Κωνσταντίνος Χαροκόπος

Ο συναγωνισμός ανάμεσα στην άνοδο των χρηματιστηρίων και στην αύξηση των κρουσμάτων του covid-19, είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των τελευταίων εβδομάδων. Ούτε ο γεωμετρικά αυξανόμενος αριθμός των κρουσμάτων, αλλά ούτε και η λίστα των νεκρών που μακραίνει επικίνδυνα, έδειξαν ότι έχουν την ικανότητα να διακόψουν το ξέφρενο ράλι των χρηματιστηρίων.

Την Τρίτη 2 Ιουλίου 2019 και ώρα 10:16 μ.μ. για την Ελλάδα ολοκληρωνόταν η δεύτερη κατά σειρά Ηλιακή Έκλειψη του 2019, η οποία ήταν ολική. Ταυτόχρονα, έβαινε προς ολοκλήρωση και ο παρανοϊκός πολιτικός κύκλος της κυβέρνησης Σύριζα – Ανέλ. Εκείνη την ημέρα, είχαμε γράψει το ακόλουθο άρθρο.

Άνθρωποι, που αδιαφορούν για τους εγκλωβισμένους οδηγούς, για τους εργαζόμενους του κέντρου, για τα καταστήματα που κατεβάζουν ρολά και για την αναμπουμπούλα, που αποδιοργανώνει την κανονικότητα της πόλης και που αρκετές φορές οδηγεί στην παράλυση και στο χάος. Άνθρωποι που είτε βρίσκονται καθηλωμένοι στη επαναστατική τους εφηβεία, είτε γνωρίζουν ότι οι διαδηλώσεις, οι αντιδράσεις, το μπλοκάρισμα, η δυσαρέσκεια και το χάος, αποτελούν το ιδανικότερο εφαλτήριο για την πολιτική τους καριέρα.

Εξαιρετικά τα νέα από το νομοσχέδιο για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, σχετικά με την εταιρική διακυβέρνηση και τη διαφάνεια, που θα πρέπει να διέπουν τη λειτουργία μια εταιρείας και δη μιας πολυμετοχικής εταιρείας που είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο. Η ελαχιστοποίηση ή και ακόμα καλύτερα η εξαφάνιση περιπτώσεων τύπου Folli Follie και MLS, είναι επιτακτική.

Δυστυχώς η επικαιρότητα στη χώρα μας, μοιάζει με τη σοφή λαϊκή παροιμία, «κακό χωριό, τα λίγα σπίτια». Μια παροιμία που αναφέρεται στη φθορά, στην ψυχολογική καταπόνηση, καθώς και στην πνευματική νωθρότητα, που προκαλούνται από τα κουτσομπολιά και από τη γιγάντωση ή στρέβλωση των γεγονότων στις μικρές κοινωνίες.

Είναι γνωστό, ότι βασικό μέλημα των πολιτικών από την πρώτη μέρα της εκλογής τους, αποτελεί ο σχεδιασμός της πορείας τους, προς την επανεκλογή τους. Έτσι δεν πρέπει να μας προξενεί εντύπωση η στάση της πλειονότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, απέναντι στο Ευρωπαϊκό πακέτο ανακούφισης και στήριξης. Μια στάση, που αφ? ενός παρερμηνεύει το πνεύμα του μεγάλου ταμείου ανάκαμψης.

Όλοι, λίγο πολύ, γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή, ότι το συνονθύλευμα των ακροδεξιών, των σταλινικών, των κνιτών, των πρώην ανανεωτικών, των μαοϊκών, των σκληρών πασόκων και των τυχάρπαστων, που σχημάτισαν κυβέρνηση το 2015, χαρακτηριζόταν από απέραντη αγραμματοσύνη, τερατώδη άγνοια, κτηνώδες θράσος, ιδεοληπτικές εμμονές, εφηβική καθήλωση και λατρεία προς την εξουσία.

Δεν πρόλαβε να σβήσει η οθόνη του υπολογιστή μου, όταν τέλειωνα το άρθρο για τον φορολογικό πόλεμο, που ξεκινάει ανάμεσα στις ΗΠΑ και τις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, με στόχο κυρίως τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι μελετά μια νέα δέσμη μέτρων και δασμών.

Αν διερωτάστε, γιατί δεν γράφω ούτε μια λέξη για την χυδαία επίθεση του Σύριζα στο Θανάση Μαυρίδη, στο Φιλελεύθερο και στο ligeral.gr, απαντώ, ότι κατά πρώτον ο Θανάσης έχει την ευφυία και το χιούμορ να την κερδίσει μόνος του, και κατά δεύτερον αν γράψω αυτά που θέλω, θα περάσω μια ζωή στις δικαστικές αίθουσες, οπότε πάμε στο σημερινό θέμα.

Το χρηματιστηριακό σκάνδαλο της Wirecard (WDIG.DE), που συνταράσσει από τις αρχές Απριλίου 2020 την γερμανική κεφαλαιαγορά του DAX, έχει προϊστορία. Σήμερα πλέον, το σκάνδαλο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις καθώς στις εξελίξεις έχουν αναμειχθεί το hedge fund TCI,  που ζήτησε την απομάκρυνση του CEO της Wirecard, η εποπτική αρχή BaFin, η ΕΥ και KPMG. 

