Σάκης Μουμτζής

Με περισσό θράσος βγήκαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ξιφουλκήσουν κατά της κυβέρνησης για τα γεγονότα στην Λέσβο και στην Χίο. Την κατηγορούν γιατί δεν μπορεί να διαχειρισθεί ένα πρόβλημα που αυτοί δημιούργησαν. Οι ευθύνες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας είναι σημαντικές, κυρίως, για τις παλινωδίες της πολιτικής της. Αλλά να την εγκαλούν και οι Συριζαίοι, αυτό καταντά πρόκληση.

Ο Σάμπυ Μιωνή κατέθεσε στην Προανακριτική πως συναντήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου με τους Παππά και Παπαγγελόπουλο για να «κλείσουν» τις εκκρεμείς υποθέσεις του με την Ελληνική Δικαιοσύνη. Χθες μάλιστα, ο Δ.Παπαγγελόπουλος «έδωσε» ψυχρά τον Ν.Παππά, δηλώνοντας πως αυτός οργάνωσε την συνάντηση. Υποθέτω πως επ΄αυτού θα υπάρξει συνέχεια. 

Φαίνεται πως στην ΑΣΟΕΕ δεν άλλαξε τίποτα. Καθημερινά οι άνδρες της ομάδας Δίας δέχονται επιθέσεις από τους τραμπούκους που στην συνέχεια βρίσκουν καταφύγιο στην σχολή. Αναμφίβολα οι ευθύνες του νεαρού αστυνομικού είναι μεγάλες. Έπρεπε να γνωρίζει πως οι αστυνομικοί στην Ελλάδα έχουν περιορισμένα δικαιώματα, γιατί αυτό επέβαλλαν εδώ και πολλά χρόνια οι αριστεροί διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Καταλαβαίνω την λογική των υπουργών, όλων ανεξαιρέτως το κομμάτων, να εξαγγέλουν μέτρα, που πολλές φορές θα ολοκληρωθούν, στην πράξη,... στον επόμενο αιώνα. Είναι το άγχος να δημιουργούν καθημερινά γεγονότα για να βρίσκονται στην επικαιρότητα. Επικρατεί ένα επικοινωνιακό ντελίριο στο οποίο παρασέρνονται σχεδόν όλοι οι υπουργοί.

Στην προχθεσινή ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας ήταν ο πραγματικός του εαυτός. Επιθετικός, διχαστικός, προκλητικός. Ο λόγος ήταν τοξικός, θυμίζοντας τις «ένδοξες μέρες» της περιόδου 2011-2014. Δεν είναι θέμα χαρακτήρα, είναι ζήτημα πολιτικής κουλτούρας. Αυτά διδάχτηκε στα κομματικά φροντιστήρια και στις καταλήψεις.

Σε πονηρές σκέψεις μας εμβάλλει το γεγονός της άρνησης των προστατευομένων μαρτύρων να καταθέσουν στην Προανακριτική Επιτροπή, υπό το καθεστώς της προστασίας, σε σημείο που αρκετοί εγείρουν βάσιμα ερωτηματικά για την ύπαρξή τους, καθώς αυτοί φαίνεται να ταυτίζονται με τους μάρτυρες κατηγορίας, Φ. Δεσταμπασίδη και Μ. Μαραγγέλη.

Μάξιμος Τσίπρας, θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος αυτού του άρθρου, καθώς η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με τους προστατευόμενους μάρτυρες είναι πλήρης. Επιδίωξη του Α.Τσίπρα είναι να παραμείνει το καθεστώς προστασίας. Για ποιο λόγο όμως επιμένει σε αυτήν την στάση, την στιγμή που για τους εφτά από τους, υπό κατηγορίες τελούντες, πολιτικούς η υπόθεση μπήκε στο αρχείο; 

Κάθε ημέρα που περνά στην Προανακριτική, είναι και ένα χαστούκι για τους σκευωρούς. Τρέμουν την φυσική τους παρουσία στην επιτροπή γιατί εκεί θα βρεθούν μπροστά στις ευθύνες τους. Ένας βασικός προστατευόμενος μάρτυρας εξαφανίστηκε. Το όνομα του είναι γνωστό εδώ και καιρό κι έτσι δεν ευσταθούν οι ισχυρισμοί του πως αν καταθέσει χωρίς την «κουκούλα» θα κινδυνέψει η οικογένεια του.

Τάδε έφη η κυρία Αχτσιόγλου στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση αυτή η φράση της πρώην υπουργού. Με απλά λόγια, είπε στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, πως και να παραβιάσουμε τους θεσμούς δεν είναι και τίποτα το σοβαρό. Σημασία έχει η πραγμάτωση της λαϊκής εντολής.

Μια κλασσική περίπτωση της μαδουρικής νοοτροπίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν και η υπόθεση του τηλεοπτικού σταθμού MEGA. Θεωρούσαν πως ήταν ο καθρέφτης του παλαιού καθεστώτος που έπρεπε να σβήσει. Σήμερα, ο σταθμός άρχισε να ξαναεκπέμπει. Και αυτό είναι μια νίκη της πολυφωνίας, είναι μια νίκη της δημοκρατίας. Είναι μια ήττα του μαδουρισμού.

