Θεσμοκτονία

Δικαίωμα να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται για τον κίνδυνο υποχώρησης από τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, διαθέτουν όσοι αποδεδειγμένα δεν καταπίνουν ούτε την κάμηλο ούτε τον κώνωπα. 

Θα το πω απλά: δεν είναι ώρα για μαθήματα υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών και του σεβασμού των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, από εκείνους που με την  ενεργή συμμετοχή και στήριξη ή και την αιδήμονα σιωπή τους διευκόλυναν άλλοτε το απόλυτο αρμολόγημα. 

Η καταφυγή ακόμη και στα οικογενειακά εμφυλιακά και μετεμφυλιακά «τραύματα» για να «καταγγελθεί» πως η χώρα επέστρεψε στους «χαφιέδες»  του μετεμφυλιακού κράτους», είναι παντελώς άσκοπη.  

Οι σκαπανείς της νέας διαίρεσης αυτού του τύπου, έχουν να αναμετρηθούν με την καχυποψία για την όψιμη ευαισθησία τους για το αναμφισβήτητο τραύμα της υπόθεσης Ανδρουλάκη, καθώς είναι οι ίδιοι που δεν θίχθηκαν εξίσου όταν ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διέπρατταν γενική θεσμοκτονία στη χώρα.  

Δεν συνιστά απόπειρα συμψηφισμού, η υπενθύμιση των γεγονότων.  

Να υπερασπιστούμε τα ατομικά δικαιώματα και το κράτος δικαίου χίλιες φορές. Να παραδεχθούμε ότι αποκαλύπτονται επιλογές ασυγχώρητες. Και λιγότερες απαντήσεις απ΄όσες χρειάζονται οι απαιτητικοί οπαδοί της φιλελεύθερης δημοκρατίας 

 Δεν μπορεί όμως να μην γίνεται και η υπόμνηση ότι δεν είναι φυσιολογικό να υποδύονται τους μαχητές του φωτός εκείνοι που η …βαθιά δημοκρατική πεποίθηση τους, υπαγόρευε ότι οι αποκαλύψεις για την παραθεσμική δράση είναι σαν τη σούρα από το αλκοόλ: η μεγαλύτερη κρατάει τέσσερις μέρες όπως διαφήμιζε ο  Π. Πολάκης. 

Πειστήρια και θραύσματα για το πότε λειτούργησε καλύτερα το  παρακράτος στη διάρκεια της μεταπολίτευσης βρίσκονται ζωντανά και διάσπαρτα παντού. 

Σε βιβλία για τους ενήλικες στο δωμάτιο, πρακτικά των συζητήσεων της Βουλής, οργισμένες συνεντεύξεις, απειλητικά sms ανάμεσα σε υπουργούς, μακροσκελείς επιστολές παραίτησης  που έμειναν κρυφές, πρακτικά υπουργικών συμβουλίων τα οποία καταγγέλθηκε ότι εξαφανίστηκαν, δικογραφίες, αναφορές της ΕΥΠ που κρατήθηκαν στο πρωθυπουργικό συρτάρι μέχρι το «διαζύγιο» με τον κυβερνητικό εταίρο. 

Όλα όσα μας απαγορεύουν να πιστέψουμε ότι και η δική τους έννοια τους είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα…