Θ. Μαυρίδης

Στα χρόνια του αντιμνημονίου υπήρξε συσπείρωση των δυνάμεων της κοινής λογικής, καθώς ήρθαν αντιμέτωποι με τους εφιάλτες του Εμφυλίου και αντίκρισαν έξαφνα τους ηττημένους να βγαίνουν από τος πύλες της Κόλασης γυρεύοντας εκδίκηση. Η συσπείρωση αυτή εκφράστηκε πολιτικά στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτά γίνανε, η μάχη κερδήθηκε πάλι, η επίθεση αποκρούστηκε. Στο εξής χρειάζεται κάτι άλλο για να διατηρηθεί ενωμένη η συμμαχία του «ναι».

Ανδρέας Παπανδρέου κατά Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά Ανδρέα Παπανδρέου. Κώστας Καραμανλής κατά Κώστα Σημίτη. Μεγάλες αναμετρήσεις του παρελθόντος. Τώρα τι; Αλέξης Τσίπρας κατά Κυριάκου Μητσοτάκη; Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο αναμφισβήτητος ηγέτης της αριστεράς. Η αριστερά είναι ένα πράγμα σαν τον Παναθηναϊκό: Θα προσπαθεί στα επόμενα χρόνια να αποδείξει ότι μπορεί ακόμη! Θα το έλεγε κανείς και εκδίκηση του κορμοράνου! 

Είναι σωστό να μεταμορφωθεί η χώρα σε ένα τεράστιο Ειδικό Δικαστήριο; Ή μήπως τα έντονα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα πρέπει να μας οδηγήσουν στο να πάρουμε το σφουγγάρι και να σβήσουμε τον μαυροπίνακα; Και πως είναι δυνατόν να αγνοήσει κανείς την χειραγώγηση της Δικαιοσύνης και τα όσα έγιναν σε βάρος της Δημοκρατίας; Η άφεση αμαρτιών ισοδυναμεί με νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας. 

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά και δεν θέλαμε να παραδεχτούμε την ήττα μας μας στο ποδόσφαιρο, φωνάζαμε δυνατά ότι νικητές ήμασταν εμείς. Ήταν η ύστατη προσπάθεια να μην φύγουμε από το γήπεδο με κατεβασμένο το κεφάλι. Αστεία πράγματα. Σήμερα οι οπαδοί του Νίκου Παππά φωνάζουν ότι η συνομιλία ήταν «παράνομη». Κι ότι οι αμερικανικές αρχές τους δικαιώνουν στην υπόθεση Novartis. Συνεχίζουν και δουλεύουν για τον Κυριάκο! 

Υπάρχουν δύο επιλογές για την κυβέρνηση. Είτε θα ρίξει άπλετο φως στα όσα συνέβησαν στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και θα μάθουμε όλοι τα πάντα, είτε θα τραβήξει μία γραμμή στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και θα πάμε παρακάτω. Όπως συνέβη αρκετές φορές μέχρι σήμερα στο παρελθόν. Οι κυβερνήσεις δεν τολμούν να προχωρήσουν εις βάθος τις φανερά κολάσιμες ποινικά πράξεις των προηγουμένων, επειδή ακριβώς θεωρούν ότι η δράση των άλλων νομιμοποιεί αντίστοιχες ενέργειες και των ίδιων.

«Έβαλε ρε μαλάκα δηλαδή αρχηγό της ΕΥΠ έναν από την Καλαμάτα», είπε ο γιος της Δρακογενιάς. Σε άλλο σημείο της θρυλικής πλέον «συνομιλίας» ο Σάμπυ του λέει: «Και πρέπει να ασχολούμαι με τους μαλάκες;» Οι δύο συνομιλητές χρησιμοποιούν μεν την ίδια λέξη, αλλά με τελείως διαφορετική έννοια. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα σημεία του διαλόγου. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα πολύτιμο κείμενο για τους ερευνητές του μέλλοντος.

Η αγωνία του Νίκου του Παππά στο ηχογραφημένο της Κύπρου αφορούσε κυρίως δύο πράγματα. Το πρώτο μην τυχόν και τους πουν κατσαπλιάδες. Και το δεύτερο μην τυχόν και αποδειχτούν «αριστερή παρένθεση». Ο δεύτερος φόβος αποδείχτηκε ότι είχε πραγματική βάση. Για το κατσαπλιάδες δεν είμαστε ακόμη σίγουροι.

