Κωνσταντίνος Χαροκόπος

Όπως έχουμε γράψει εκατοντάδες φορές η ανάπτυξη και η απασχόληση, δεν πέφτουν από τον ουρανό, για να ταΐσουν τους πεινασμένους στην έρημο. Χρειάζονται επενδύσεις. Το γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι ARD, είχε κάνει μια θετικότατη αναφορά στο μήνυμα του Πρωθυπουργού, ότι η εικόνα της «Ελλάδας της κρίσης» αφορά το χτες και ότι μπροστά μας ξετυλίγεται η Ελλάδα των ευκαιριών και των επενδύσεων. Μάλιστα είχε χαρακτηρίσει τα Ιωάννινα, ως τη Silicon Valley της Ευρώπης.

Η ώρα της επιστροφής των επιστρεπτέων προκαταβολών έφτασε. Το συγκεκριμένο μαξιλάρι ασφαλείας, που λειτούργησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σαν αερόσακος προστασίας απέναντι στη σύγκρουση με την πραγματικότητα, πρέπει να επιστραφεί στα ταμεία του Δημοσίου. Και πρέπει να επιστραφεί, ανεξαρτήτως του αν χρησιμοποιήθηκε ή αν κατέληξε σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα συμβεί με όσους δεν ενταχθούν στο πρόγραμμα της επιστροφής του μέρους της «επιστρεπτέας προκαταβολής», που ζητά το Δημόσιο.

Η έκφραση «Si fueris Romae, Romano vivito more», που σημαίνει ότι όταν βρίσκεσαι στη Ρώμη, κάνε ότι κάνουν οι Ρωμαίοι, πιστώνεται στον Aurelius Ambrosius. Αυτή την έκφραση, υιοθέτησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο Λευκό Οίκο και της ομιλίας του στο Κογκρέσο. Αποτελεί άλλωστε έναν άγραφο επαγγελματικό και κοινωνικό κανόνα, το να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι με τον τρόπο, που μιλάει και συμπεριφέρεται το κοινό, στο οποίο απευθύνεσαι.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών για την κεντρική επιτροπή, οι δυνάμεις των ιδεολόγων και αριστερών οραματιστών, υποχώρησαν σε απόλυτο βαθμό. Τα ηνία πλέον τα πήρε στα χέρια του, το στενό προσωπικό, οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, οι σκληροί πρώην πασόκοι και οι πιστοί ακόλουθοι. Δεν έχουν θέσεις, παρά μόνο αντιθέσεις. Και είναι χαμηλού «πολιτικού βεληνεκούς». Τι τους ενώνει; Η αγάπη για την εξουσία. Και αυτό τους κάνει συστημικούς. Τους κάνει προβλέψιμους.

Με ποσοστά, που θα θαύμαζαν εκστασιασμένοι όλοι οι ηγέτες των ολοκληρωτικών καθεστώτων απανταχού της Γης, πορεύονται στο πέρασμα του χρόνου τα αποτελέσματα των διαδικασιών της εκλογής προέδρου στο ΣΥΡΙΖΑ. Ποσοστά, που ολοένα και πλησιάζουν στο απόλυτο 100%, που για τα μάτια του κόσμου, ακόμα και τα πιο στυγνά κομμουνιστικά καθεστώτα είχαν αποφύγει να εμφανίσουν σαν τελικό αποτέλεσμα. Ο δρόμος προς τα ποσοστά Τσαουσέσκου, δεν ήταν εύκολος. Ήταν μακρύς και αγωνιστικός, γεμάτος ίντριγκες και εκκαθαρίσεις.

Και ενώ δεν διαφαίνονται κάποια σημάδια αισιοδοξίας από τον πόλεμο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, κινείται με πολύ αργά βήματα, δημιουργώντας διάφορα ενδοοικογενειακά προβλήματα, που αποσυνθέτουν την αρχική ενωτική εικόνα της Ε.Ε. Και ενώ οι κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε. έχουν απορρίψει «αποδολαριοποίηση» της αγοράς υδρογονανθράκων, έρχεται η Κομισιόν και εκδίδει οδηγίες προς τις εταιρείες - εισαγωγείς αερίου, για το πώς θα χειριστούν το έμμεσο άνοιγμα των λογαριασμών σε ρούβλια.

