Bίβιαν Ευθυμιοπούλου

Η συζήτηση για τη διαχείριση του Ρουβίκωνα από τη Νέα Δημοκρατία, όταν θα αναλάμβανε την κυβέρνηση, είχε ξεκινήσει πολύ πριν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου γιατί στόχος του Ρουβίκωνα, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν αποκλειστικά η Αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει άλλη ομάδα στον πλανήτη  που να δηλώνει αναρχική και να χτυπάει όσους αντιπολιτεύονται το κόμμα που κατέχει την εξουσία, αντί τους φορείς της εξουσίας.

Σε μια χώρα που ο κοινωνικός της ανελκυστήρας είναι σαν τα ασανσέρ στις δημόσιες υπηρεσίες, δηλαδή μονίμως «εκτός λειτουργίας» και δεν αισιοδοξούμε για την αποκατάσταση της λειτουργίας του, τα ηθικά παραδείγματα θα είχαν να προσφέρουν πολλά κυρίως στους νέους αλλά και σε όλους μας.

Η ερώτηση στον τίτλο μπορεί, επί της ουσίας, να είναι κενή νοήματος με την έννοια ότι στη Δύση, οι προϋποθέσεις για τη συμμετοχή στις εκλογές είναι πολύ συγκεκριμένες και οι σχετικοί περιορισμοί ελάχιστοι όμως είναι ένα από τα κεντρικά διλήμματα που αυτή την εποχή απασχολούν τις ΗΠΑ.

Είναι ασφαλές να υποθέσουμε πως αν οι δημοσκοπήσεις του έδιναν έστω και μικρό προβάδισμα, ο Μπενιαμίν Γκριβό, υποψήφιος Δήμαρχος του Παρισιού με το κόμμα «Δημοκρατία Σε Κίνηση» (La Republique En Marche- LREM) του Εμανουέλ Μακρόν, θα το σκεφτόταν διπλά και τρίδιπλα να παραιτηθεί εξαιτίας ενός «ροζ βίντεο».

Τις τελευταίες δέκα μέρες ενέσκηψε, πάλι, η επιδημία των σχολικών καταλήψεων, η μάστιγα της Μεταπολίτευσης που μετέτρεψε την Παιδεία σε συντρίμμια πάνω στα οποία η Αριστερά ηγεμονεύει. Για την κυβέρνηση η Παιδεία θα αναχθεί στο πεδίο όπου οφείλει να συγκρουστεί απέναντι σε κατεστημένες, νοσηρές αντιλήψεις.

Αν θα έχει σε κάτι ενδιαφέρον ο απολογισμός της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα είναι να δούμε ποιες από τις ιστορίες που ζήσαμε θα εντάξει στην «επίσημη» αφήγησή του. Γιατί δεν θα είναι απολογισμός θητείας οι 80 και πλέον σελίδες που ετοίμασαν οι κ.κ. Δραγασάκης, Δρίτσας και Μπαλτάς αλλά η επίσημη αφήγηση, με τον τρόπο που παραδοσιακά το κάνουν τα κομμουνιστικά κόμματα.

Στις αρχές Δεκεμβρίου 2019, όταν η Άγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε το Άουσβιτς, αναρωτηθήκαμε γιατί μια πολιτικός που σε ολόκληρη την πολιτική της διαδρομή επέδειξε μοναδική και υποδειγματική ευαισθησία στα θύματα της ναζιστικής γενοκτονίας και υπήρξε η ίδια πολέμια του νεο-ναζισμού και του κομμουνιστικού αυταρχισμού άφησε αυτή την επίσκεψη για το τέλος της καριέρας της.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο δείκτης της εταιρείας Gallup (Γκάλοπ) που εδώ και δεκαετίες, μετράει σε εβδομαδιαία βάση τη δημοφιλία του εκάστοτε προέδρου των ΗΠΑ, κατέγραψε την άνοδο της δημοφιλίας του Ντόναλντ Τραμπ στο 49%. Αυτό σημαίνει ότι 50% των αμερικανών ψηφοφόρων δεν τον εγκρίνουν, 49% τον βρίσκουν κατάλληλο ενώ μόλις το 1% δεν εκφράζει άποψη.

Όσα γράφτηκαν και ακούστηκαν μετά την επίθεση στην οικία του δημοσιογράφου του ΣΚΑΙ Άρη Πορτοσάλτε εξηγούν σε όσους είχαν την απορία, αν υπήρχαν και κάποιοι, γιατί την πρώτη δημόσια εκδήλωση για την τρομοκρατία η ελληνική πολιτεία τη διοργάνωσε σχεδόν στα κρυφά και πέρασε εντελώς απαρατήρητη.

Οι «κύκλοι της Προέδρου» έπραξαν άριστα που έβαλαν «τελεία» στις σχετικές φήμες και εικασίες. Οι φήμες που «σέρνονται» χωρίς αυτό να εξυπηρετεί κάποια συγκεκριμένη στρατηγική, λειτουργούν μόνο διαβρωτικά σε κάθε ζήτημα και πρόσωπο που εμπλέκεται σε αυτό. Αν δεν υπάρχει κάποιος λόγος λοιπόν, κλείνουμε το θέμα με μια ξεκάθαρη δήλωση. Αυτό είναι «νόμος» στην επικοινωνιακή διαχείριση κρίσεων.

