Του Θανάση Χειμωνά
Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ αλλά και γενικότερα στην Κεντροαριστερά είναι πλέον δραματικές. Ελάχιστα 24ωρα μετά την άτυπη ανακοίνωση της υποψηφιότητας Καμίνη για την προεδρία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που έδωσε μια κάποια ελπίδα για ουσιαστική ανασύσταση του χώρου ο Κώστας Λαλιώτης, σε συνέντευξη-ποταμό στην (φιλικά προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ) Εφημερίδα των Συντακτών, τονίζει την ανάγκη μιας «αντί-νεοφιλελεύθερης στρατηγικής στον χώρο της Κεντροαριστεράς» (sic) επαναλαμβάνοντας το κλασικό παλαιοπασοκικό σύνθημα: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Είναι πια ξεκάθαρο πως για ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ (το οποίο εδώ εκπροσωπείται από τον Λαλιώτη) το κόμμα πρέπει να αποφύγει να καταντήσει «ουρά της Δεξιάς» αλλά αντίθετα οφείλει να αναζητήσει δίαυλους επικοινωνίας με τον ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια μιας «αντινεοφιλελεύθερης πολιτικής στρατηγικής του χώρου της Κεντροαριστεράς, σύμφωνα με την παράδοση του Ανδρέα Παπανδρέου» (sic).
Όλα αυτά που μόλις διαβάσατε, αγαπητοί αναγνώστες, δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ σχέση με την αλήθεια. Πρόκειται για ένα ακόμη κρούσμα της γκεμπελικής προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ που ως μόνο στόχο έχει την διεμβόλιση και την οριστική εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ και του μεσαίου χώρου από τον Αλέξη Τσίπρα. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ειπώθηκε από τον Λαλιώτη. Απλώς η κυβερνητική προπαγάνδα επένδυσε για μία ακόμη φορά σε ένα μικροελαττωματάκι που έχουμε ως λαός: Να στεκόμαστε πάντα στους τίτλους, στα πρωτοσέλιδα, στα οκτάστυλα και να μην διαβάζουμε ποτέ το ίδιο το κείμενο. «Αξιοποιήθηκε» δε, η Εφημερίδα των Συντακτών- μακράν το πιο σοβαρό και έγκυρο φιλοκυβερνητικό ΜΜΕ. Πολύ απλά επειδή τα διάφορα περιοντίστα, αλτσαντίρια και ολύμπια τα διαβάζουν πλέον μόνο οι συριζοταλιμπάν που, βρέξει χιονίσει, θα ψηφίσουν Τσίπρα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η «πέτρα του σκανδάλου» είναι ένα άρθρο του Κώστα Λαλιώτη που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή στο ειδησεογραφικό site TheCaller.gr. Πρόκειται για ένα ογκώδες πόνημα που αποτελείται από κάποιες χιλιάδες λέξεις. Το άρθρο αυτό αφορά τον Ανδρέα Παπανδρέου και μάλιστα αναφέρεται αποκλειστικά στην, πολυτάραχη για τα τότε δεδομένα, εποχή 1987-1993. Ο Λαλιώτης, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και «δεξί χέρι» του Ανδρέα, υπερασπίζεται το κόμμα και τον πολιτικό του μέντορα παραθέτοντας μια σειρά στοιχείων όπως η «Μυστική και αυστηρώς απόρρητη» Έκθεση του Ευάγγελου Αβέρωφ. Θεωρώ πως ακόμα και αν κάποιος διαφωνεί με την οπτική του Λαλιώτη θα βρει εξαιρετικά ενδιαφέρον το συγκεκριμένο κείμενο.
Anyway, το θέμα μας δεν είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στο άρθρο του Λαλιώτη δεν γίνεται ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ αναφορά στην σημερινή πολιτική κατάσταση. Το όνομα Μητσοτάκης έχει να κάνει μόνο με τον Κωνσταντίνο ο οποίος και ήταν ο πολιτικός αντίπαλος του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ στην ιστορική περίοδο με την οποία ασχολείται ο αρθρογράφος. Οι όποιες αναφορές στον νεοφιλελευθερισμό αφορούν την πολιτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το εν λόγω χρονικό διάστημα και –φυσικά- δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή δαιμονοποποίηση της έννοιας που έχει καταντήσει να ταυτίζεται με το «μνημονιακό» (πλην συριζαίων) στρατόπεδο.
Από πουθενά δεν βγαίνει το συμπέρασμα πως το σημερινό ΠΑΣΟΚ πρέπει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επαναλαμβάνω πως το άρθρο δεν ασχολείται καν με τέτοια ζητήματα. Τέλος η φράση «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» απλώς δεν υπάρχει στο άρθρο. Όλα αυτά αποτελούν χυδαίες αυθαιρεσίες και ευσεβείς πόθους των συριζαίων προπαγανδιστών.
Οι στόχοι των εμπνευστών της εξωφρενικής αυτής διαστρέβλωσης είναι ξεκάθαροι:
- Να κλείσουν το μάτι σε όσους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν ακόμα υποκύψει στις σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιλογή (άθελά του) του Λαλιώτη δεν είναι τυχαία καθώς πρόκειται για ένα στέλεχος με πολύ βαρύ όνομα, ταυτισμένο με τις πιο ένδοξες εποχές του Κινήματος.
- Να κόψουν στα δύο το ΠΑΣΟΚ σε μια εξαιρετικά ευάλωτη για εκείνο στιγμή. Κρίνοντας από τη φαγωμάρα που ακολούθησε το δημοσίευμα της ΕφΣυν στα σόσιαλ μίντια, φτάνω δυστυχώς στο συμπέρασμα πως αυτό έχουν αρχίσει να το πετυχαίνουν σε μέγιστο βαθμό.
- Να δώσουν «πάτημα» σε ορισμένα πασοκικά στελέχη που προσπαθούν να μεταπηδήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ μπας και κατορθώσουν να «τσιμπήσουν» (ή να διατηρήσουν) κάποια βουλευτική έδρα.
Σε μια εποχή που τα αφηγήματα του προγράμματος Θεσσαλονίκης, της «περήφανης διαπραγμάτευσης» και του «Πρώτη Φορά Αριστερά» έχουν καταρρεύσει το μοναδικό όπλο στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κάθε μορφής προπαγάνδα. Καλό είναι να προσέχουμε όλοι μας σε ό,τι αφορά το τι ακούμε και το τι διαβάζουμε. Να ψάχνουμε τα «ψιλά γράμματα». Και ποτέ, μα ποτέ να μην μπούμε στο τριπάκι του «Έλα μωρέ, αποκλείεται να είναι τόσο ψεύτες. Αποκλείεται να είναι τόσο ανήθικοι». Τώρα πια ξέρουμε πως είναι.