Ο Γιάννης. Ποιος Γιάννης; Ο Γιάννης ο Ρουμπάτης είναι κατά Νίκο Παππά ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο. Και δεν πρέπει να έχει αμφιβολίες κάποιος γι' αυτό. Κατά Νίκο Παππά πάντα και σύμφωνα με τα όσα είπε, αν τα είπε, στον Σάμπυ τον Μιωνή. Είπε ότι δεν είναι κατσαπλιάς, ότι δεν είναι Καλαματιανός. Εκείνο που δεν μπόρεσα να καταλάβω καλά είναι αυτό με την καλωδίωση των πολιτικών τους αντιπάλων.

Το παν είναι το μαγαζί. Να μην το απειλήσει κανείς. Κι άμα λάχει και έχει κάποιος άλλη ατζέντα, θα βρεθεί το καλόπαιδο που θα φωνάξει την τύπισσα να της συλλαβίσει δύο φωνήεντα. Ξεχάστε, λοιπόν, τα αστυνομικά αναγνώσματα που σας συντροφεύουν χρόνια τώρα στην παραλία. Οι διάλογοι Μιωνή και Νικολάκη είναι μακράν το καλύτερο ανάγνωσμα του καλοκαιριού. Αν ο Νικολάκης δεν πατούσε το μικρόφωνο θα είχαμε και καλύτερο ήχο… Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο της συνομιλίας.

Ένα από τα κύρια συστατικά του φαρμάκου για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης ήταν η μείωση των αμυντικών δαπανών. Η Ευρώπη μάς είπε τι πρέπει να μειώσουμε, χωρίς την ίδια ώρα να αποδέχεται στην πράξη ότι τα εξωτερικά μας σύνορα είναι και δικά της εξωτερικά σύνορα. Από την άλλη πλευρά, η αλήθεια δεν είναι με το μέρος μας. Επί σειρά ετών πετάγαμε χρήματα στην Άμυνα, χωρίς να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ζούμε σε μια περιοχή «πνιγμένη» από την ιστορία και τους μύθους της. Αθήνα, Κωνσταντινούπολη και Ιερουσαλήμ είναι τρεις πόλεις - κλειδιά για την κατανόηση του σύγχρονου πολιτισμού μας. Ελλάδα, Τουρκία και Ισραήλ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ισχυρό τρίγωνο ασφάλειας στον σύγχρονο ασταθή κόσμο μας. Η Παλαιά Διαθήκη είναι η κοινή κληρονομιά και των τριών. Χρειάζεται να γραφτεί μία νέα συνθήκη, βασιζόμενη σε αυτά που μας ενώνουν στην Ανατολική Μεσόγειο.

Μικρός ανασχηματισμός είναι αυτός που θα γίνει τώρα. Ο μεγάλος ανασχηματισμός είναι αυτός που θα γίνει την επόμενη ή την μεθεπόμενη φορά. Στον μικρό ανασχηματισμό θα γίνουν μικρές αλλαγές, εκεί που έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει πρόβλημα. Στον μεγάλο ανασχηματισμό θα έχουμε ένα σάλπισμα νίκης! Θα είμαστε πλέον στην... τελική ευθεία. Υπομονή! Από τώρα μέχρι τότε έχουμε ακόμη δύο χρόνια δρόμο! Από τον μεγάλο ανασχηματισμό! Τρία μέχρι τις εκλογές!

Τα χρήματα που θα εισρεύσουν στην ελληνική οικονομία από τα ευρωπαϊκά ταμεία είναι πολλά. Τόσα, που είναι σε θέση να αλλάξουν την πορεία της χώρας. Το ερώτημα είναι αν η χώρα είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Αν η επιχειρηματική τάξη είναι σε θέση να δει την ευκαιρία, να βάλει δικά της λεφτά σε επενδύσεις και ταυτόχρονα να αξιοποιήσει ευρωπαϊκούς πόρους.

