Του Γιώργου Φιντικάκη
Σε ασκήσεις αριθμητικής επιδίδονται στο επιτελείο της ΔΕΗ προσδοκώντας ότι εφόσον είναι καλά τα σημερινά νέα από το μέτωπο του ΑΔΜΗΕ, το 2017 θα κάνει ποδαρικό με το δεξί για τα οικονομικά της, φέρνοντας στο ταμείο της αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Μένει φυσικά η προσδοκία να επαληθευτεί, κάτι που θα εξαρτηθεί αφενός από την ισχυρή συμμετοχή στον αυριανό διαγωνισμό, αφετέρου από το πόσο βαθιά είναι διατεθειμένοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, οι υποψήφιοι για το 24% του ΑΔΜΗΕ.
Το παρών στο διαγωνισμό αναμένεται να δώσουν δύο εκ των τριών ενδιαφερομένων, η ιταλική TERNA και η κινεζική State Grid, ενώ έκπληξη θα θεωρηθεί τυχόν συμμετοχή της γαλλικής RTE, η προσπάθεια της οποίας να συμπράξει με καναδικό όμιλο για να "χτυπήσει" τον ΑΔΜΗΕ, δεν φαίνεται να της βγήκε.
Αν και θα ήταν παρακινδυνευμένο να προδικάσει κανείς το αποτέλεσμα, αρμόδιες πηγές θεωρούν εύλογο τίμημα για την απόκτηση του 24% ένα ποσό που δεν θα υπερβαίνει τα 250 εκατ. ευρώ, δίχως φυσικά να μπορεί κανείς να αποκλείσει εκπλήξεις, ευχάριστες ή και δυσάρεστες.
Στο καλό σενάριο, η διαδικασία της αξιολόγησης μαζί με την ενδεχόμενη κατάθεση νέων βελτιωτικών προσφορών, θα έχει λήξει κάπου γύρω στις 31 Οκτωβρίου, όπως ακριβώς ορίζει το μνημόνιο, οπότε και θα ανακηρυχθεί προτιμητέος επενδυτής. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, και εφόσον δεν υπάρξουν απρόοπτα, αμέσως μετά την ανάδειξη στρατηγικού επενδυτή, θα ξεκινήσει και η διαδικασία για την υπόλοιπη απόσχιση του ΑΔΜΗΕ από τη ΔΕΗ: Δηλαδή η μεταβίβαση του 25% του ΑΔΜΗΕ στην Δημόσια Εταιρεία Συμμετοχών ΑΔΜΗΕ (ή ΔΕΣ ΑΔΜΗΕ), και η μεταβίβαση του 51% στην εταιρεία holding, η οποία και εν συνεχεία θα εισαχθεί στο χρηματιστήριο. Σημειωτέον ότι στην holding, το 26% θα ελέγχεται από το Δημόσιο, και το 25% από τους τωρινούς μετόχους της ΔΕΗ.
Και κάπου εδώ ξεκινούν στη ΔΕΗ οι υπολογισμοί. Αν για παράδειγμα η επιχείρηση καταφέρει να εισπράξει από την πώληση του 24% του ΑΔΜΗΕ ένα ποσό 240 εκατ. ευρώ (σσ: το νούμερο είναι υποθετικό), τότε πάνω- κάτω, παρόμοια χρήματα θα βάλει στο ταμείο της και από την πώληση στο Ελληνικό Δημόσιο του 25% που θα μεταβιβασθεί στη ΔΕΣ ΑΔΜΗΕ. Σε μια τέτοια δηλαδή περίπτωση θα μιλάμε για άλλα 250 εκατ. ευρώ, ποσό που θα συμψηφισθεί πιθανότατα με άλλες οφειλές του Δημοσίου προς την επιχείρηση.
Αλλά σε κάθε περίπτωση, και με βάση πάντα τα παραπάνω σενάρια, η ΔΕΗ έχει να προσδοκά από την υπόθεση απόσχισης του ΑΔΜΗΕ ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ύψους κοντά στα 500 εκατ. ευρώ, το οποίο και θα μπει στα ταμεία της κάπου μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2017. Τότε, πρέπει βάσει πάντα του νόμου του καλοκαιριού να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία απόσχισης του διαχειριστή του δικτύου από τη ΔΕΗ. Αν στα παραπάνω κεφάλαια προσθέσει κανείς και τα 100 εκατ. ευρώ που θα εισπράξει ως προκαταβολή από τη συμφωνία με το Αλουμίνιο, τα 131 εκατ. ευρώ (94 εκατ. ευρώ το καθαρό ποσό) που της δίνει ο ΑΔΜΗΕ ως επιστροφή κεφαλαίου, όπως αποφασίστηκε από τη πρόσφατη γενική συνέλευση της εταιρείας, αλλά και τα χρήματα που θα πάρει από την πρώτη δημοπρασία ΝΟΜΕ της 25ης Οκτωβρίου, αθροίζεται ένα ποσό που ξεπερνά τα 700 εκατ. ευρώ.
Αν και όλα τα παραπάνω δεν είναι παρά σενάρια επί χάρτου, εντούτοις παρόμοιες ασκήσεις αριθμητικής γίνονται την περίοδο αυτή στα επιτελεία της ΔΕΗ, πόσο μάλλον όταν βλέπει τις ταμειακές της ροές από την πώληση ρεύματος να πιέζονται καθημερινά.
Αν εξαιρέσει κανείς τις οφειλές πάνω από 1 δισ. ευρώ που είχαν διακανονιστεί σε 36 δόσεις ως τα τέλη Αυγούστου (σήμερα προφανώς το νούμερο είναι μεγαλύτερο), τα υπόλοιπα νέα από το μέτωπο των πωλήσεων δεν είναι ενθαρρυντικά. Αφενός έχει απολέσει σημαντικά έσοδα από την επιλογή της να μειώσει κατά 15% τα τιμολόγιά της, αφετέρου η κίνηση αυτή δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Τα στοιχεία του Σεπτεμβρίου δείχνουν ότι η διαρροή του πελατολογίου της προς τον ανταγωνισμό συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, καθώς μέσα σε ένα μόνο μήνα έχασε σχεδόν το 2% της αγοράς.
Αυτό είναι σήμερα το κάδρο των οικονομικών της εταιρείας, και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που η πώληση του 24% του ΑΔΜΗΕ διαδραματίζει κομβικό ρόλο για τη ρευστότητα και την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων της, όχι μόνο των φετινών, αλλά κυρίως εκείνων του 2017 και του 2018.
