Τάσος Αβραντίνης

Στην Ελλάδα, για μια ακόμη φορά δαιμονοποιείται η αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών και η ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους γονείς. Από ποιους; Από τις πλέον ακραία συντηρητικές δυνάμεις που αντιπαρατίθενται σε κάθε ευκαιρία στον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Αντιδρά μια ετερόκλητη συμμαχία «δεινοσαύρων της εκπαίδευσης».

Χωρίς αξιολόγηση δεν μπορείς να έχεις ανταγωνισμό και κατ' επέκταση αξιοκρατία. Χωρίς θεσμικά κατοχυρωμένη αξιοκρατία δεν μπορείς να ελπίζεις πολλά σαν χώρα σε κανένα τομέα. Πόσο μάλλον όταν η αξιολόγηση απουσιάζει από την ελληνική εκπαίδευση.

Εφόσον η κυβέρνηση αποφάσισε, ορθότατα, το κλείσιμο σχολείων, καταστημάτων, θεάτρων και κινηματογράφων, επιβάλλεται οι εκκλησίες να λειτουργήσουν κεκλεισμένων των θυρών για όλη την περίοδο των εορτών. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θα πρέπει να επιδείξει μέγιστη σύνεση.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας υπό καθεστώς ανωτέρας βίας. Υπό τις συνθήκες αυτές το ισοζύγιο της μέχρι σήμερα εκπαιδευτικής πολιτικής της είναι θετικό. Όμως για να καταστεί η εκπαίδευση από «χαίνουσα πληγή» της χώρας σε βασικό πυλώνα της μελλοντικής μας ανάπτυξης και ευημερίας πρέπει να κινηθούμε με μεγαλύτερη ταχύτητα και περισσότερη τόλμη.

Μετά την τελευταία απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της Ουγγαρίας, ανοίγει ένα ακόμη μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας για τη λειτουργία και στην Ελλάδα αλλοδαπών, ιδιωτικών ή μη, πανεπιστημίων. Είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα το Συμβούλιο της Επικρατείας θα κληθεί να απαντήσει κατά πόσο το ενωσιακό δίκαιο υπερισχύει της «συνταγματικής ταυτότητας» του παλαιολιθικού άρθρου 16 του Συντάγματος.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, οι απολύτως κυρίαρχες σε επιστημονικό επίπεδο φιλελεύθερες ιδέες ασκούν ήδη πολύ μεγάλη επιρροή και στην πολιτική των κυβερνήσεων των περισσοτέρων κρατών της Ευρώπης. Η συντεχνιακή οργάνωση της οικονομίας της μεταμεσαιωνικής εποχής υποχωρεί όλο και περισσότερο, καθιερώνονται σταδιακά οι περισσότερες ατομικές ελευθερίες...

Σήμερα εν όψει και του δυσεπίλυτου δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, είναι επιτακτική ανάγκη να καθιερωθεί ένας και μοναδικός φορολογικός συντελεστής στη φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων, ο οποίος δεν θα υπερβαίνει σε καμία περίπτωση το 20%. Το ίδιο ποσοστό θα ισχύει και στη φορολογία των επιχειρήσεων. Ολα τα εισοδήματα φυσικών και νομικών προσώπων ανεξαρτήτως πηγής και ύψους θα φορολογούνται το πολύ με ένα 20%.

Πίσω από κάθε παλαβό πιστοποιητικό κρύβεται προσεκτικά ένα δόλιο ειδικό συμφέρον μιας καλά οργανωμένης συντεχνίας (μηχανικοί, συμβολαιογράφοι κ.λπ.). Δυστυχώς, δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη ζημιά κάνει στη ζωή και την ελευθερία μας η αφύσικη αυτή συμβίωση με το τέρας της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας.

Το κύριο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με τις καταλήψεις των σχολείων δεν είναι τα κόμματα της Αριστεράς, οι ιδεοληψίες τους και η ομόθυμη υποστήριξή τους στο «κίνημα», ούτε βεβαίως η χωρίς αμφιβολία αντιδραστική συντεχνία της ΟΛΜΕ που εκπροσωπεί ένα πολύ μικρό μέρος μόνο των εκπαιδευτικών.

Οπως είναι τα πράγματα σήμερα, καμία άλλη δύναμη δεν μπορεί να βγάλει το ελληνικό πανεπιστήμιο από το τέλμα και το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει εκτός από τη δύναμη της εκπαιδευτικής ελευθερίας και του ελεύθερου ανταγωνισμού. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι η μόνη λύση.