Δεκαεπτά μαθητές της τρίτης λυκείου κακοποίησαν βάναυσα συμμαθητή τους που προσπάθησε να υπερασπιστεί την αδερφή του. Μάλιστα μετά το περιστατικό δεν έδειξαν ίχνος μεταμέλειας, ενώ προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι το συμβάν εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια των καθηγητών που παρέμειναν απαθείς.

Τα εκλογοαπολογιστικά κείμενα των κομμάτων της Αριστεράς, παραδοσιακά, δεν παρουσίαζαν κανένα ενδιαφέρον, καθώς αφορούσαν τη διαχείριση της μιζέριας τους. Τα ίδια και τα ίδια, και στο τέλος βέβαια, το εκλογικό αποτέλεσμα «επιβεβαίωνε την ορθότητα της γραμμής του Κόμματος» κι ας ήταν μονοψήφιο νούμερο.

Προχθές, στην Βουλή, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης μοίρασε πόνο σε πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε προηγηθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης με την μνημειώδη «τάπα» στον Δ.Τζανακόπουλο για τους μουσαμάδες του μετρό της Θεσσαλονίκης. Λόγω των κυβερνητικών πεπραγμένων του ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό τα στελέχη του να είναι ευάλωτα στις αντεπιθέσεις των υπουργών της σημερινής κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση αποφάσισε την δημιουργία κλειστών δομών στα νησιά και εν ανάγκη και την επίταξη χώρων για την στέγαση προσφύγων-μεταναστών. Ο κ. Ν.Μηταράκης αντιμετώπιζε το εξής δίλημμα: ή να αποσυμφορήσει τα νησιά, αποστέλλοντας τους μετανάστες σε κλειστά κέντρα στην ηπειρωτική Ελλάδα ή θα τους κρατούσε στον τόπο πρώτης υποδοχής.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο άλλος πόλος του πολιτικού μας συστήματος. Η εκλογική ήττα του στις εθνικές εκλογές ήταν μεγάλη, αλλά όχι συντριπτική. Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κεντρική πολιτική σκηνή για να μείνει.Το ζητούμενο για την ηγετική ομάδα του και τα στελέχη του δεν είναι πλέον αυτό, αλλά αν θα μπορέσει να διεκδικήσει την εξουσία την επόμενη τετραετία.

Η υπόθεση είναι λίγο-πολύ γνωστή. Μια εταιρεία θέλει να κτίσει ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα, με τουριστικό χωριό και μαρίνα στην Κασσιόπη. Μετά από αλλεπάλληλες προσφυγές φορέων και κατοίκων, που όλες απορρίφθηκαν, η επένδυση βρέθηκε στην τελική της φάση. Απέμεινε μόνον η έγκριση, από τον Δήμο Βόρειας Κέρκυρας, της υψομετρικής μελέτης κοινοχρήστων δρόμων. Το δημοτικό συμβούλιο όμως κωλυσιεργεί.

Η συνεκμετάλλευση είναι κάτι σαν την αταξική κοινωνία. Πολύ ωραία ιδέα, με καταστροφικά αποτελέσματα στην εφαρμογή της. Είναι γνωστό πως η ανθρώπινη φύση έλκεται από τις «αγαπησιάρικες» λύσεις. Έλκεται από λύσεις που ακούγονται ανώδυνες και ειρηνικές, μακριά από συγκρούσεις και εντάσεις. Έτσι και η συνεκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου με την Τουρκία ακούγεται όμορφα καθώς έχει μια πασιφιστική διάσταση.

Ενώ περιμέναμε να χαθεί η μπάλα στο ποδόσφαιρο, τελικά αυτή αναπήδησε και πήγε στο γήπεδο του μεταναστευτικού, όπου και χάθηκε. Οι εικόνες των όσων διαδραματίζονται στην Μυτιλήνη, έχουν δώσει την ευκαιρία σε ακραίες φωνές να ακούγονται σε ένα ακροατήριο που όλο και διευρύνεται. Και αυτό δεν είναι καλό.

Με δεδομένο πως η ιδιόκτητη στέγη είναι κάτι το ιερό για την ελληνική οικογένεια, ο κίνδυνος απώλειας της προδίδει πραγματική αδυναμία εκπλήρωσης της σχετικής υποχρέωσης προς τις τράπεζες. Τι θα πράξει λοιπόν η κυβέρνηση;

Η σύγκρουση των τελευταίων ημερών μεταξύ δύο ολιγαρχών και οι εκατέρωθεν πιέσεις προς την κυβέρνηση δίνει μια ευκαιρία στον πρωθυπουργό να «καθαρίσει» μια και καλή την κατάσταση. Να θέσει τέρμα στο καθεστώς που έχει τις ρίζες του στο 1996 και συνεχίζει να ταλαιπωρεί και να διχάζει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να δείξει ποιος είναι το «αφεντικό στην πόλη».