Του Νίκου Φιλιππίδη
Στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, παρά την γκρίνια Moscovici σε Τσακαλώτο και το «ξύλο» που έφαγε ο Γ. Χουλιαράκης στο Euroworking Group, θέλουν να διατηρήσουν το μικρής διάρκειας θετικό μομέντουμ της ελληνικής οικονομίας.
Μην ξεγελιέστε όμως ότι έχουν ψευδαίσθηση πως τα προβλήματα θα έχουν τελειώσει τον Αύγουστο του 2018. Η εκτίμηση είναι ότι τα «προβληματικά αποθέματα» θα παραμείνουν. Γνωρίζουν ότι τα ληξιπρόθεσμα του Δημοσίου θα παραμείνουν σε πολύ υψηλά επίπεδα και σε έναν χρόνο από τώρα, όπως και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών.
Επιπλέον γνωρίζουν ότι πολλοί τομείς του προγράμματος μεταρρυθμίσεων έχουν μακροπρόθεσμο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής, ως εκ τούτου θα αργήσουν να αποδώσουν και επίσης είναι πιθανό να υπάρχουν αρκετές «ουρές» εφαρμογής τους.
Αυτά συζητούν στην Ευρώπη. Το οικονομικό επιτελείο το γνωρίζει. Το Μαξίμου κάνει πως δεν ακούει.
Στην καρδιά της συζήτησης που ξεκίνησε και επισήμως και θα ενταθεί μετά τις γερμανικές εκλογές περιλαμβάνεται το μέλλον του ελληνικού προγράμματος μετά τον Αύγουστο του 2018.
Το μόνο που έχει αποκλειστεί, είναι αυτό που επικοινωνεί μετά τις διακοπές το Μαξίμου: ότι το πρόγραμμα θα λήξει και όλα καλά και όλα ωραία, θα ανοίξουν και οι κάνουλες.
Λήξη του προγράμματος αντίστοιχη της Κύπρου και της Πορτογαλίας δεν θα υπάρξει για την Ελλάδα. Αυτό έχει ήδη διαμηνυθεί στο οικονομικό επιτελείο.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος, «και τι θα υπάρξει μετά»;
Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι θα υπάρξει κάποιους είδους συνέχεια της επιτήρησης και των ελέγχων τη τρόικας, αλλά θα προσφερθεί στην κυβέρνηση και αρκετή κυρίως πολιτική ευελιξία.
Για παράδειγμα θα τις προσφερθεί μια μικρή δόση μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος ως γλυκαντικό, εφόσον δεσμευτεί και δεχτεί τους αυστηρούς ελέγχους (με τις αντίστοιχες κυρώσεις όταν δεν πετυχαίνονται οι στόχοι) σε τρία ζητήματα:
1. Τα δημοσιονομικά
2. Τους στόχους των ιδιωτικοποιήσεων
3. Την ολοκλήρωση πολιτικών που προβλέπονταν στα τρια προγράμματα.
Χρέος και εφαρμογή του μετά-προγράμματος θα συνδεθούν και παράλληλα με την πορεία των μεταρρυθμίσεων, θα αποδεσμεύονται και κάποια από τα μέτρα για το χρέος.
Η νομική μορφή της «βοήθειας» που θα συνεχιστεί δεν έχει αποφασιστεί, αλλά δεν φαίνεται ότι είναι το πιο σημαντικό για την ώρα. Γνωρίζουν επίσης ότι υπάρχει μεγάλη αντίδραση στην Αθήνα σε σχέση με την εφαρμογή ενός προληπτικού προγράμματος, μαζί με μια προληπτική γραμμή στήριξης, καθώς και τα δύο είναι αρκετά δυσφημισμένα από τα τέλη του 2014.
Κάποιοι δεν αποκλείουν να ονομαστεί αλλιώς η προληπτική γραμμή στήριξης, καθώς κρίνουν ότι είναι αναγκαία και δεν μπορούν επίσης να δουν από που θα βρει η Ελλάδα τα 8-9 δισ. ευρώ που χρειάζεται να βρίσκονται διαθέσιμα, όταν η χώρα θα εξέλθει του προγράμματος και θα αναζητά σταθερή πρόσβαση στις αγορές.
Σε αυτή την προσπάθεια να βρεθούν τα 8-9 δισ. ευρώ εντάσσεται και η κινητοποίηση που διέρρευσε μετά την συνάντηση του Τσακαλώτου με τον Moscovici, του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, καθώς πέραν των φόρων οι δυνατότητες εξεύρεσης αυτών των χρημάτων, με δεδομένους τους περιορισμούς στην έκδοση νέου χρέους, είναι περιορισμένες.