Δεν φτάνει που έχουμε υπεράριθμους και σε έναν βαθμό εντελώς ακατάλληλους υπαλλήλους (υπάρχουν λ.χ. δημόσιοι υπάλληλοι που δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν να χρησιμοποιήσουν υπολογιστή για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της τηλεργασίας), το χειρότερο είναι ότι οι υπάλληλοι αυτοί έχουν το «δικαίωμα» της τυραννίας του πολίτη διά της «μίας υπογραφής».

Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου στο Προεδρικό Μέγαρο και στο Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου ...άνοιγαν σαμπάνιες. Μόλις είχε ανακοινωθεί η παγκόσμια ακαδημαϊκή κατάταξη των πανεπιστημίων όλων των χωρών για το 2021 από τους Times Higher Education (THE) και οι Κύπριοι αδελφοί μας είχαν κάθε λόγο να χαμογελούν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μονοπώλιο του κράτους στην ανώτατη εκπαίδευση υπονομεύει τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της Ελλάδας. Επιδρά αρνητικά στην οικονομία, στη δημόσια διοίκηση και σε όλους ανεξαιρέτως τους θεσμούς. Το χειρότερο, αναπαράγει και ενισχύει τον κρατισμό, ο οποίος ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας.

Μαρούσι, Σεπτέμβριος 2035. Η Ελπίδα Ψαλιδοπούλου έμπαινε σε έναν γνώριμο σε αυτήν χώρο. Το γραφείο του υπουργού Παιδείας τής ήταν ήδη πολύ γνωστό, καθώς βρισκόταν σε αυτή τη θέση τα τελευταία έξι χρόνια. Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής οι ψηφοφόροι είχαν ανανεώσει την εμπιστοσύνη τους στο κυβερνών κόμμα.

Η κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των μαθητών που εκπαιδεύονται στο σπίτι είναι καλύτερη από εκείνη των μαθητών που πηγαίνουν σε συμβατικά σχολεία. Ειδικότερα, από την επισκόπηση δεκατριών (13) σε σύνολο δεκαπέντε (15) ερευνών προκύπτει ότι η κατ' οίκον εκπαίδευση υπερτερεί ξεκάθαρα της παραδοσιακής ακόμη και στο «γήπεδο» της τελευταίας.

Από τα επίσημα στοιχεία και από πλήθος εμπειρικών μελετών γνωρίζουμε πλέον ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων των φορολογουμένων που καλύπτουν τις δαπάνες για την παιδεία του προϋπολογισμού χρηματοδοτούν τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών και τα λειτουργικά έξοδα των δημοσίων σχολείων και άλλων φορέων της εκπαίδευσης. 

Η πρόσφατη απόφαση του ΔΟΑΤΑΠ, η οποία θέτει ως προϋπόθεση της αναγνώρισης στην Ελλάδα της ισοτιμίας τίτλων σπουδών που προέρχονται από προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα πανεπιστημίων του εξωτερικού να γίνονται οι ομαδικές συναντήσεις και οι εξετάσεις στη χώρα της έδρας του πανεπιστημίου, προκάλεσε δικαιολογημένα αντιδράσεις.

Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις περισσότερες προηγμένες χώρες, η επιλογή της εκπαίδευσης στο σπίτι κατά κανόνα απαγορεύεται. Μια τέτοια απαγόρευση δεν προσβάλλει απλώς την ελευθερία της εκπαίδευσης, έρχεται επιπλέον και σε αντίθεση και με τη γενικότερη τάση ποικιλομορφίας που παρατηρείται διεθνώς.

Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις έχουν επενδύσει τρισεκατομμύρια στην ευρωπαϊκή οικονομία και σε αυτές απασχολούνται περισσότεροι από 6 εκατομμύρια εργαζόμενοι σε όλη την Ε.Ε. Τυχόν προσπάθεια αναδρομικής ανάκτησης ή με άλλα λόγια φορολόγησης κερδών προηγουμένων ετών υπονομεύει την αξιοπιστία της Ε.Ε.

Ο μόνος τρόπος για να αναβαθμισθεί το ελληνικό σχολείο, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για δημόσιο ή ιδιωτικό, είναι να λειτουργεί πάντοτε σαν να είναι ιδιωτικό. Στο δημόσιο σχολείο, μεταξύ άλλων, απαιτείται να υπάρχει ποιοτικός και ποσοτικός έλεγχος των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων, συνετή διαχείριση των πόρων, πειθαρχία, ασφάλεια, συνεχής και αυστηρή αξιολόγηση του εκπαιδευτικού του προσωπικού.