Η επικαιρότητα και οι ειδήσεις από τον χώρο της Αριστεράς, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τις βάσεις για την ανάπτυξη δεκάδων ευφάνταστων σεναρίων για το γύρισμα μιας σειράς από τηλεοπτικά επεισόδια, με θέμα το απόλυτο παράλογο και την πλήρη αφασία. Πείτε μου, σε ποια άλλη χώρα του κόσμου θα έβγαινε στέλεχος του κομμουνιστικού κόμματος, να δηλώσει ότι δεν έχει πάει σε ειδικό ψυχανάλυσης, διότι ήταν μέλος του ΚΚΕ οπότε δεν χρειάστηκε. Σε ποια άλλη χώρα του κόσμου, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, θα παρίσταναν τους αγανακτισμένους πολίτες;

Τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μετατράπηκαν για μια ακόμα φορά σε συντρόφους του Οδυσσέα που, αφού γεύτηκαν τους καρπούς του λωτού ξέχασαν το παρελθόν τους. Αυτό αποδεικνύει η καταψήφιση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ. Ξέχασαν ότι επί κυβερνήσεως Τσίπρα - Καμμένου, ο τότε υπ. Άμυνας Π. Καμμένος κατά τη διάρκεια της επίσημης επισκέψής του στις ΗΠΑ είχε συμφωνήσει την επέκταση της χρήσης των ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, σε μια πιο μόνιμη βάση.

Η ανθρωπότητα βρέθηκε, κατά τη διάρκεια της τελευταίας διετίας, μπροστά σε καταστάσεις που δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει. Ειδικά η Δύση, που έχει εξασφαλίσει για τους πολίτες της από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο και ένα σχετικά ασφαλές και λειτουργικό περιβάλλον, φάνηκε ότι ήταν ψυχολογικά απροετοίμαστη, όπως στην αντιμετώπιση του Covid-19. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τις επιπτώσεις από τη ρωσική εισβολή και την εφαρμογή των οικονομικών κυρώσεων.

Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε, μια σειρά από στελέχη του Σύριζα να υποδύονται διάφορους ρόλους απλών πολιτών. Άλλοι υποδύονται τους αγανακτισμένους πολίτες, άλλοι τους πληγέντες από τις θεομηνίες, άλλοι τους διαμαρτυρόμενους ελεύθερους κατά της κυβέρνησης και άλλοι τους φανατικότερους οπαδούς του Αλέξη Τσίπρα. Και όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι απλά διασκεδαστικά. Και θα μας επέτρεπαν να εστιάζουμε στις υποκριτικές ικανότητες αυτών των ταλαντούχων στελεχών αν από πίσω τους δεν κρυβόταν η φτηνή προπαγάνδα και η δημιουργία ψευδών εικόνων.

Η χθεσινή ειδησεογραφία, ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική όσον αφορά την πορεία των επενδύσεων στη χώρα μας. Εκτός από το προγραμματισμένο ταξίδι του πρωθυπουργού, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα για την υπογραφή 9 συμφωνιών, που θα μετουσιωθούν σε επενδύσεις ύψους 4 δισ. δολάρια, πραγματοποιείται επίσκεψη εκπροσώπων 23 κορυφαίων γαλλικών εταιρειών για συνεργασίες και επενδύσεις στην Ελλάδα. Η Γαλλία είναι ο 5ος μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στη χώρα μας, με επενδύσεις συνολικού ύψους 1,49 δισ. ευρώ, σε νευραλγικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας όπως είναι η ενέργεια, ο τουρισμός και η πράσινη ανάπτυξη.

Στο δίλημμα «βιβλιοθήκη ή στέκι» οι γνωστοί Φίληδες και Μπαλτάδες έχουν απαντήσει προ πολλού, επιλέγοντας το «στέκι». Στο μυαλό τους, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, που λειτουργούν με τα χρήματα των φορολογουμένων που επιθυμούν να σπουδάσουν και να μορφωθούν τα παιδιά τους για να πετύχουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους, δεν είναι χώροι εκπαίδευσης. Είναι χώροι ιδεολογικής και πολιτικής ζύμωσης, χώροι στρατολόγησης αγωνιστών και επαναστατών.

Η πλειοψηφία των πολιτών έχει ταυτίσει τα τελευταία χρόνια την οικονομική ανάπτυξη με την πράσινη ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, την καθαρή ενέργεια, την ανακύκλωση και τα zero waste οικολογικά προϊόντα. Βέβαια αυτό δεν έγινε ξαφνικά από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά πέρασε μέσα από πολλά κύματα και αρκετές παιδικές ασθένειες. Για παράδειγμα, μια πανευρωπαϊκή παιδική ασθένεια του πράσινου και οικολογικού κινήματος στη Δυτική Ευρώπη, ήταν για πολλά χρόνια η αντίδραση απέναντι στη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, από πυρηνικούς σταθμούς.

