Το αίσχος της «Χρυσής Βίζας»

Το αίσχος της «Χρυσής Βίζας»

Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

Τα τελευταία χρόνια το μεταναστευτικό πρόβλημα παγκοσμίως δοκιμάζει κοινωνίες και πολιτικά συστήματα. Για να είμαστε ακριβείς, ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα για μια πολυπόθητη βίζα. Τη βίζα που η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει το θράσος να την τιμολογεί και να την πουλάει σε ολιγάρχες, διεθνείς απατεώνες, κάποιοι από αυτούς του σκληρού ποινικού δικαίου, στο όνομα της ανάπτυξης και κόντρα στις αξίες στις οποίες επαίρεται και μάλιστα με ύφος αφ'υψηλού ότι ομνύει.

Η ιστορία με τη «Χρυσή Βίζα» δεν είναι βέβαια καινούργια, ξεκινάει τη δεκαετία του '80, από τις φτωχές χώρες της Καραϊβικής και σύμφωνα με μελέτη του ΔΝΤ στις αρχές του 21ου αιώνα το 25% των χωρών παγκοσμίως τρέχουν προγράμματα «χρυσής βίζας», 13 από αυτές στην ΕΕ. Η αυστηρή προς τους μετανάστες Αυστρία πουλάει διαβατήρια. Ελλάδα, Λουξεμβούργο, Λετονία, Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βρετανία εμπορεύονται άδειες παραμονής ενώ Κύπρος, Βουλγαρία, Μάλτα πουλάνε και τα δύο.

Η Ουγγαρία του Όρμπαν πούλησε 27.000 άδειες παραμονής στο διάστημα 2014-2017. Ο αριθμός αυτός είναι εικοσαπλάσιος των 1.300 προσφύγων που αρνήθηκε στην ΕΕ να δεχτεί. Σε βάρος της δικής μας χώρας.

Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Διαφάνειας την τελευταία δεκαετία μέσω των προγραμμάτων «Χρυσής Βίζας» 6.000 άτομα αγόρασαν υπηκοότητα ενώ γύρω στους 100.000 αγόρασαν άδεια παραμονής εντός τη ΕΕ. Οι περισσότερες αγοραπωλησίες αυτών των δικαιωμάτων έγιναν με χρήματα σκοτεινής προέλευσης ή και εγκληματικής δραστηριότητας.

Οι ανησυχίες για τα ζητήματα ασφάλειας που εγείρουν τα προγράμματα «Χρυσής Βίζας» ανάγκασαν τη βρετανική κυβέρνηση να αναστείλει επ'αόριστω τη λειτουργία τους.

Το ότι η Ευρώπη του Διαφωτισμού, της Δημοκρατίας, των Δικαιωμάτων, τιμολογεί δικαιώματα για την απόκτηση των οποίων κοντεύει να διαλυθεί, είναι ένα ζήτημα που χωράει πλήθος αναλύσεων, από φιλοσοφικές και νομικές μέχρι...ψυχιατρικές.

Εδώ όμως τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα ακόμα κι αν δεχτούμε να επιχειρηματολογήσουμε στην επικράτεια του ωμού κυνισμού. Για να το πούμε απλά, η κατάσταση έχει ως εξής: χάρις στη «Χρυσή Βίζα» πλουτίζουν οι Όρμπαν της ΕΕ που αρνούνται να δεχτούν το δίκαιο καταμερισμό των προσφύγων και μεταναστών που πνίγουν τη δική μας χώρα.

Πλέον δεν έχουμε την αξίωση από καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση να σταθεί στο ύψος των διακηρύξεων της Ένωσης γιατί όλοι είναι απολιτικοί και πάνω απ'όλα υποκριτές. Ας το δούμε τουλάχιστον «πρακτικά». 

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να απαιτήσει από την Κομισιόν την αναστολή της λειτουργίας όλων των προγραμμάτων «Χρυσής Βίζας» στην ΕΕ μέχρι να δεχτούν όλοι να αναλάβουν το μερίδιο του προβλήματος που τους αναλογεί.

Αυτή τη στιγμή αυτό που επείγει είναι η διαχείριση του μεταναστευτικού πριν εκραγεί η χώρα μας. Αν κάποιοι «εταίροι» δεν το καταλαβαίνουν από μόνοι τους, κάποιος πρέπει να τους βοηθήσει. Το αίτημα για αναστολή της λειτουργίας των προγραμμάτων «Χρυσής Βίζας» για όσους δεν δέχονται μετανάστες στο έδαφός τους είναι ένας καλός τρόπος πίεσης. Θα λέγαμε ότι είναι και ο ηθικά σωστός τρόπος αλλά στην Ευρώπη πλέον κανείς δεν συγκινείται με αυτά.