Ένα ολόκληρο δικαστικό σύστημα πίστευε ότι τα μνημόνια τα έφερε ο Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ. Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό σε μία χώρα που ένας στους δύο πολίτες είναι απολύτως βέβαιος ότι ο κορονοϊός έχει κατασκευαστεί σε κάποιο εργαστήριο. Να μην ξεχνάμε ότι έξι στους δέκα Έλληνες ψήφισαν πριν πέντε χρόνια «όχι» σε δημοψήφισμα και για ένα ερώτημα που σήμερα δεν θυμούνται καν. Πόσες πιθανότητες έχουμε έτσι να φτάσουμε στο τέλος... 

Όσο τα ηγετικά στελέχη του ΣΕΒ είναι βαθιά εμποτισμένα με την Μποδοσάκειο αρχή περί γκουβέρνου, οι ελπίδες ότι αυτό το όργανο θα μπορέσει (κάποτε) να κάνει ουσιαστική παρέμβαση στην κοινωνία είναι περιορισμένες. Αφήστε δε που οι ίδιοι πιστεύουν σήμερα ότι αυτά που κάνουν είναι ήδη αρκετά και ότι επιτελούν μέγα έργο. Δεν είναι καν σε θέση να αντιληφθούν ότι αποτελούν ένα κομμάτι της κρίσης, αν όχι το σημαντικότερο.

Υπάρχει ένας τρόπος για να λήξει το θέμα με τις ΑΠΕ στα νησιά. Αν οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι δεν θέλουν τις ανεμογεννήτριες, τότε ας αναλάβουν οι ίδιοι το πραγματικό κόστος της ηλεκτροδότησής τους. Κι εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι κάτοικοι στην Τήνο έχουν πιο «οικολογική» άποψη από τους κατοίκους στην Μεγαλόπολη.

Το Σάββατο κυκλοφορεί μαζί με τον Φιλελεύθερο ένα βιβλίο με τίτλο «Ισλαμικά θεμέλια μιας ελεύθερης κοινωνίας». Είναι αλήθεια ότι είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για τέτοια «απαγορευμένα θέματα» στις μέρες μας. Οι άνθρωποι κατανοούν πιο εύκολα το καλό απέναντι στο κακό και αδυνατούν να δουν ότι ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο υπάρχει και το γκρίζο. Προκόψαμε στο παρελθόν όταν «διαβάζαμε» άριστα το περιβάλλον μας…

Το ελληνικό δημόσιο ζήτησε κεφάλαια της τάξης των 2-2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ και η αγορά του πρόσφερε 15,7 δισ. ευρώ. Το έντονο ενδιαφέρον «ανάγκασε» το δημόσιο να πάρει τελικά 3 δισ. ευρώ. Γιατί δεν πήρε περισσότερα; Επειδή η εμπιστοσύνη είναι πολύ σημαντική αξία για να την καταστρέψει κανείς αναίτια. Κι ακόμη, τους επενδυτές αυτούς θα τους χρειαστούμε μέχρι το 2060 για να μας αγοράσουν άλλα 250 δισεκατομμύρια ευρώ...

Ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα προωθεί δύο projects με βαριά μεταρρυθμιστική μυρωδιά που θα κάνουν τους «οχτρούς» να σκάσουν. Ήδη σκούζουνε, επειδή τους χαλάει το αφήγημα των ανάλγητων νεοφιλελεύθερων που θα πουλήσουν το νερό και τον αέρα μας. Το ένα project αφορά την ανακαίνιση των δικτύων νερού με ΣΔΙΤ και το δεύτερο την εισαγωγή του θεσμού του leasing στις αστικές συγκοινωνίες.

Η ύφεση στο πρώτο τρίμηνο ήταν 0,9%. Θα μπορούσε να είναι 2,3% που ήταν στη Γερμανία ή 5,4% που ήταν στη Γαλλία. Ο μέσος όρος της Ευρώπης ήταν μείον 3.2%. Αντικειμενικά, πήγαμε καλά. Οι αριθμοί είναι με το μέρος μας. Αν δεν ήταν ο κορονοϊός θα «τρέχαμε» με ρυθμό ανάπτυξης άνω του 3%. Η χτεσινή εξέλιξη μας δείχνει ότι μας περιμένουν καλύτερες μέρες. Υπό προϋποθέσεις...