Οι αυξημένες ενεργειακές τιμές, έχουν φτάσει να αποτελούν μέρος της καμπάνιας του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, για την επανεκλογή του μέσω των διευρυμένων εκλογικών διαδικασιών, που αποφασίστηκαν μετά από το πρόσφατο συνέδριο. Έτσι μαθαίνουμε ότι εφόσον επανεκλεγεί ο Αλέξης Τσίπρας στη θέση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, οι τιμές στο ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο θα υποχωρήσουν. Αναμένουμε λοιπόν ημέρες θαυμάτων. Η αλήθεια είναι, ότι η αντιπολίτευση έχει επενδύσει τα πάντα και έχει «ποντάρει τα ρέστα» της πάνω στο ενεργειακό σοκ.

Διαβάζουμε και ακούμε άπειρα δυσμενή σχόλια και σφοδρή κριτική για την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ και οι δυτικές δυνάμεις απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Μπορεί οι αφετηρίες να είναι διαφορετικές, ωστόσο υπάρχει σχετική σύγκλιση που οδηγεί στην εύκολη απαξίωση της ΕΕ. Ακούμε από τη μια ότι η ΕΕ δεν κάνει τίποτα για την Ουκρανία και από την άλλη ότι οι ΗΠΑ σέρνουν την ΕΕ από τη μύτη. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Οι εθιμοτυπικές πορείες, διαδηλώσεις, κομματικές παρελάσεις και τελετουργίες της 1ης Μαΐου κάθε χρόνο, υποτίθεται ότι τιμούν τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους, για καλύτερες εργασιακές συνθήκες και υψηλότερες αμοιβές. Ωστόσο αποτελούν μια ευκαιρία εκδήλωσης αγωνιστικής γυμναστικής και κομματικής επαγρύπνησης. Με το βλέμμα στο χθες, οι οργανωτές των εκδηλώσεων, αρνούνται να αντικρίσουν το αύριο και τις σύνθετες προκλήσεις του.

Οι περισσότερες τηλεοπτικές ενημερωτικές εκπομπές, βάζουν καθημερινά όχι μόνο ένα μικρό λιθαράκι, αλλά μια τεράστια πλάκα πεζοδρομίου, στο δρόμο του ανορθολογισμού και του οικονομικού αναλφαβητισμού. Δεν γνωρίζω αν αυτό οφείλεται στο επίπεδο των παρουσιαστών, των καλεσμένων ή στο στόχο της υψηλής τηλεθέασης. Το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα είναι το απόλυτο σκοτάδι της άγνοιας και της συνωμοσιολογίας. Η μάχη απέναντι σε αυτά, είναι καθήκον όσων έχουν την ευκαιρία να διατυπώνουν ανοικτά τις απόψεις τους στο δημόσιο χώρο. 

H απόφαση της κυβέρνησης για την αύξηση του βασικού μισθού στα 713 ευρώ, άφησε μικτά συναισθήματα στους επιχειρηματίες και στους εργαζόμενους. Επιπλέον, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, προχώρησαν σε έναν πλειοδοτικό διαγωνισμό, για το ύψος στο οποίο πρότειναν να προσδιοριστεί ο κατώτατος μισθός. Έτσι το ΠΑΣΟΚ ζήτησε ο κατώτατος μισθός να ανέλθει στα 751 ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ στα 800 ευρώ και το ΚΚΕ στα 825 ευρώ.

Δέχθηκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, μια σύντομη ανάλυση μαζί με κάποιες σκέψεις από ένα φίλο που ζει αυτήν την περίοδο στη Γαλλία, έχοντας σπουδάσει στο Παρίσι και έχοντας περάσει μεγάλο κομμάτι της ζωής του στη Γαλλική πρωτεύουσα. Ο αποστολέας, που ψήφισε φέτος για πρώτη φορά, «τρομαγμενος από τον κίνδυνο να υπερισχύσει το παράλογο», εστίασε στην οριακή διαφορά του 1,2% ανάμεσα στη Λεπέν και τον Μελανσόν, που καταγράφηκε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία, έθεσε ένα προσωρινό τέλος στις ανησυχίες για την ανατροπή των ευρωπαϊκών ισορροπιών και την περαιτέρω εμπλοκή του πουτινισμού στα πολιτικά δρώμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε, ότι μετά την επανεκλογή του Προέδρου Μακρόν, κυριάρχησε ένα αίσθημα ανακούφισης και ελπίδας. Στη χώρα μας, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επενδύσει πολλά, όχι μόνο στα υψηλά ποσοστά της Γαλλικής Αριστεράς, αλλά και στη νίκη της Λεπενικής Ακροδεξιάς.