Γιώργος Μενεσιάν

Είναι φανερό ότι η Τουρκία όχι μόνο επιστρέφει στις ισλαμικές της καταβολές, αλλά απαρνιέται και την μόνη θετική κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (εξαιρείται η τελευταία περίοδος), δηλαδή την ανεκτικότητα απέναντι στις άλλες θρησκείες. Μπορεί τα προαναφερθέντα (οικονομία, ανασφάλεια) να τον επηρεάζουν, όμως είναι φανερή και η βαθιά πίστη του Ερντογάν στον πανισλαμισμό και εν γένει στον νέο-οθωμανισμό.

Την περασμένη εβδομάδα, το Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιορδανίας αποφάνθηκε την διάλυση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην χώρα. Ένα ακόμη πλήγμα για την πολιτική οργάνωση, αλλά και για την Τουρκία η οποία βασίζει την περιφερειακή της πολιτική στην επικράτηση των Αδελφών Μουσουλμάνων στις αραβικές χώρες. Ένας ακόμη δυνητικός σύμμαχος του Ερντογάν στη Μέση Ανατολή ηττήθηκε.

Μια από τις χώρες που έχουν διαμηνύσει ότι ενδέχεται να επέμβουν στρατιωτικά στην Λιβύη σε περίπτωση που απειληθεί η ασφάλειά της είναι και η Αίγυπτος.Στην Αίγυπτο κατοικούν, εδώ και πολλές δεκαετίες, περισσότερες από δεκαπέντε φυλές οι οποίες προέρχονται από την Λιβύη.

Πολλοί παρατηρητές θα αναρωτιούνται τι συμβαίνει στην Συρία. Παραμένει δραστήρια η Τουρκία στην χώρα αυτή; Ποιους υποστηρίζει και ποιους αντιμάχεται.Το άρθρο αυτό σκοπεύει να παρουσιάσει την συνεχή δραστηριότητα της Τουρκίας στην βορειοδυτική Συρία (Ιντλίμπ). Δυστυχώς, όπως θα δείτε, τα συμπεράσματά μου δεν είναι ευοίωνα.

Όλος ο κόσμος παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις στα Ιμαλάια (Ανατολικό Κασμίρ) μετά τις αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ Ινδίας και Κίνας. Με την κλιμάκωση της έντασης υπάρχουν φόβοι για γενίκευση της σύρραξης, κάτι το οποίο θα είχε καταστρεπτικές συνέπειες δεδομένου ότι οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές κατέχουν πυρηνικά όπλα.

Την περασμένη Τρίτη υπογράφηκε συμφωνία οριοθέτησης των ΑΟΖ Ελλάδας – Ιταλίας, 43 χρόνια μετά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ των δύο χωρών.

Η κοινωνική αναταραχή στις αμερικανικές πόλεις μεταφέρει δύο πολιτικά μηνύματα: Από τη μία, καταδεικνύει την έλλειψη ανοχής της κοινωνίας απέναντι στις διακρίσεις που συνεχίζουν να υφίστανται. Από την άλλη, γίνεται σαφές πως η εκτός ορίων βία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει την βία, αλλά υπονομεύει τον διαρκή πολιτικό και κοινωνικό αγώνα για την ισότητα.

Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται μια αργή, αλλά σταθερή προσέγγιση μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του καθεστώτος Άσαντ, έπειτα από οκτώ χρόνια απουσίας διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών.

Σήμερα θυμόμαστε την Γενοκτονία των Ποντίων, ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα κατά των Ελλήνων. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί ακαδημαϊκοί, πολιτικοί και απλοί πολίτες οι οποίοι υποστηρίζουν πως δεν υπήρξε γενοκτονία στον Πόντο αλλά ένα είδος εθνοκάθαρσης ή ένας διωγμός στο πλαίσιο του πολέμου και της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Την περασμένη Τρίτη, ο Πρόεδρος του Αφγανιστάν Mohammad A. Ghani, ανακοίνωσε την επανέναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον των Ταλιμπάν. Η ανακοίνωση αποτελεί και την αρχή του τέλους για τις συνομιλίες που ξεκίνησαν μετά την ειρηνευτική συμφωνία του Φεβρουαρίου μεταξύ των Ταλιμπάν και των ΗΠΑ.