Η κυβέρνηση θα χρειαστεί συμπαράσταση προκειμένου να υλοποιήσει το σχέδιο της απολιγνιτοποίησης. Κι όταν λέμε «συμπαράσταση» αναφερόμαστε στην εποικοδομητική κριτική και όχι στους τυφλούς επαίνους ότι τα κάνει όλα καλά. Στο σχέδιο αυτό δεν θα πρέπει μόνο να υπερβεί τις εγγενείς του δυσκολίες αλλά κι ένα κράτος που δεν έχει μάθει να κινείται στους ρυθμούς και με τον τρόπο που επιβάλλει η κρισιμότητα των περιστάσεων.

Δεν μπορούμε να θυμηθούμε άλλη μεγάλη παγκόσμια κρίση των τελευταίων χρόνων, ανάλογη της κλιματικής αλλαγής όπου ειδικοί και οργανωμένα κράτη γνώριζαν και μάλιστα με λεπτομέρειες, όσα πρέπει να κάνουν για να την αντιμετωπίσουν. Κι όμως. Ενώ όλοι ξέρουν, ελάχιστοι έχουν αναλάβει δράση.

Τι κι αν το πρώτο κρούσμα κορονοϊού στην επαρχία Βουχάν καταγράφηκε στις 8 Δεκεμβρίου; Οι αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες επιβεβαίωσαν το πρόβλημα αρκετές εβδομάδες αργότερα. Για εβδομάδες αρνούνταν να παραδεχτούν ότι ο ιός μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Ο λόγος που οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν προχωρήσει από την ημέρα που ο Χαρίλαος Τρικούπης, από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, διατύπωσε την ιδέα της ανάγκης ριζικού εκσυγχρονισμού του κράτους είναι γιατί πλειοψηφούν όσοι επιθυμούν τα πράγματα να μείνουν ως έχουν και μάλιστα φροντίζουν ώστε στα έδρανα της Βουλής να κάθονται όσοι τους έχουν διαβεβαιώσει ότι επί της ουσίας δεν πρόκειται ν? αλλάξει τίποτα.

Όταν στελέχη και υποψήφιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας υπόσχονταν στο εκλογικό σώμα ότι θα κλείσουν τα σύνορα για να ανακόψουν το ρεύμα της παράνομης μετανάστευσης, ενώ γνώριζαν ότι τα σύνορα της χώρας είναι κλειστά, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι θα έρθει η στιγμή που κληθούν από τους ανθρώπους στους οποίους είπαν ψέματα να δώσουν εξηγήσεις.

Όσο η ελεύθερη οικονομία παραμένει μικρή και καρτελοποιημένη και όσο ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας είναι το κράτος, όσο το εκλογικό σώμα διαπλέκεται πελατειακά με τους αιρετούς του, η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, θεμέλιο της δημοκρατική πολιτείας, στη χώρα μας θα πάσχει.

Τα ΕΠΑΛ «λουμπενοποιήθηκαν» επειδή καμία πολιτική και πνευματική ηγεσία δεν τοποθετήθηκε κριτικά στη μανία με τα πτυχία. Επί δεκαετίες, κανείς δεν ήθελε να «πάει κόντρα» σε μια κοινωνία που ταύτιζε την κοινωνική άνοδο με ένα πτυχίο ΑΕΙ ακόμα κι αν αυτό γρήγορα απαξιώθηκε εξαιτίας, βέβαια, της αριστερής ιδεοληψίας που επικράτησε ως φιλοσοφία διοίκησης τους.

Το έχουμε αναλύσει πολλάκις: το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικό. Η αγαστή συγκυβέρνηση με την Ακροδεξιά άλλαξε ριζικά την ταυτότητά του. Όσο δεν προβαίνει σ' ένα αναστοχασμό πάνω στο πρόσφατο εθνολαϊκιστικό του παρελθόν,όσο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητάει επισήμως συγγνώμη για τα αντιμνημονιακά του παρατράγουδα, όσο ο παραπέει ανάμεσα στον πολακισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, όσα ονόματα και να αλλάξει δεν θα καταφέρει τίποτα.

Δεν είναι μόνο ότι κατοικούν σε διαφορετικούς πλανήτες οι δύο πλευρές που ερίζουν για τη ρύθμιση του Υπουργείου Παιδείας που θα επιτρέπει στους αποφοίτους πάσης φύσεως ιδιωτικών σχολών χωρίς αναγνωρισμένο πτυχίο από τον ΔΟΑΤΑΠ, να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ. Οι άνθρωποι, όλοι τους ανεξαιρέτως, μάλλον κατοικούν σε μια άλλη χώρα και όχι στην Ελλάδα.

Δεν ξέρουμε ποια ήταν η άποψη του Jeff Bezos για την ηθική συγκρότηση ηγετών αντιδημοκρατικών καθεστώτων μέχρι η ομάδα ειδικών να τον πληροφορήσει ότι το κινητό του τηλέφωνο το χάκαρε ο διάδοχος πρίγκηπας της Σαουδικής Αραβίας. Ελπίζουμε όμως ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι υπόλοιποι ισχυροί του πλανήτη στην πολιτική και στον επιχειρηματικό κόσμο να πήραν το μάθημά τους.