Θανάσης Μαυρίδης

Στο ερώτημα πόλεμος ή ειρήνη με την Τουρκία η απάντηση είναι «κάντε business». Και η μεγαλύτερη δουλειά που βρίσκεται στο τραπέζι είναι οι αγωγοί και τα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα στην περιοχή. Το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει νωρίτερα να έχουν συμφωνηθεί τα πάντα για τις θαλάσσιες ζώνες. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να επιλυθεί το μεγαλύτερο απ' όλα τα προβλήματα στην περιοχή, το Κυπριακό. Είναι πιθανό όλα αυτά να συμβούν;

Για ένα πράγμα μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε: Τα πράγματα θα γίνουν κάποτε καλύτερα, αλλά στο μεταξύ θα έχουν γίνει πολύ χειρότερα απ' ότι είναι σήμερα! Εκτός κι αν σταματήσει ο πόλεμος για κάποιον λόγο που δεν τον αντιλαμβανόμαστε αυτή τη στιγμή. Η πλάστιγγα, πάντως, γέρνει υπέρ της επιδείνωσης της κατάστασης. Αν αυτό επαληθευτεί, η καταστροφή στις αγορές θα είναι άνευ προηγουμένου. Γεγονός που θα προκαλέσει και μεγάλο θέμα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των τελευταίων ετών ήταν η υπερβάλλουσα ρευστότητα στο σύστημα, η οποία και τροφοδότησε μεγάλα επιχειρηματικά deals σε τιμές που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε νωρίτερα. Αν έχουμε εισέλθει στον αστερισμό της Αρκούδας, τότε τα χρήματα αυτά θα πρέπει να τα ξεχάσουμε και μαζί τους την ευφορία που έφερναν στις αγορές. Θα πρέπει με άλλα λόγια να αναθεωρήσουμε όλα όσα μάθαμε τα τελευταία χρόνια για τις αποτιμήσεις σε μετοχές, αλλά και ακίνητα.

Αν αυτός ο πόλεμος διαρκέσει, η κατάσταση θα γίνει εξαιρετικά δύσκολη. Δεν μπορούμε να αντέξουμε τέτοιες τιμές στην ενέργεια και πέρα από το καλοκαίρι. Η συνέχιση του πολέμου θα φέρει, ακόμη, μεγάλη αναστάτωση στη γειτονιά μας, καθώς «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται». Και φυσικά θα δοκιμάσει πολλαπλώς τις αντοχές της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έρχονται δύσκολες μέρες. Η χώρα εισέρχεται σε αυτή τη συγκυρία σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Ό,τι χειρότερο! 

Εκατομμύρια Έλληνες ένιωσαν υπερήφανοι την ώρα της ομιλίας του Έλληνα πρωθυπουργού στην κοινή συνεδρίαση της Αμερικανικής Γερουσίας και του Κογκρέσου. Χτες κέρδισε η χώρα. Αν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας ή ο Νίκος Ανδρουλάκης θα έστελνα ένα σύντομο μήνυμα στον κ. Μητσοτάκη: «Σήμερα ήσασταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας». Θα προσπαθούσα να «βρίσκομαι» και εγώ στην εικόνα του πρωθυπουργού, την ώρα που μιλάει την ελληνική σε άπταιστα αγγλικά μπροστά στους εκπροσώπους του πιο ισχυρού Έθνους του πλανήτη.

Την πρώτη Μαΐου ο κάτοχος 1.000.000 κρυπτονομισμάτων της Terra Luna είχε μια αξία στο χαρτοφυλάκιό του ύψους 80 εκατομμυρίων ευρώ. Σήμερα, έπειτα από μόλις 15 μέρες, το χαρτοφυλάκιό του έχει υποστεί μείωση κατά 80 εκατομμύρια, παρά 223 ευρώ! Τόσα, 223 ευρώ, κόστιζε χτες σε κάποιον να αγοράσει ένα εκατομμύριο Terra Luna. Αν στο μέλλον μιλάμε για ιστορίες καταστροφής, η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού θα είναι σίγουρα από τις κορυφαίες. 

Πολλά πράγματα δεν μπορώ να τα καταλάβω και πιστέψτε με δεν φταίει γι αυτό η ηλικία μου. Προχτές κάποιος προσπαθούσε να με πείσει ότι τα NFT's είναι η καλύτερη επενδυτική πρόταση για την εποχή μας. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν έχω καταλάβει ακόμη ποιο ήταν το αντικείμενο της συζήτησης. Εκείνο που έχω κρατήσει είναι ένας ισχυρός πονοκέφαλος, όμοιος με εκείνον που έχω όταν προσπαθώ να καταλάβω τι είναι το «ορυχείο κρυπτονομισμάτων».

