Στον μιντιακό χώρο είμαι καινούριος. Δεν έχω πάνω από τρία χρόνια που γράφω συστηματικά. Παλιά, πολύ παλιά, συναντούσα ανθρώπους που μου προκαλούσαν ένα σχετικό δέος, όταν άκουγα ότι είναι γραμμένοι στην ΕΣΗΕΑ. Τους έβλεπα να δείχνουν ταυτότητα σε θέατρα, σε αεροδρόμια, σε υπηρεσίες και να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο από τους άλλους.
Εδώ και αρκετά χρόνια, κυρίως μετά την δεκαετία του 2000, οι εντυπώσεις μου άλλαξαν. Για παράδειγμα έβλεπα κάτι απίθανους τύπους να αρθρογραφούν σε επαρχιακές εφημερίδες «πατριωτικού» ύφους και να δηλώνουν μέλη της ΕΣΗΕΑ! Κάτι μυστήριες φυσιογνωμίες αθλητικογράφων που μπέρδευαν τα λόγια τους, να επικαλούνται το ίδιο. Και άλλες περιπτώσεις κάποιων που θύμιζαν περισσότερο «κουτσομπόλες» μαφιόζικων δικτύων, να «ξεσκεπάζουν» σε παρέες καφενείων, πρόσωπα και καταστάσεις.
Άρχισα λοιπόν να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά. Ή εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι τι γινόταν στο παρελθόν ή τα πράγματα είχαν αλλάξει δραματικά.
Χθες, η ΕΣΗΕΑ διέγραψε δημοσιογράφους! Ποινή 18μηνης διαγραφής επιβλήθηκε στον Γενικό Διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του ΣΚΑΪ, Σταμάτη Μαλέλη, ενώ για ένα έτος διαγράφεται ο Άρης Πορτοσάλτε. Ο Νίκος Κονιτόπουλος, αρχισυντάκτης της εκπομπής «ΣΚΑΪ στις 6», διαγράφεται για έξι μήνες από τη δημοσιογραφική Ένωση. Στους Όλγα Τρέμη (MEGA), , Μαρία Σαράφογλου (MEGA), Μανώλη Καψή (MEGA) και Μαρία Χούκλη (ΑΝΤ1) επιβλήθηκε επίπληξη.
Δεν είναι η πρώτη φορά αλλά για κάποιον που δεν είναι μέλος του σωματείου και δεν έχει παραβρεθεί ποτέ σε αρχαιρεσίες ανάδειξης αντιπροσώπων, γεννώνται διάφορα ερωτήματα: διαγράφονται δημοσιογράφοι από συναδέλφους τους για τις απόψεις τους; Υποκαθιστά η ΕΣΗΕΑ το ΕΣΡ που έχει πάψει πια ουσιαστικά, να υφίσταται; Τι είδους «ευθιξία» είναι αυτή που δεν λαμβάνει υπόψη της την αποδοκιμασία που θα προκαλέσει η «ετυμηγορία» και η δοκιμασία που θα υποστεί το κύρος τους θεσμού; Και για ποιο λόγο η ΕΣΗΕΘ-Μ της Θεσσαλονίκης δεν έκανε κάτι ανάλογο σε δημοσιογράφους της πόλης που πήραν θέση για το δημοψήφισμα;
Πιστεύω πως κάπου έχει χαθεί ο έλεγχος της κατάστασης, γενικότερα με τους θεσμούς στην Ελληνική Δημοκρατία! Πρόεδροι δικαστηρίων υποβάλλουν μηνύσεις σε καθηγητές για «εξύβριση», υπουργοί παρεμβαίνουν σε νομικές υποθέσεις και ουσιαστικά, δεν το αρνούνται και κυβερνητικά στελέχη στέλνουν εξώδικα, απειλούν και αφήνουν υπονοούμενα για «περαιτέρω» οχλήσεις σε δημοσιογράφους και πολιτικούς, συγγραφείς, καθηγητές και πολιτικούς αντιπάλους.
Η δεοντολογία της ΕΣΗΕΑ περιορίζεται αποκλειστικά στις πολιτικές θέσεις των δημοσιογράφων; Και τι γίνεται με τον αποκλεισμό όσων εργάζονται με κανονική σχέση μισθοδοσίας σε ηλεκτρονικά sites; Δεν πήραν χαμπάρι στο σωματείο ότι ο κόσμος γίνεται πλέον, «ψηφιακός»; Από την άλλη, τι γίνεται με όσους εργάζονται σε πολιτικά γραφεία, σε κρατικούς φορείς, σε κόμματα και κυρίως με αυτούς που εργοδότης τους είναι κομματικό έντυπο; Κάποιοι ελέγχονται για τις περιστασιακές τους θέσεις σε ένα δημοψήφισμα και άλλοι νομιμοποιούνται να προπαγανδίζουν μονίμως θέσεις του κόμματος; Και τέλος, καταργούνται άλλοι θεσμοί, όπως το ΕΣΡ, για να περάσει ο απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ, σε έναν συγκεκριμένο υπουργό με υπερεξουσίες;
Είναι πια βέβαιο ότι περνάμε μια πρωτοφανή κρίση θεσμών, σε μια περίοδο που η Aριστερά (;) κάνει τα πάντα να εγκαθιδρύσει το καθεστώς της! Το κάνει μάλιστα, με τον πιο άγαρμπο, φτηνό και συμπλεγματικό τρόπο. Και για να γίνει κατανοητή η σκέψη μου, φανταστείτε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα μιας υποθετικής μυστικής ψηφοφορίας, αν έμπαινε το ζήτημα για τους συγκεκριμένους δημοσιογράφους, σε διευρυμένη ετυμηγορία, μεταξύ των μελών της ΕΣΗΕΑ: βέβαιη καταδίκη! Γιατί θα κυριαρχούσε το «κρυφό δικαίωμα» φθόνου ενάντια σε τηλεοπτικούς, υποτίθεται, καλά αμειβόμενους συναδέλφους. Ε, κάπως έτσι, ταπεινά, ανάξια και προκλητικά ακατανόητα κινήθηκε και η απόφαση του Πειθαρχικού, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων σε όλα τα μέσα.
Γιατί τόση εμμονή στην τιμωρία των «ηττημένων» που έχασαν πανηγυρικά στο δημοψήφισμα; Δεν ήταν αρκετή η «ποινή» τους που εκτέθηκαν αλλά η «λαϊκή» βούληση τους διέψευσε; Στο κάτω κάτω, κάθε άλλο παρά μπόρεσαν να προπαγανδίσουν τη θέση τους στο εκλογικό σώμα. Γιατί θα πρέπει ο « δίκαιος θριαμβευτής» - η Αριστερά διοικεί την ΕΣΗΕΑ- να θέλει να θυμίσει σε όλους την κραταιά δύναμη του «ηθικού» του «πλεονεκτήματος»;
Πολύ φοβάμαι ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει και κάποιοι έχασαν ήδη τον έλεγχο του ίδιου τους του εκτοπίσματος στην κοινωνία. Προκαλούν χωρίς αιδώ, δίκη και στοιχειώδη σεβασμό στους ελάχιστους τύπους. Και το χειρότερο είναι πως έρχονται μηνύματα μικρότητας από παντού και από πολλούς «τιμωρούς» και «διεκδικητές» του «δικαίου».
Σύντροφοι, ξανασκεφτείτε κάπως, τις κινήσεις σας. Δώστε λίγη σημασία στην προστασία των θεσμών. Αν οι θεσμοί σαπίσουν γύρω μας, η σήψη θα αγγίξει πρώτους εσάς που τους εκπροσωπείτε…