Oι Κούρδοι δεν έχουν ένα συμπαγές μέτωπο για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και συνεπώς να προχωρήσουν στην δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Επιπροσθέτως, η όποια ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ των κουρδικών παρατάξεων θα δημιουργήσει σοβαρά ζητήματα ασφαλείας στο ήδη ασταθές Ιράκ.

Σήμερα είναι η επέτειος μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας. Ως άτομο αρμενικής καταγωγής θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις, αλλά και κάποιους προβληματισμούς μου.

Η συριακή κυβέρνηση αποφάσισε να επικεντρωθεί στην καταστροφή και των τελευταίων θυλάκων της τρομοκρατικής οργάνωσης, οι οποίοι βρίσκονται κατά μήκος της μεγάλης συριακής ερήμου. Τη νέα επιχείρηση υποστηρίζουν αφενός η ρωσική αεροπορία, αφετέρου κάποιες από τις πολυάριθμες φιλοϊρανικές σιιτικές παραστρατιωτικές ομάδες.

Εν μέσω της πανδημίας πολλοί νομίζουν ότι τα κράτη πρέπει να επικεντρωθούν σε έναν εσωτερικό «αγώνα» με σκοπό την ελαχιστοποίηση των ζημιών που θα προκαλέσει ο κορονοϊός. Βλέπουμε εντούτοις ότι υπάρχουν καθεστώτα τα οποία απειλούν να διαταράξουν την ειρήνη σε «ευαίσθητες» περιοχές, παρά την εξάπλωση του ιού. Αναφέρομαι στην όχι μεγάλου εύρους επίθεση στην οποία προχώρησε το Αζερμπαϊτζάν το πρωί της 30ης Μαρτίου εναντίον της Αρμενίας.

Όλος ο κόσμος ασχολείται με την αντιμετώπιση του κορoνοϊού. Στην Μέση Ανατολή, ωστόσο, η κατάσταση δεν δείχνει να ηρεμεί. Οι συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων αντίπαλων παρατάξεων συνεχίζεται. Στην Λιβύη, την Υεμένη και την Συρία ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει.

Στις 5 Μαρτίου συναντήθηκαν στη Μόσχα οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας με σκοπό να βρουν μια λύση για την κατάσταση που επικρατεί στην συριακή Επαρχία Ιντλίμπ. Πούτιν και Ερντογάν κατέληξαν σε μια συμφωνία η οποία κατά πολλούς οδηγεί σε μια στρατηγική ήττα για τον Τούρκο πρόεδρο.

Κινητικότητα παρατηρείται στον εν Ελλάδι φιλελεύθερο χώρο. Στις 21 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί το πρώτο Συνέδριο των Ελεύθερων Νέων, ενώ στις 22 Μαρτίου θα λάβει χώρα στην Αθήνα η δεύτερη Συνδιάσκεψη της Φιλελεύθερης Νεολαίας όπου θα παρευρεθούν προσωπικότητες του φιλελεύθερου χώρου.

Οι ραγδαίες εξελίξεις στην Συρία δημιουργούν νέα δεδομένα στην ένοπλη σύρραξη στην χώρα της Μέσης Ανατολής. Σήμερα, θα γίνει συνάντηση μεταξύ των αντιπροσωπειών της Ρωσίας και της Τουρκίας. Αυτή η συνάντηση ίσως αμβλύνει την ένταση μεταξύ των δύο χωρών. Η ένταση αυτή έχει κλιμακωθεί επικίνδυνα μετά τα χθεσινοβραδινά γεγονότα. 

Πολλά έχουν γραφτεί, κατά καιρούς, για τα αίτια που οδηγούν ενίοτε το τουρκικό κράτος στις γνωστές επιθετικές πολιτικές. Έχει ξεχαστεί, ωστόσο, ένας πολύ σημαντικός παράγοντας ο οποίος διαχρονικά παίζει καθοριστικό ρόλο στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Το σύνδρομο περικύκλωσης από το οποίο διακατέχεται η Τουρκία.

Με την κατάσταση στη Συρία να καθίσταται κρίσιμη, μετά το τελεσίγραφο Ερντογάν στις δυνάμεις του Άσαντ να υποχωρήσουν από την Ιντλίμπ, θέτοντας σε σκληρή δοκιμασία την τουρκο-ρωσική συνεννόηση στο Συριακό, εντούτοις η Τουρκία δεν μπορεί να διακινδυνεύσει τις σχέσεις που έχει σφυρηλατήσει με την Μόσχα.