Το έργο σε όλες τις φούσκες είναι το ίδιο: «Αυτή τη φορά τα πράγματα δεν είναι σαν την προηγούμενη». Και ναι, είναι τελικά αυτό που νομίζετε! Όλα τα παίγνια στηρίζονται στην αρχή της πυραμίδας. Οι τιμές εξελίσσονται ανοδικά όσο υπάρχουν πρόθυμοι για να πληρώσουν την υπεραξία των προηγούμενων. Όταν δεν υπάρχουν άλλοι νέοι «επενδυτές», τότε αποδεικνύεται ότι η πυραμίδα ήταν κτισμένη με τραπουλόχαρτα.

Η Ν.Δ. αντιμετωπίζει προβλήματα από τα δεξιά της ή από το κέντρο; Η Ν.Δ. έχει το πρόβλημα εκεί που το είχε πάντα: Εντός των τειχών! Παρατηρείται ατελείωτη και αδικαιολόγητη γκρίνια. Οι φύλαρχοι του κόμματος δεν εκτιμούν το γεγονός ότι η κυβέρνηση απολαμβάνει της αποδοχής των ψηφοφόρων και σκέφτονται τι θα συμβεί έπειτα από 4 ή 8 χρόνια. Σαν να ζουν σε έναν άλλο κόσμο, εντελώς ξεκομμένοι από τα προβλήματα του λαού.

Στον ενεργειακό κλάδο γίνεται ένας μικρός χαμούλης. Ο Όμιλος Βαρδινογιάννη κάνει το colpo grosso με την Άνεμος της Ελλάκτωρ και το Αυστραλιανό fund Macquarie καθώς και άλλοι μεγάλοι παίκτες από το διεθνές επενδυτικό σύστημα επιχειρούν να πείσουν τον Γιώργο Περιστέρη να πουλήσει προσφέροντας εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσουν συμμετοχή στην Τέρνα Ενεργειακή. Στο μεταξύ έχουν προηγηθεί δεκάδες άλλες εξαγορές χωρίς αντίστοιχα να σηκωθεί τόσος θόρυβος.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω αυτή την υπερβολική αισιοδοξία εν μέσω πολέμου και πληθωρισμού. Η οικονομία έχει πολλούς λόγους για να αναζητήσει τα βήματά της σε χαμηλότερες αποτιμήσεις και εκείνο που χρειάζεται κάθε φορά είναι να βρίσκεται η κατάλληλη αφορμή για να επιβεβαιώνονται οι φόβοι. Μπορεί άραγε κανείς να προφυλαχτεί; Με ακίνητα και χρυσό; Ίσως! Ίσως και πάλι όχι. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι νικητές αναδεικνύονται αφού βγουν από το μαύρο κουτί. Το μαθαίνουν όλοι στο τέλος της δοκιμασίας.

Ο πρόεδρος Αντώνης Σαμαράς έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι η Νέα Δημοκρατία χωρίς την δεξιά δεν υπάρχει. Αλλά ποια δεξιά; Διότι δεξιά με δεξιά έχουν διαφορές. Ομοίως θα έπρεπε να αναγνωρίσει ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα γινότανε άλλη φορά αυτοδύναμη κυβέρνηση χωρίς τη γενναία συνεισφορά του κέντρου. Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ένα κεντρώο κόμμα. Είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, το τελευταίο οχυρό απέναντι στον λαϊκισμό, η ελληνική εκδοχή του κόμματος Μακρόν.

Θα ήταν χρήσιμο να μας έλεγαν οι φίλτατοι ειρηνιστές των αποπυρηνικοποιημένων δήμων της Αττικής και των περιχώρων ποια είναι η θέση τους για τα πυρηνικά του Πούτιν. Όχι ότι αυτό έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία όταν το ραδιενεργό νέφος θα φτάνει στα σπίτια μας, αλλά θυμηθήκαμε το γελοίο του πράγματος. Κι από την άλλη πλευρά, καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε κάπως τα πράγματα. Να ξέρουμε τι ακριβώς λέει ο καθένας, για να του το θυμίζουμε και στο μέλλον…

