Γράφουν ο Ηλίας Ζαχαράκης και ο Σίμος Μαυρουδής*
Mε φόντο τη συνεχιζόμενη ιστορική υποτίμηση της τουρκικής λίρας έναντι των υπολοίπων μεγάλων νομισμάτων (USD/TRY>8,1 EUR/TRY>9,5), πληθαίνουν οι εκτιμήσεις για δραματική λύση αυτού του γόρδιου δεσμού.
Συνυπολογίζοντας μάλιστα την επιμονή της τουρκικής κεντρικής τράπεζας να μεταβάλλει την τόσο σφιχτή επιτοκιακή πολιτική, οι πληθωριστικές πιέσεις μοιάζουν εξαιρετικά επικίνδυνη μεταβλητή για το σενάριο των capital controls.
Τα τουρκικά Σύνθετα Χρηματοοικονομικά Προϊόντα έχουν ήδη προσελκύσει subprimers και κερδοσκοπικά funds λόγω των υψηλότατων αποδόσεων που προσφέρει η εγχώρια αγορά χρεογράφων, ώστε να συνάγεται ασφαλώς και η στρέβλωση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αλλά και η ανοχή του κανονιστικού πλαισίου.
Εξάλλου, η σημαντική έκθεση σε γεωπολιτικό κίνδυνο που είτε εγγενώς -λόγω γειτνίασης- είτε ιδεολογικά -λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων- υφίσταται, περιορίζει δραστικά τα σενάρια ομαλής εξέλιξης της κρίσης.
Μια τόσο μεγάλη οικονομία με τόσο ασθενή μακροοικονομικά στοιχεία (λ.χ. -10% ΑΕΠ, 13% ανεργία, 12% πληθωρισμός) δημιουργεί έντονες αμφιβολίες βιωσιμότητας, που αν συνδυαστούν με τις ενέργειες μιας τόσο τυχοδιωκτικής πολιτικής ηγεσίας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.
Οι τελευταίες εξελίξεις με άξονα την ιμπεριαλιστική προσέγγιση της Τουρκίας, θέτουν σοβαρά ζητήματα στήριξης της τουρκικής οικονομίας εκ μέρους των μεγάλων χωρών σε πιθανή οικονομική κρίση, καθώς τα συμφέροντα που η Τουρκία εξυπηρετεί ίσως τεθούν επί τάπητος λόγω των υψηλότατων κινδύνων που η ίδια προκαλεί.
Τα πράγματα έχουν μια περαιτέρω ανάγνωση και αυτή έχει να κάνει με το κατά πόσο μια οικονομία που είτε αρνείται να συμμετάσχει στη νέα πραγματικότητα ομοσπονδιοποίησης συμμετέχοντας στο όχημα της ΕΕ, είτε επιδιώκει πλήρη απόσχιση από αυτό, γίνεται έρμαιο των κερδοσκοπικών επιθέσεων και των λανθασμένων πολιτικών επιλογών.
Ενθυμούμενοι την πρόσφατη κρίση της χώρας μας και τις από πολλούς υποτιμημένες συνέπειες του ενδεχόμενου Grexit, τελικά φαίνεται ότι ο μοιραίος συμβιβασμός μας ήταν σωτήριος για τη βιωσιμότητα της οικονομίας μας. Τούτο δικαιολογείται τουλάχιστον από τρεις πυλώνες: την πιθανότατη βίαιη υποτίμηση του νέου νομίσματος, όποια κι αν ήταν η αρχικά ορισθείσα ισοτιμία, τη σοβαρότατη κρίση στις εμπορικές συναλλαγές με τρίτες χώρες, ιδιαίτερα εκείνων που στηρίζονται σε ευρώ και όχι σε δολάριο και την καταβαράθρωση των αποτιμήσεων των εταιρειών και των τιμών των ομολογιών σε συνδυασμό με τη δυσκολία εκ νέου δανεισμού της χώρας.
*Ο Ηλίας Ζαχαράκης είναι διευθύνων σύμβουλος και ο Σίμος Μαυρουδής Διαχειριστής Χαρτοφυλακίων της Fast Finance
