγόρευση ενός απόλυτα Συνταγματικού δικαιώματος των πολιτών. Το Σύνταγμα της χώρας υπάρχει. Κανένας όμως από τους κυβερνώντες δεν το συμβουλεύεται, κανένας δεν το σέβεται αλλά δεν καταργείται για να διατηρηθεί η ψευδαίσθηση.
