Του Θόδωρου Δραγκιώτη *
Για κάθε ευρώ που επενδύουμε στο ΠΔΕ, προκύπτει,σύμφωνα με τους οικονομολόγους, πρόσθετη οικονομική δραστηριότητα προς όφελος του ΑΕΠ, μεταξύ 1 και 1,70 ευρώ .Είναι λοιπόν αυτονόητη η σημασία της επένδυσης στο ΠΔΕ, για μία χώρα που,κατά μετριοπαθείς υπολογισμούς,έχει χάσει περίπου το 25% του ΑΕΠ της την τελευταία δεκαετία.
Φυσικά,αυτό ισχύει για κανονικές χώρες, με προοδευτικές Κυβερνήσεις ,ενώ χώρες που ,κατά κακή τους επιλογή,κυβερνώνται από τσαρλατάνους, βλέπουν τις πιστώσεις που υπάρχουν για Δημόσιες επενδύσεις να κατευθύνονται σε δράσεις fast track εξαγοράς ψήφων. Πάσα ομοιότητα με περιπτώσεις χωρών που ξέρουμε, δυστυχώς δεν είναι συμπτωματική!!
Νομίζω,ότι κάθε σκεπτόμενος πολίτης θα ένοιωσε κάπως καλύτερα ,διαπιστώνοντας από την ειδησεογραφία των ημερών, ότι υπάρχει υπεύθυνος πολιτικός φορέας που κατανοεί και ενστερνίζεται την σημασία του ΠΔΕ στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας .Ενώ συγχρόνως αναζητεί τρόπους για την αναζωογόνηση και ενδυνάμωση του, διερευνώντας την σύγχρονη διεθνή «καλή» πρακτική σε όλες τις πτυχές που συγκροτούν τον σχετικό φάκελλο.
Σε κάθε περίπτωση,όπως τονίστηκε στην εκδήλωση στην οποία αναφέρομαι,κομβική σημασία αποδίδεται στην ιεράρχηση των δράσεων που θα αναληφθούν και στην αντίστοιχη κατανομή πόρων,ώστε να προηγηθούν όσες εξ αυτών είναι λυσιτελέστερες .Πολύ σωστά ,αφού όλοι ξέρουμε ότι οι ανάγκες είναι τεράστιες, οι πόροι ελάχιστοι και τα γραφειοκρατικά εμπόδια βουνό ! Στο πεδίο αυτό θα άθελα να κάνω μια μικρή παρέμβαση, προτείνοντας μία δράση και μία δέσμη δράσεων που θεωρώ ότι από πλευράς επείγοντος έχουν χαρακτηρισμό «έπρεπε να ξεκινήσουν πέρυσι».
Ως κορυφαία δέσμη δράσεων θεωρώ την προσπάθεια επιτάχυνσης του ρυθμού εισαγωγής μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ στο εθνικό σύστημα .Οι δράσεις αυτές ,μπορεί να είναι οποιουδήποτε μεγέθους και μπορούν ,πολύ εύκολα ,να χρηματοδοτηθούν από ενδιαφερόμενους κάθε είδους : εταιρείες, ιδιώτες, συναιτερισμούς ,κοινωνίες,funds.
Ο στόχος είναι να απεμπλακούμε με ταχύτατους ρυθμούς ,από την εξάρτηση μας από τα fossil fuels, τον λιγνίτη και τις ακριβές εισαγωγές ρεύματος. Παράλληλα,ενισχύοντας την «καθαρή» ηλεκτροπαραγωγή,μπορούμε να προχωρήσουμε και σε λύσεις αντικατάστασης του στόλου των αυτοκινήτων με ηλεκτρικά οχήματα ,που τροφοδοτούμενα με ενέργεια από ΑΠΕ ,θα μας οδηγήσουν σε πολύ καλά περιβαλλοντικά αποτελέσματα .Η αντικατάσταση του στόλου των οχημάτων με ηλεκτρικά,αν δεν συνδυαστεί με παραγωγή της απαραίτητης ενέργειας από ΑΠΕ ,μικρή πραγματική ωφέλεια θα φέρει.
Η επόμενη προτεινόμενη δράση ,σχετίζεται με το πρόβλημα των σκουπιδιών του Λεκανοπεδίου. Η οριστική λύση του προβλήματος, κατά την εκτίμηση μου, απαιτεί χρόνους που υπερβαίνουν την θητεία ενός περιφερειάρχη ή και μιας Κυβέρνησης.
Ας αναλογιστούμε την απόλυτη απουσία έργου της,αγαθή τη τύχει,απερχόμενης περιφερειακής διοίκησης. Βιώσαμε αυτά τα χρόνια κούφιες μεγαλαυχίες με το τσουβάλι,χορτάσαμε δικαιολογίες για παραλείψεις των προηγουμένων,και θρηνήσαμε πάνω από εκατόμβες αδικοχαμένων, λόγω «της στραβής στη βάρδια» της ανευθυνοϋπεύθυνης Πομπαδούρ(ου).
Επειδή λοιπόν ο χρόνος πιέζει εξαιρετικά,και επιμένω ότι θα προκύψει σύντομα κρίση,προτείνω να αρχίσει η ετοιμασία για – έστω προσωρινού χαρακτήρα- λύσεις θερμικής επεξεργασίας , που θα μας κερδίσουν χρόνο για να προωθήσουμε τις απαραίτητες οριστικές λύσεις, πριν η Αττική καταντήσει Κέρκυρα mutatis mutandis!!
Υπάρχει πλούσια εμπειρία τέτοιων εφαρμογών στις Σκανδιναβικές χώρες, που όλοι γνωρίζουμε πόσο πετυχημένα διαχειρίζονται τα περιβαλλοντικά θέματα - ας μην αρχίσουν λοιπόν τις ιερεμειάδες τίποτα επαγγελματίες του προϊστορικού περιβαλλοντικού μηδενισμού.
* Ο Θόδωρος Δραγκιώτης είναι πρώην Γ.Γ. ΤΕΕ και πρώην πρόεδρος στο ΔΣ ΟΕΚ
