Θ. Μαυρίδης

Κατά καιρούς διοχετεύονται στην αγορά φήμες για πρόωρες εκλογές. Μάλλον κάποιος κάνει ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής στα παιδιά της Κουμουνδούρου! Δεν υπάρχει περίπτωση πρόωρων εκλογών, από την στιγμή που η κυβέρνηση αναμένει ότι το 2022 θα είναι χρονιά που θα σημειωθεί έκρηξη στην οικονομική δραστηριότητα. Θα είναι παράλογο να βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο, να πάει σε πρόωρες εκλογές χωρίς οι πολίτες να έχουν εισπράξει τα αποτελέσματα της πολιτικής Μητσοτάκη.

Όσοι βρεθήκαμε στα χαρακώματα των αγορών από τη δεκαετία του '80 ή και παλιότερα έχουμε μία άλλη αντίληψη περί κέρδους και ζημίας. Έχοντας πληρώσει πολλά δίδακτρα, αδυνατούμε να αντιληφθούμε τον σημερινό κόσμο που οι τιμές των μετοχών μόνο ανεβαίνουν και πολλοί «έμπειροι επενδυτές» τοποθετούν τα χρήματά τους σε προϊόντα που δεν τα καταλαβαίνουν, όπως στα κρυπτονομίσματα. Είτε ο κόσμος έχει αλλάξει και δεν το έχουμε αντιληφθεί, είτε πρέπει να αγοράσουμε αγροκτήματα και χρυσό!

Το 2012 ζητούσαμε από τον Αντώνη Σαμαρά να προχωρήσει σε βαθιές τομές στην Οικονομία και στη δημόσια διοίκηση, έτσι ώστε να «αποδώσουν» τα μνημόνια. Το 2016 και έπειτα από την περιπέτεια του 2015 γίναμε πιο «τολμηροί» και αρχίσαμε να μιλάμε για μία φιλελεύθερη ατζέντα. Κι έτσι φτάσαμε στη μεγάλη εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πού ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα; Έχουν δικαιωθεί οι προσδοκίες;

Πολύ φοβόμαστε ότι αν η κυβέρνηση αφήσει την υπόθεση «Πάσχα» στα χέρια των επιδημιολόγων, τότε είναι πιθανόν να βρεθεί μπροστά σε ένα μαζικό κίνημα ανυπακοής. Όχι γιατί είναι τραγικό να κάνει κανείς Πάσχα στο Περιστέρι αντί στην Καλαμάτα, αλλά διότι οι συνεχείς περιορισμοί οδηγούν τελικά στο αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Κι εν πάση περιπτώσει, τι νόημα έχει να αποκλείσει κανείς τα διόδια και να γεμίσει τις αυλές των σπιτιών στην πρωτεύουσα; 

Οι κορδέλες της χούντας μας ενοχλούν, επειδή συμβολίζουν μία εποχή ανελευθερίας και ωμής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, η ανάπτυξη «πιστοποιείται» με κορδέλες και τελετές εγκαινίων. Η πραγματικότητα είναι ότι στις επενδύσεις δεν άλλαξαν ακόμη πολλά πράγματα. Θα συμφωνήσουμε ότι το Ταμείο Ανάκαμψης θα αλλάξει την εικόνα της χώρας. Το πόσο θα την αλλάξει όμως εξαρτάται από τις μεταρρυθμίσεις και το βαθμό συμμετοχής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε αυτό τον κύκλο της Οικονομίας.

Η Τουρκία ακολουθεί την πορεία που έχει επιλέξει εδώ και καιρό. Προβάλει τις απαιτήσεις της, περιμένοντας ότι εμείς θα φοβηθούμε και θα υποχωρήσουμε. Κι όταν αυτό συμβαίνει, γεμίζει το «κενό» με νέα παράλογα αιτήματα. Όσο υποχωρούμε, όσο δείχνουμε αδυναμία, τόσο αποθρασύνονται και ζητούν περισσότερα. Αυτοί δεν είναι όροι καλής γειτονίας. Αυτός δεν είναι διάλογος. Και η τουρκική ηγεσία δεν άφησε χτες στον κ. Δένδια πολλές επιλογές.