Τι θα είχε συμβεί αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε κληθεί ως πρωθυπουργός να μιλήσει σε κοινή συνεδρίαση της αμερικανικής Γερουσίας και του Κογκρέσου; Τα φιλικά του μέσα θα έγραφαν διθυράμβους. Διότι η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια σημαντική διάκριση που πρώτη φορά γίνεται προς την Ελλάδα. Η πρόσκληση έγινε στο Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι παραχωρήσεις προς τους Αμερικάνους έχουν την «υπογραφή» και του Αλέξη Τσίπρα.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μία και μόνο σταθερά: Η αβεβαιότητα που δημιουργεί το ρευστό περιβάλλον των εξελίξεων στην Ουκρανία. Και είναι απορίας άξιο πως τα χρηματιστήρια «αντέχουν» ακόμη στην προοπτική του χάους. Διότι το χάος στην οικονομία δεν θα το αποφύγουμε. Και θα δούμε και «κανόνια» σίγουρα. Ή αλλιώς, οι κρίσεις και οι μεγάλες χρεοκοπίες είναι μέσα στο παιγνίδι του καπιταλισμού. Αρκεί να μην βρεθεί κανείς κάτω από το βάρος ενός ελέφαντα που καταρρέει.

Το μεγάλο «όπλο» της κεντροδεξιάς είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το λένε, άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις! Το ερώτημα είναι αν όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τότε ποιος; Ποιος μπορεί να σταθεί μπροστά στον ελληνικό λαό, να κοιτάξει στα μάτια του τους συμπολίτες του και να πει ότι αποτελεί καλύτερη επιλογή από τον Κυριάκο; Κανείς! Κι αυτό το γεγονός θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις για τα επόμενα χρόνια.

Πρέπει να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό: Η χώρα πρέπει να προετοιμαστεί για πόλεμο, αν θέλει να διαφυλάξει την ειρήνη. Και την κρίσιμη ώρα θα είμαστε στο δωμάτιο εμείς, ο Θεός και η συνείδησή μας. Ναι, είμαστε εμείς που έχουμε στηρίξει πολλές φορές τη λογική των συζητήσεων με τη γειτονική μας χώρα. Και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε: «Κάντε δουλειές, όχι πόλεμο». Αλλά και υπέρ της αμυντικής θωράκισης της χώρας μας. 

Υποδαυλίζουν το μίσος χωρίζοντας την Ελλάδα σε βορρά και νότο. Το πιθανό αξιόποινο μπορεί να το διερευνήσει μόνο η Δικαιοσύνη. Αντικειμενικά, πάντως, υπάρχει πολιτικό πρόβλημα. Επειδή η Ελλάδα δεν χωρίζεται σε καντόνια και πριγκιπάτα, όπως θα ήθελαν κάποιοι. Δεν υπάρχει το κράτος των Αθηνών και το κράτος της Θεσσαλονίκης. Και η Πολιτεία οφείλει να στείλει στον πάγκο του κάθε κατεργάρη που υποστηρίζει κάτι διαφορετικό. 

Ένα κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας διαμαρτύρεται επειδή δεν βρίσκει πρόθυμους νέους και νέες να εργάζονται 16 ώρες την ημέρα, να πληρώνονται «υποφερτά» και να κοιμούνται σε χώρους που θυμίζουν κοτέτσι. Αλήθεια, αναρωτιόμαστε ακόμη γιατί η αριστερά βρίσκει πρόθυμο ακροατήριο σε αυτό ειδικά το κοινό; Το κέρδος είναι θεμιτό, αλλά είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι η ηθική του καπιταλισμού. Η ηθική ξεχωρίζει τον καπιταλισμό από τα σκλαβοπάζαρα… 

Ο Μακρόν κέρδισε εύκολα την Λεπέν, αλλά για κάποιες μέρες η Ευρώπη έπιανε την αναπνοή της! Εντάξει, βγήκαμε ζωντανοί και από αυτή την δοκιμασία. Πόσες πιθανότητες, όμως, δίνουμε να κερδίζονται διαρκώς όλες οι μάχες; Δεν μπορεί, κάποια θα χαθεί! Το μέλλον της Ευρώπης είναι όμηρος της απροθυμίας ορισμένων μελών της να δώσουν ένα κομμάτι από την δική τους εθνική ανεξαρτησία, εξασφαλίζοντας το κοινό μέλλον των λαών της. Αυτό το «έργο» δεν έχει πολλές πιθανότητες για happy end!