H καταδίκη του αποχωρήσαντος πρώην προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί (ΠΟΕΙΑΤΑ) από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών για τα αδικήματα της συκοφαντικής δυσφήμισης και της εξυβρίσεως, με σκοπό να βλάψει την εμπορική πίστη και τη φήμη της εταιρείας ΒΕΑΤ, ήρθε ως δικαίωση για την εταιρεία μετά από 28 μήνες.

Μέχρι τώρα είχαμε εικόνα για τον εμπορικό πόλεμο, που από το 2018, είχε κηρύξει ο Λευκός Οίκος κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο πόλεμος αυτός, είχε ξεκινήσει με την επιβολή δασμών στα ευρωπαϊκά πλυντήρια που εξάγονταν στις ΗΠΑ. Μια κίνηση που είχε χαρακτηριστεί ως γραφική και αποσπασματική, από τους Ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους.

Και ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει επανακάμψει η ιδέα μιας bad bank που ίσως χρειαστεί να ιδρυθεί, ώστε να αντιμετωπισθούν τα μη εξυπηρετούμενα δανειακά ανοίγματα που θα προκύψουν λόγω της πανδημίας του covid-19 και οι επενδυτές είναι ανήσυχοι για την πορεία των τραπεζών, στο εσωτερικό κυριαρχεί μια ήρεμη εικόνα.

Ξεκίνησαν οι εισαγωγικές εξετάσεις για τη τριτοβάθμια εκπαίδευση, φορτισμένες όπως πάντα, με την αγωνία των υποψηφίων και με την προσδοκία των γονέων. Όποτε φέρνω στο μυαλό μου τις εισαγωγικές εξετάσεις του 1978, με πιάνει το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι. Θυμάμαι καλά, ότι τότε οι υποψήφιοι ήμασταν 87.417 και οι θέσεις στα ΑΕΙ ήταν 12.715.

Ο διάλογος για τις δυνητικές αλλαγές του μοντέλου ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, ξεφεύγει πια από την θεωρητική φάση, μέσα στην οποία ταλανιζόταν για δεκαετίες. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η πανδημία του covid-19 και τα ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης που παίρνουν το δρόμο τους, αποτελούν την χρυσή ευκαιρία ώστε οι θεωρητικές συζητήσεις να λάβουν σάρκα και οστά.  

H Ελλάδα πρέπει να απευθυνθεί στον ESM για τα 4 δισ. ευρώ, που της αναλογούν. Θα είναι ένα ουσιαστικό βήμα για τα δημόσια οικονομικά της χώρας, αλλά και μια κίνηση ουσίας απέναντι στους θεσμούς. Ούτως ή αλλιώς, αν χρειαστεί να ληφθούν κάποια επιπλέον μέτρα, θα ληφθούν. Το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης, αποτιμάται υψηλά. Έχει το πάνω χέρι. Ας το εκμεταλλευτεί στο έπακρο, όχι μόνο με πολιτικούς όρους, αλλά και με οικονομικούς.

Αρκετοί υποστηρίζουν ότι η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης διευκολύνει το έργο της κυβέρνησης. Αρκετοί υποστηρίζουν ακόμα ότι η αδυναμία ουσιαστικής παρέμβασης της ηγετικής ομάδας του Σύριζα στα τεκταινόμενα, μόνο θετικά μπορεί να επιδράσει στις εξελίξεις. Όμως σε κάθε σοβαρή χώρα, πρέπει να υπάρχει παράλληλα με μια σοβαρή κυβέρνηση, μια εξ ίσου σοβαρή αντιπολίτευση.

Διαχρονικά η επικρατούσα αντίληψη για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας χαρακτηρίζεται από έναν ιδιότυπο «οικονομικό εθνικισμό». O επιτυχημένος αυτός όρος υιοθετήθηκε από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Κώστα Κωστή, στο βιβλίο του, «Ο πλούτος της Ελλάδας». Ο οικονομικός εθνικισμός εδράζεται πάνω στην παραδοσιακή αντίληψη για την αξιοποίηση του εγχώριου «πλούτου».

Υπάρχει ένα τραγούδι που έχει γράψει ο Μάνος Ξυδούς των ΠΥΞ ΛΑΞ, για το συγκρότημα Domenica, που είχα ακούσει σε μια ανοικτή συναυλία, στην παραλία της Σελινίτσας, δίπλα στο ναυάγιο του φορτηγού πλοίου «Δημήτριος». Η εικόνα εκείνη, του ξεβρασμένου στην παραλία ναυαγίου και κάποιοι στίχοι του τραγουδιού, μου φαίνονται σήμερα ιδιαίτερα επίκαιροι.

Εξαιρετική η δουλειά που έχει κάνει η "Marketing Greece", με το λανσάρισμα της πρωτοβουλίας, "Greece from Home". H νέα επικοινωνιακή δράση προβολής της χώρας μας, ως τουριστικού προορισμού, φαίνεται ότι βρίσκει σημαντική παγκόσμια απήχηση. Κατά την γνώμη μας, έφτασε η στιγμή να φωτίσουμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Να πουλήσουμε δηλαδή τον τουρισμό και ως επένδυση, στους ξένους.