Το Χρηματιστήριο Αθηνών ανεβαίνει, προσελκύοντας σημαντικούς επενδυτές από το εξωτερικό. Η αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς είναι ένα κρίσιμο τεστ που δείχνει, σε αυτή την πρώτη φάση, ότι τα μεγάλα σπίτια του εξωτερικού ποντάρουν στην ανάπτυξη. Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή ενός νέου ανοδικού κύκλου που αναμένεται να κρατήσει τουλάχιστον όσο θα εξελίσσεται το σχέδιο ανάκαμψης. Η Οικονομία είναι το κλειδί για το μέλλον της χώρας. Και το Χρηματιστήριο ο καθρέπτης. Όπως ήταν πάντα!

Σε χώρες που δεν υπάρχει δημοκρατία και οι οποίες δεν είναι μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, κινδυνεύουν εκείνοι που ασκούν κριτική στην εκάστοτε εξουσία και στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Η βασική διαφορά της δικής μας χώρας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, βρίσκεται στην ποιότητα των μεγάλων επιχειρηματιών. Πού βρίσκεται, λοιπόν,  η Ελλάδα; Κάπου στη μέση! Μεταξύ δύο κόσμων. Και πάλι μεταξύ… Ανατολής και Δύσης.

Ο Μάκης Βορίδης ανοίγει τον δρόμο για την άρση όλων των περιορισμών στην ψήφο των ομογενών. Τορπιλίζει έτσι τη συμφωνία που είχε πετύχει με την Αριστερά ο δημοσκόπος και πρώην υπουργός των Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος. Η Αριστερά φοβάται την ψήφο των ομογενών και ο κ. Τάκης τους έκανε το χατίρι, απονευρώνοντας τότε τη «μεταρρύθμιση». Τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους… 

Η ισχυρή πεποίθηση κάποιων πολιτικών ότι αυτοί θα μπορούσαν να διαχειριστούν καλύτερα τα εθνικά μας θέματα δεν απαντά στο ερώτημα γιατί τελικά επί των ημερών τους δε σημειώθηκε ουσιαστική πρόοδο. Προφανώς και προσπάθησαν. Αλλά δεν ήταν αποτελεσματικοί. Οι πολιτικές των ζεϊμπέκικων και των κουμπαριών δεν απέδωσαν. Σήμερα υπάρχει μία τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το παρελθόν. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία ενοχλείται από τη συμμαχία μας με το Ισραήλ.

Το τραπεζικό σύστημα είναι η καρδιά του συστήματος. Οποιαδήποτε επιχείρηση δεν μπορεί να ανασάνει αν βρίσκεται αποκλεισμένη για οποιονδήποτε λόγο από τις τράπεζες. Καταλαβαίνουμε ότι αυτά είναι «στενάχωρα» θέματα για τους υπουργούς μας. Αλλά ο κόσμος, Κυριάκο, είχε προσδοκίες. Κάποιοι πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια τους και να κάνουν τα αυτονόητα. Ακούστε τι σας γράφει ένας «αποκλεισμένος». Δεν είναι όλοι επαγγελματίες κακοπληρωτές. Οι περισσότεροι είναι θύματα της οικονομικής κρίσης και δικαιούνται μία δεύτερη ευκαιρία.

Η Ελλάδα δεν χρειάζεται έναν λοχία για να κυβερνηθεί, ούτε έναν δικαστή. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να κυβερνάται από λοιμωξιολόγους και δασάρχες. Οι ειδικοί συμβουλεύουν και οι πολιτικοί αποφασίζουν. Αν αφήσεις τους δασικούς χάρτες στους δασάρχες, για παράδειγμα, η Ελλάδα θα θυμίζει στα χαρτιά … Αμαζόνιο. Τροπικό δάσος. Κι αν συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε με απάθεια τις τρανταχτές παραφωνίες των λοιμωξολόγων, σε λίγο θα απαξιωθεί πλήρως η καραντίνα.

Το «αποτύπωμα» αυτής της κυβέρνησης αφορά μέχρι σήμερα κυρίως δύο σημαντικά projects. Την ψηφιακή μεταρρύθμιση και τη σωστή προετοιμασία για το Ταμείο Ανάκαμψης. Προς το παρόν εκεί σταματά και ο μεταρρυθμιστικός οίστρος. Η έλλειψη ενός σοβαρού σχεδιασμού σε τομείς όπως αυτοί της Δικαιοσύνης, του τουρισμού και αγροτικής παραγωγής, είναι εμφανής. Χρειάζεται κάτι να αλλάξει. Το «αφήγημα» χρειάζεται ανανέωση. 

