Μπορούν οι ιδιωτικοποιήσεις να "βραχυκυκλώσουν" τη διαπραγμάτευση;

Μπορούν οι ιδιωτικοποιήσεις να "βραχυκυκλώσουν" τη διαπραγμάτευση;

Του Γιώργου Φιντικάκη

Το πολιτικό χαρτί των ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων θα παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει του Συνεδρίου με τον υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη σε ρόλο μπροστάρη.

Σε μια κίνηση με χαρακτηριστικά εσωτερικής κατανάλωσης ο κ. Σκουρλέτης πρόκειται εντός Σεπτεμβρίου να θέσει ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης προς τους θεσμούς, της μερικής αποκρατικοποίησης των ΔΕΗ (17%), ΔΕΠΑ (65%), ΕΛΠΕ (35%).

Η εικόνα που έχει ο αρμόδιος υπουργός είναι ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναφανδόν εναντίον των συγκεκριμένων ιδιωτικοποιήσεων, ενώ το Μαξίμου που είναι ενήμερο για το σχέδιο, δείχνει ότι θέλει να το αξιοποιήσει τουλάχιστον για το χρονικό διάστημα ως και το Συνέδριο. Αλλά όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, ακόμη και αν αυτό γίνει προγραμματική θέση – "εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούμε την μη πώληση των τριών assets"- δεν σημαίνει ότι και θα εφαρμοστεί.

Οι δανειστές είναι ενήμεροι για τις προθέσεις του υπουργού, και έχουν ήδη εκδηλώσει την αντίθεσή τους, δίχως αυτό να σημαίνει ότι στο τέλος του "παζαριού", δεν αποκλείεται κάποιες ιδιωτικοποιήσεις να τη γλιτώσουν, π.χ. η ΔΕΠΑ.

Οι 17.000 της ΔΕΗ

Το θέμα πολιτικά είναι η ΔΕΗ των 17.000 εργαζομένων, όχι η ΔΕΠΑ ή τα ΕΛΠΕ. Σε αυτήν βρίσκεται το μεγάλο αριστερό ακροατήριο που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, και το συνδικαλιστικό κομμάτι που τον στηρίζει. Και δεν είναι αμελητέο πολιτικά να γράψει η ιστορία ότι ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που πούλησε το 17%. Όσο λοιπόν μπορεί θα το καθυστερεί. Ούτως ή άλλως η επιχείρηση αντιμετωπίζει τέτοιο "κουβάρι" προβλημάτων-προκλήσεων, που δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να επενδύσει εκεί κεφάλαια.

Ο Π. Σκουρλέτης γνωρίζει πως το στοίχημα είναι δύσκολο. Αφενός οι τρεις ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν μέρος των συμφωνηθέντων, αφετέρου συμβάλουν καθοριστικά στους ποσοτικούς στόχους για έσοδα 6,2 δισ. ευρώ ως το 2018 από αποκρατικοποιήσεις. Αν λοιπόν αφαιρεθούν, τότε άλλα περιουσιακά στοιχεία, θα πρέπει να τις αντικαταστήσουν. Έπειτα είναι θέμα αξιοπιστίας. "Δεν μπορείς τον Ιούνιο, για να πάρεις τη δόση, να λες αυτές είναι οι ιδιωτικοποιήσεις και το Σεπτέμβριο να αλλάζεις γνώμη", σχολιάζει πηγή των θεσμών.

Διερευνητικά

Αυτοί είναι άλλωστε και οι λόγοι που η κυβέρνηση θα προσεγγίσει το θέμα διερευνητικά. Αν η διαπραγμάτευση πάει καλά, τότε ίσως βρεθεί το κατάλληλο έδαφος προκειμένου οι θεσμοί να "ακούσουν την αντιπρότασή μας", εκτιμά υψηλόβαθμη κυβερνητική πηγή.

Αν πάλι οι δανειστές επιμείνουν σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για μετά το 2018, τότε η πρόταση Σκουρλέτη δεν έχει τύχη. Στο αίτημα μείωσης, ωστόσο, των πρωτογενών πλεονασμάτων οι ευρωπαίοι έχουν ήδη βάλει "πάγο", καθώς η απάντηση που πήρε η ομάδα Τσακαλώτου-Σταθάκη-Χουλιαράκη κατά την προ ημερών συνάντησή τους με τον Επίτροπο Π. Μοσκοβισί, ήταν αρνητική.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Σκουρλέτης δεν θα υποβάλει την πρότασή του. Αυτή δεν θα αποτελεί ένα ακόμη "μπαϊράκι", παρά θα συνοδεύεται από ένα συγκροτημένο σχέδιο. Σε γενικές γραμμές, το σκεπτικό του θα είναι ότι η αγορά ενέργειας βρίσκεται διεθνώς σε φάση ανακατατάξεων (κοινοτικές οδηγίες απελευθέρωσης, ευρωπαϊκή ενεργειακή ένωση, νέοι αγωγοί), έχει δηλαδή μια δυναμική, και η Ελλάδα θα μπορούσε να την εκμεταλλευθεί, διατηρώντας τα κρατικά assets (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ), παρά να τα πουλήσει, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του χρέους.

Άλλωστε, όπως λένε οι πηγές αυτές, τα έσοδα που θα επιτευχθούν από τυχόν εκποίηση των τριών εταιρειών, θα είναι σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των 320 δισ. ευρώ του χρέους. Επιπλέον, θα είναι πολύ λιγότερα έσοδα από αυτά που θα φέρει στην οικονομία η αξιοποίηση των τριών assets μέσω της εισαγωγής ποσοστών τους στις χρηματιστηριακές αγορές, ελληνική και ξένες.

Αυτές τις διαστάσεις έχει για την ώρα το θέμα. Μέχρι να γίνουν οι πρώτες κρούσεις στους θεσμούς, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να "πουλάει" στους δανειστές την πολυδιαφημισμένη της στροφή στο ρεαλισμό, και στους επενδυτές ότι είναι διατεθειμένη να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους, εφόσον φυσικά αυτά δεν ξεπερνούν κάποια όρια.

Υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί ο καβγάς για το πάπλωμα των ενεργειακών αποκρατικοποιήσεων να έχει περισσότερο "θόρυβο" παρά ουσία.