(Φωτ: Cristian Hernandez/Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Images)
Του Γιάννη Κουζηνού
Για να καταλάβεις σε τι επίπεδο βρίσκεται μια κοινωνία λένε ότι πρέπει να ρίξεις πρώτα μια μάτια στα σχολεία της, στα νοσοκομεία της και τις φυλακές της. Βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα όταν βλέπεις πως αντιμετωπίζει μια χώρα τους πολίτες της όταν την έχουν περισσότερο ανάγκη, όταν δηλαδή δεν έχουν την υγεία τους, πως αντιμετωπίζει το ίδιο το μέλλον της, δηλαδή τους μαθητές ιδιαίτερα στο ξεκίνημα τους και φυσικά πως αντιμετωπίζει την έννοια του σωφρονισμού και της επανένταξης των πολιτών της που φυλακίστηκαν αφού για διαφορετικούς λόγους ο καθένας παρανόμησε δικάστηκε και φυλακίστηκε. Και ενώ είναι λίγες εκείνες οι κοινωνίες που θα μπορούσαμε να πούμε ότι πλησιάζουν το τέλειο και στα τρία αυτά ζητούμενα, αυτό που σήμερα διαχωρίζει μια πολιτισμένη κοινωνία από μια τριτοκοσμική είναι ότι οι δεύτερες έχουν αποτύχει παταγωδώς και στα τρία.
Έχω γράψει για τα "κέντρα σοσιαλιστικού προσανατολισμού" που ο Τσάβες και η "επανάσταση" ονόμασε σχολεία και έχω αναφερθεί αρκετές φορές στην απελπιστική κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων στην Βενεζουέλα. Η κόλαση επί της Γης όμως και η απόλυτη αναρχία που αντικατοπτρίζει απόλυτα το τι συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα είναι οι φυλακές της.
Το τελευταίο περιστατικό που έλαβε χώρα την περασμένη Πέμπτη στις φυλακές Alayon στην πόλη Maracay δεν αποτελεί ούτε εξαίρεση στον κανόνα και ούτε προκαλεί έκπληξη. Μοτοσικλετιστές περνώντας έξω από τον προαύλιο χώρο των φυλακών πέταξαν μέσα 5 χειροβομβίδες από τις οποίες τελικά εξερράγησαν οι 2 σκοτώνοντας 7 κρατούμενους και τραυματίζοντας άλλους 47.
Και ενώ οι αρχές δήλωσαν ότι θα υπάρχει έρευνα σε βάθος για το περιστατικό, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ συμμοριών που ελέγχουν απόλυτα τις φυλακές και συνεχίζουν τις παράνομες “business” στον έξω κόσμο είναι μια ακόμα μέρα στο γραφείο. Η έξαρση της εγκληματικότητας, το διεφθαρμένο Δικαστικό σύστημα, η έλλειψη υποδομών και η διαφθορά των σωφρονιστικών υπαλλήλων αποτελούν παράδεισο για όσους συνεχίζουν ανενόχλητα της εγκληματικές τους δραστηριότητες και κόλαση για όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους.
Οι φυλακές Alayon που έλαβε χώρα το περιστατικό, ενώ είναι ικανές να φιλοξενήσουν το ανώτερο 16.000 κρατούμενους αυτή την στιγμή φιλοξενούν πάνω από 50.000 σύμφωνα με το Venezuelan Prisons Observatory και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας. Οι κρατούμενοι δεν ακολουθούν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα, καθώς περισσότερο μπορεί να πει κανείς ότι οι φυλακές μοιάζουν με κοινόβιο και οι κανόνες επιβάλλονται από τους λεγόμενους “Pranes” τα αφεντικά των συμμοριών δηλαδή και τα τσιράκια τους. Και ενώ ως εδώ η κατάσταση μάλλον είναι αρκετά όμοια με την κατάσταση στις περισσότερες φυλακές του κόσμου, οι Pranes και οι συμμορίες τους στις φυλακές στην Βενεζουέλα δεν είναι οπλισμένοι με ακονισμένα κουταλιά και σιδερολοστούς αλλά με πιστόλια, αυτόματα, χειροβομβίδες και ότι πιο σύγχρονο και φονικό κυκλοφορεί στην αγορά. Βιασμοί και καθημερινές δολοφονίες, αιματηρές εξεγέρσεις και με τους Pranes να μπαινοβγαίνουν κατά βούληση όταν το επαγγελματικό τους πρόγραμμα το επιβάλει.
Οι υπόλοιποι κρατούμενοι πληρώνουν ενοίκιο για την διαμονή τους στην φυλακή και για να έχουν το ελεύθερο να χρησιμοποιούν τις τουαλέτες η την κουζίνα, χρήματα που τους τα παρέχουν οι οικείοι τους στο επισκεπτήριο και οι πληροφορίες λένε ότι φτάνουν σε 2500 μπολίβαρ το κεφάλι. Τα έσοδα μόνο από αυτή την δραστηριότητα και μόνο στο Penitenciaria General de Venezuela, το μεγαλύτερο σωφρονιστικό ίδρυμα της χώρας, φτάνουν τα 17 εκατομμύρια μπολίβαρ κάθε εβδομάδα!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και τρανή απόδειξη όλων των παραπάνω είναι η περίπτωση του καταδικασμένου για διακίνηση ναρκωτικών και παράνομη οπλοκατοχή Teofilo Rodriguez Cazorla. Γνωστός με το παρατσούκλι “El Conejo-o Λαγός” o Teofilo Rodriguez Cazorla δολοφονήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο όταν άγνωστοι γάζωσαν το αυτοκίνητο το οποίο επέβαινε με περισσότερες από 70 σφαίρες έξω από ένα νυχτερινό κέντρο στην πόλη Porlamar, την μεγαλύτερη πόλη του δημοφιλέστερου τουριστικού προορισμού στο νησί Margarita. Ο “El Conejo” υποτίθεται ότι ήταν κρατούμενος των φυλακών του νησιού αλλά όπως αποδείχτηκε αυτό δεν αποτελούσε λόγο να μην απολαμβάνει τις νυχτερινές του μετακινήσεις στο νησί!
Όταν το σώμα του μεταφέρθηκε πίσω στις φυλακές του San Antonio που ήταν κρατούμενος και απόλυτος κυρίαρχος, δεκάδες κρατούμενοι ανέβηκαν στις ταράτσες της φυλακής για να απονείμουν φόρο τιμής στον δολοφονημένο αρχηγό τους και για ώρες πυροβολούσαν στον αέρα με πιστόλια και αυτόματα φωνάζοντας συνθήματα (δείτε video). Οι αστυνομικές αρχές παρακολουθούσαν από απόσταση την επίδειξη δύναμης και αναρχίας, η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθούσε συγκλονισμένη το βίντεο που έκανε τον γύρο του κόσμου και για την κυβέρνηση της Βενεζουέλας ήταν απλά Δευτέρα. Το Εξπρές του Μεσονυχτίου στην ομότιτλη ταινία ήταν μια φράση που συνομωσιολογικά σήμαινε μεταξύ των κρατουμένων την απόδραση.
Εδώ στην Βενεζουέλα προφανώς δεν έχει κανένα νόημα να την χρησιμοποιούν οι κρατούμενοι που μπαινοβγαίνουν από τις φυλακές φέουδα οπότε το θελήσουν. Εδώ το Εξπρές του Μεσονυχτίου το περιμένουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι φυλακισμένοι και εγκλωβισμένοι εδώ και 17 χρόνια. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή ή θα αποδράσουμε ή θα τελειώσει η ποινή μας.