Αναπολώ την εποχή που έπαιρνα ένα μάτσο χαρτιά, στηνόμουν σε τρεις σειρές και σε δύο μέρες έκανα τη δουλειά μου. Δούλευαν οι σφραγίδες. Ο κτύπος τους αντηχούσε δυνατά στα ξύλινα γραφεία, θυμίζοντας την ισχύ της εξουσίας. «Επόμενος παρακαλώ», έλεγε ο βλοσυρός υπάλληλος. Πάμε στην επόμενη ουρά! Σήμερα; Δεν γίνονται ακόμη όλα ηλεκτρονικά και για να κλείσεις ένα ραντεβού με δημόσια υπηρεσία είναι άθλος. Μιλάμε για μία τρισάθλια κατάσταση. 

Οι κινήσεις καλής πρόθεσης που κατά καιρούς εκδηλώνει η Τουρκία είναι στην πραγματικότητα κινήσεις τακτικής που προσπαθούν να κοιμίσουν τον αντίπαλο. Ο αντίπαλος είμαστε εμείς και ο αντικειμενικός στόχος της «φίλης» και «συμμάχου» Τουρκίας είναι να πάρει όσα περισσότερα της επιτρέψουμε από τα υπάρχοντά μας. Η Τουρκία θέλει τα πάντα και το επιχειρεί έχοντας τις πλάτες κυρίως των Γερμανών.

Τα τάγματα εφόδου της επαναστατικής αριστεράς ασκούν καθημερινά βία στο όνομα του δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα και μάλιστα με την απόλυτη πολιτική κάλυψη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι οι ίδιοι μέθοδοι που χρησιμοποιούν τα δύο πολιτικά άκρα όταν θέλουν να επιτεθούν στη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς, όπως έχουν ήδη προαναγγείλει η Ζανέτ Τσίπρα και ο Παύλος Πολάκης. Κάνουν ασκήσεις στο πεζοδρόμιο, όπως έκαναν και το 2008. Είναι επικίνδυνοι. 

Η μέθοδος παλιά και δοκιμασμένη. Εκατοντάδες λογαριασμοί trolls ξεχύνονται στο διαδίκτυο και επιτίθονται σε συγκεκριμένους στόχους. Από κοντά «φιλικά» μέσα ενημέρωσης και δηλώσεις «επωνύμων». Ο τραμπισμός ήρθε για να μείνει! Και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, στις αναμετρήσεις μεταξύ του χάους και των άλλων, κερδίζει συνήθως το χάος και η αλητεία. Οι «άλλοι» μπορούν να περιμένουν την δικαίωση μετά θάνατον. Η Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή. Στην Ελλάδα είναι και εξωφρενικά αργή.

Ο Κώστας Σημίτης ήταν αναμφισβήτητα ένας από τους πιο πετυχημένους πρωθυπουργούς που πέρασαν από την χώρα. Κι όμως, η αντιμετώπισή του σήμερα είναι ανάλογη με εκείνη άλλων που πέρασαν και δεν ακούμπησαν! Οι όποιοι συμβιβασμοί έκανε στην διάρκεια της θητείας του δεν τον βοήθησαν. Κι αυτό θα πρέπει να είναι το παράδειγμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πολιτικός χρόνος που έχει είναι συγκεκριμένος. Είτε κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις είτε όχι.

Το αφήγημα που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα ατύχημα της ιστορίας έχει ένα σοβαρό ελάττωμα: Παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο λεγόμενος διεθνής παράγοντας τον ανέχτηκε, αν δεν βοήθησε στην άνοδο του. Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε το καλοκαίρι του 2015. Εκείνο που έγινε το καλοκαίρι ήταν τα αποκαλυπτήρια. Τρία κόμματα περίμεναν την «συνεργασία» με το «νέο». Οι ΑΝΕΛ που το κατάφεραν, το Ποτάμι που ακόμη περιμένει και ο ΓΑΠ που δεν πέρασε την βάση…

Η απλή αναλογική «γαργαλάει» τα αφτιά παλαιών πολιτικών που θα ήθελαν να δουν τον εαυτό τους και πάλι σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Η απλή και δήθεν «άδολη» αναλογική ήταν η μεγαλύτερη πράξη δολιοφθοράς του Αλέξη Τσίπρα. Αν το πολιτικό σύστημα θα πέσει στην παγίδα, θα εξαρτηθεί από την απήχηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με έναν ισχυρό Κυριάκο η τύχη των μοναχικών προβάτων είναι μία και μοναδική: Τα τρώει ο κακός ο λύκος.