Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Στη μελέτη του "Η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη", ο W. Kullmann προτείνει μια νεοτερική ανάγνωση της αριστοτελικής πολιτειακής θεωρίας, σε αναφορά προς τα σύγχρονα πορίσματα της ηθολογίας, της ψυχανάλυσης και της κοινωνιολογίας.
Η αριστοτελική θεωρία έπαψε να είναι κατανοητή στα χρόνια μας επειδή αγνοείται το βιολογικό της υπόβαθρο. Αμφισβητώντας την ερμηνεία της πόλης ως ουσίας, ο Kullmann ανιχνεύει τις βιολογικές καταβολές των ηθικών και πολιτικών συγγραμμάτων του έλληνα φιλοσόφου, με αφετηρία τη φράση του ότι ο άνθρωπος είναι "φύσει ζώον πολιτικόν".
Σύμφωνα με τον Γερμανό συγγραφέα, ο Αριστοτέλης απελευθέρωσε την πολιτική επιστήμη από τα δεσμά της μεταφυσικής. Έχοντας όμως, απορρίψει τον συμβατικό χαρακτήρα του κράτους ως κοινότητας συμφερόντων, αποδίδει τη σύστασή του σε δύο αρχές, τη φύση και τον λόγο.
Αυτή η "φύση" και αυτός ο "λόγος" είναι που καθορίζουν ενίοτε τις ολοκληρωτικές σκέψεις στην πολιτική και στην επικοινωνία. Γιατί η "φύση" προκρίνει το "ηθικό πλεονέκτημα" και ο "λόγος" την ποιότητα της προπαγάνδας. Είτε πρόκειται για κάποιον δεξιό φονταμενταλισμό είτε για αριστερό "εκδημοκρατισμό" που επιβάλλεται με το ζόρι.
Στην περίπτωσή μας όμως βιώνουμε τώρα το δεύτερο. Την βεβαιότητα ότι "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας" Το δόγμα αυτό της ολοκληρωτικής λογικής εφάρμοσε για παράδειγμα η ΕΡΤ. Την ίδια στρατηγική πολιτικής επικοινωνίας ακολουθεί ο Πάνος Καμμένος, μηνύοντας δημοσιογράφους. Το ίδιο κάνουν διάφοροι υπουργοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως ο Πολάκης. Και αυτό ακριβώς, επεδίωξε εξαρχής η κυβέρνηση με την απόπειρα πλήρους ελέγχου της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών
Με τέτοιες πρακτικές η Αριστερά αποδεικνύει ότι η Ιστορία δεν τη διδάσκει τίποτε απολύτως. Το πώς κατέρρευσε η αυτοκρατορία της μιας άποψης δεν τη συντάραξε. Το πώς ο κόσμος αποστρέφεται τα κομματικά της μέσα ενημέρωσης ραδιόφωνα και εφημερίδες δεν την αφορά. Οι παλιοί λογοκριμένοι καταντούν λογοκριτές, η δημοκρατία γίνεται εργαλείο, η εξουσία αυτοσκοπός.
Αν είχαν την δυνατότητα, θα λογόκριναν τα πάντα και τους πάντες. "Φύσει" και "λόγω" κατά τον Αριστοτέλη. Και μάλιστα, θα το έκαναν με τον πιο παλιομοδίτικο τρόπο, συστήνοντας υπηρεσίες γραφειοκρατικού και συστημικού ελέγχου σε υπουργεία, σε σχολεία, πανεπιστήμια και ΜΜΕ. Όπως το Πολιντμπιρό στην ΕΣΣΔ! Είμαι βέβαιος δεν θα είχαν κανέναν ενδοιασμό, όπως κανέναν ενδοιασμό δεν είχε ποτέ κανένας "θρήσκος πιστός" ιδεολόγος για τις αποφάσεις του...
Προς στιγμήν, αρκούνται - με βάρος ψυχής- στα σύγχρονα μέσα δικτύωσης στα οποία τα "τρολ" τους επιδεικνύουν φιλότιμες προσπάθειες να ομαδοποιήσουν τους "ζηλωτές" τους.
Σε άλλες εποχές, αυτή η Αριστερά δεν θα έχανε την εξουσία. Δεν επρόκειτο να φύγει από την εξουσία με εκλογές... Ούτε και να σεβαστεί το πολίτευμα που την ανέδειξε στην εξουσία.
Τώρα όμως, είναι αναγκασμένη να το κάνει. Αλλά το πρόβλημα παραμένει, δια "λόγου" και "φύσης". Και κυρίως δια των διαφαινόμενων προθέσεων των ανθρώπων που αν δεν είχαν τις δεσμεύσεις της αστικής δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού θεσμικού περιβάλλοντος, θα λογόκριναν τα πάντα και θα επέβαλαν την καθεστωτική τους αντίληψη.
Από τη μία, είναι παρήγορο να ξέρεις ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα ξεπεράσει τα όρια. Από την άλλη, όμως, είναι σχεδόν εφιαλτικό να παρακολουθείς τις "φύσεις" της εξουσίας να καταπιεζονται...
