Σάκης Μουμτζής

Με την Τουρκία δεν θα ηρεμήσουμε ποτέ. Ποτέ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν θα γίνουν π.χ. σαν τις βελγο—ολλανδικές, γιατί ουδέποτε υπήρξαν. Όσα προβλήματα και να επιλύονται, η τουρκική πλευρά θα θέτει κι άλλα. Αυτή η διαπίστωση δεν είναι προϊόν αντιτουρκικής προκατάληψης. Βγαίνει αβίαστα από την μελέτη της Ιστορίας των τελευταίων ογδόντα χρόνων. Μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα και για τους δύο λαούς. 

Ακόμα και ο πιο φανατικός εχθρός του Κυριάκου Μητσοτάκη παραδέχεται πως ο πρωθυπουργός έπρεπε να αντιμετωπίσει την μια κρίση πίσω από την άλλη. Δεν σήκωσε κεφάλι. Και όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε 15 μήνες. Έλεος!  Μετά, πού να βρει μυαλό για μεταρρυθμίσεις!

Περνά στα «ψιλά» των ειδήσεων το γεγονός πως η επανεμφάνιση του covid 19 είναι πλέον ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Πλήττει σχεδόν όλες τις χώρες που έπληξε και πριν από έξι μήνες. Μάλιστα τα επαπειλούμενα lockdowns, σε μια σειρά από προηγμένα οικονομικά κράτη, ήταν ένας από τους λόγους της πτώσης των αξιών σε όλα σχεδόν τα χρηματιστήρια. Είναι ολοφάνερο πως αυτήν την προοπτική η παγκόσμια οικονομία δεν την αντέχει. 

Απαξίωση για έναν πολιτικό δεν είναι όταν δέχεται σκληρή κριτική, αλλά όταν ουδείς ασχολείται στα σοβαρά μαζί του. Όταν τον αγνοούν. Είναι γεγονός πως τόσο η ομιλία τού τέως πρωθυπουργού όσο και η συνέντευξη του πέρασαν στα «ψιλά» των ειδήσεων. Ασχολήθηκαν, σε δεύτερο πλάνο, μόνον οι επαγγελματίες του χώρου. Φαίνεται πως ο Αλ. Τσίπρας, πλέον, ό,τι και να πει, ό,τι και να υποσχεθεί, δεν ακούγεται.

Η παραίτηση του Φαγιέζ αλ Σάρατζ δημιούργησε την εντύπωση πως αποδυναμώνεται ο ρόλος της Τουρκίας στην Λιβύη. Νομίζω πως αυτό είναι λάθος. Οι εξελίξεις που δρομολογούνται για την ομαλοποίηση της κατάστασης σε αυτήν την πολύπαθη χώρα βρίσκονται υπό τον έλεγχο και της Τουρκίας, μέχρι στιγμής.

Κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν στην ευρύτερη γειτονιά μας. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μπαχρέιν προχώρησαν στην αναγνώριση του Κράτους του Ισραήλ, κάτι αδιανόητο πριν από λίγο καιρό. Χωρίς καμιά αμφιβολία πρόκειται για μια σημαντική διπλωματική επιτυχία του διδύμου Τραμπ—Νετανιάχου. Και οι δύο ηγέτες έχουν αναπτύξει μιαν αξιοζήλευτη χημεία, που έχει φέρει αυτά τα θετικά αποτελέσματα. 

Η κυβέρνηση αποφάσισε να μοιράσει δωρεάν στα σχολεία τις μάσκες για την πρόληψη του covid 19. Θα μπορούσε να λάβει ένα συμβολικό αντίτιμο. Δεν το έπραξε. Είναι πλέον γνωστό πως ένας αριθμός μασκών έχει τα χαρακτηριστικά του «αλεξίπτωτου», όπως εύστοχα παρατήρησε η κυρία Ντ. Μπακογιάννη. Τι συνέβη; 

Εδώ και πολλές δεκαετίες η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, στέκεται αμήχανη μπροστά στις αμυντικές δαπάνες της χώρας. Μέχρι το 1989 ο πασιφισμός της ήταν υποκριτικός, γιατί ήταν ενταγμένος στην προάσπιση των συμφερόντων της Σοβιετικής Ένωσης. Βέβαια τότε τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα και δεν χωρούσαν αμφιταλαντεύσεις. 

Ο Τ. Ερντογάν δεν μπορεί ούτε στο πολιτικό ούτε στο επικοινωνιακό επίπεδο να χρεωθεί μιαν άτακτη υποχώρηση. Θα ζητήσει ανταλλάγματα, αν δεν τα έχει λάβει ήδη, καθώς στο εσωτερικό της χώρας του η θέση του φαίνεται πως είναι κλονισμένη. Ο Χ. Ακάρ από το Αντίφιλο (Κας) επανέφερε το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης 18 ελληνικών νησιών, ενώ ζήτησε και την αποστρατιωτικοποίηση του Καστελορίζου. Το αίτημα αυτό δεν μπήκε για διαπραγματευτικούς λόγους. Μπήκε για να παραμείνει.

Περίπου ογδόντα βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας θεώρησαν καλό να απουσιάσουν από την ψηφοφορία για την παραπομπή του Π. Πολάκη, μετά από μήνυση που υπέβαλε ο δημοσιογράφος Γ. Κουρτάκης. Προσωπική αδιαφορία; Έλλειψη συντονισμού; Υπόγεια κατεύθυνση; Το ένα χειρότερο από το άλλο.

Τον Μάρτιο του 2012 λειτούργησε για πρώτη φορά το κλειστό κέντρο της Αμυγδαλέζας. Αποτέλεσμα: Μέσα σε λίγους μήνες η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είχε βελτιωθεί σημαντικά. Τότε όλες οι αριστερές ψυχούλες θεωρούσαν την Αμυγδαλέζα τόπο φυλακής. Δυστυχώς, μέσα στον αντιμνημονιακό παροξυσμό, η ατζέντα της ριζοσπαστικής Αριστεράς για το μεταναστευτικό δεν έτυχε της δέουσας προσοχής από τους πολίτες, κάτι που αργότερα η ελληνική κοινωνία το πλήρωσε και το πληρώνει ακριβά.

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή. Το Ενετικό σύνολο του Πολυτεχνείου Κρήτης τελούσε υπό κατάληψη από διάφορες συλλογικότητες των Χανίων, επί 16 χρόνια. Πριν από λίγες ημέρες η ΕΛΑΣ αποκατέστησε την τάξη εκκενώνοντας το συγκρότημα. Ως γνωστόν οι εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων, ιδιωτικών ή δημοσίων, είναι προεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης. 

Πολλοί βιάστηκαν να συμπεράνουν πως οι πρόσφατες κινήσεις του Α. Τσίπρα σηματοδοτούν στροφή προς τον ιστορικό, μικρό ΣΥΡΙΖΑ. Υποστηρίζουν πως η παρουσία των κ.κ. Τζανακόπουλου και Ηλιόπουλου στην θέση του γραμματέα και του εκπροσώπου τύπου του κόμματος, αντιστοίχως, φανερώνει την εγκατάλειψη του ανοίγματος προς την Κεντροαριστερά. 

Αυτό το καλοκαίρι ήταν πρωτόγνωρα περίεργο, λόγω του Covid 19 και των οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών του. Συνεπώς, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η πολιτική αποτύπωση αυτής της κατάστασης. Η προχθεσινή δημοσκόπηση της GPO δείχνει πως η κυβέρνηση άντεξε. Με 17 μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν απειλείται.

Είναι αυτονόητο πως όταν κάποιος εξισώνει τον θύτη με το θύμα ουσιαστικά στηρίζει τον θύτη, ο οποίος βέβαια και αποθρασύνεται έτι περαιτέρω. Κάπως έτσι λειτουργεί η Γερμανία στην ελληνοτουρκική κρίση. Τηρώντας τα προσχήματα, λόγω ΕΕ, επιδεικνύει μια ευμενή ουδετερότητα προς την Τουρκία. 

Τους ενόχλησε μέχρι και η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Καστελόριζο. Μέσα στον φανατισμό τους που επηρεάζει την κρίση τους, οι Τούρκοι δεν μπορούν να αποδεχθούν πως στην Ελληνική επικράτεια οι Έλληνες ασκούν πλήρως την κυριαρχία τους. Πάνε όποιοι θέλουν, όπου θέλουν. Πολύ δε περισσότερο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας. 

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι ευθύς εξ αρχής. Στην ελευθεροτυπία δεν υπάρχουν όρια, παρά μόνον αυτά που θέτει ο Ποινικός Κώδικας μιας δημοκρατικής πολιτείας. Κάθε πολίτης που έχει δημόσιο λόγο, δεν εκφέρει απλώς ελεύθερα την γνώμη του, αλλά μετά δεν υπάρχουν και συνέπειες, παρά μόνον αν αυτή η γνώμη είναι συκοφαντική ή εξυβριστική. 

Η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι θεσμικοί εκπρόσωποι της ΕΕ για τις προκλήσεις της Τουρκίας, θυμίζει λίγο την διάλεκτο «γιαμαμότο» της καθ΄ημάς αλήστου μνήμης ΔΗΜΑΡ. Κομψές εκφράσεις, πολλά «να δούμε», δυστοκία στην εκφορά ενός καθαρού μηνύματος προς τον Τ. Ερντογάν. Κάτι που προκαλεί στον μέσο Έλληνα πολίτη μια δυσφορία. Εμείς θέλαμε μια σαφή καταδίκη και μια ενεργητική συμπαράσταση. 

Είναι γεγονός πως η Ελλάδα από την λήξη του Εμφυλίου είναι μια χώρα που επί 60 χρόνια γνώριζε μια σταθερή ανάπτυξη, πολλές φορές βεβαίως με ανορθόδοξο τρόπο. Πάντως τρεις γενιές Ελλήνων έβλεπαν, χρόνο με τον χρόνο, τα εισοδήματα τους να βελτιώνονται, όπως και η καθημερινότητα τους. Δεν γνωρίσαμε πολέμους, δεν ζήσαμε εθνικές καταστροφές, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες γενιές.

Η ελληνική διπλωματία κινητοποιήθηκε έγκαιρα και δραστήρια, αποκαλύπτοντας τις προθέσεις και τις προκλήσεις της Τουρκίας, σε όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη. Θα περιμέναμε από όλα ανεξαιρέτως τα κράτη της ΕΕ να επιδείξουν μια συμπεριφορά ανάλογη με αυτήν του Ισραήλ και της Γαλλίας. Αντ' αυτού, με προεξάρχουσα την στάση της Γερμανίας, είμαστε μάρτυρες μιας πολιτικής ίσων αποστάσεων, στον βαθμό που εξισώνονται ο θύτης με το θύμα.