Θ. Χειμωνάς

Πριν λίγες ώρες το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας απέρριψε με ψήφους 8-3 (και μετά από σχετική εισήγηση του δημάρχου Γιώργου Καμίνη) αίτημα για έκδοση ψηφίσματος στήριξης του συλλαλητηρίου για την Μακεδονία που θα διεξαχθεί στις 4 Φεβρουαρίου στην Πλατεία Συντάγματος.

Και ξαφνικά μας προέκυψε ο «Πρόεδρος των Ελλήνων». Αναφέρομαι στον φερόμενο ως (συν)διοργανωτή των συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, κατά κόσμον Δημήτρη Μιχάκη που εδώ και κάποιες μέρες απολαμβάνει το δικό του τέταρτο της δημοσιότητας για την (αναμφισβήτητα επιτυχημένη σε ό,τι αφορά την προσέλευση του κόσμου) εκδήλωση στην συμπρωτεύουσα.

Την ώρα λοιπόν που η χώρα στενάζει ανάμεσα σε «Μακεδονολάτρες» και «Μακεδονοκλάστες» η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αγωνίζεται (με σημαντική επιτυχία τολμώ να ομολογήσω) να εξασφαλίσει την στήριξη των παραδοσιακών πυλώνων της υπερσυντηρητικής χώρας που ονομάζεται Ελλάδα.

Διάβασα προσεκτικά την ανακοίνωση του Κυριάκου Μητσοτάκη για το συλλαλητήριο και τολμώ να πω πως δεν συμφωνώ. Την βρήκα απόλυτα εύλογη και θεμιτή. Εξηγώ: Ο Κυριάκος είναι πρόεδρος του μεγαλύτερου κεντροδεξιού κόμματος της χώρας. Ένα κόμμα που ανήκει στον συντηρητικό χώρο. Προσοχή! Δεν το λέω υποτιμητικά.

Πάει λοιπόν και το συλλαλητήριο για την Μακεδονία. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη Θεσσαλονίκη γιατί σύντομα θα έχουμε και στην Αθήνα. Οι εικόνες αναμενόμενες. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Βουκεφάλες, περικεφαλαίες -στην πλειοψηφία τους ρωμαϊκές - διέκρινα και μία μεσαιωνικού ιππότη. Βετεράνοι του Μακεδονικού Αγώνα. Ομιλίες μίσους και μισαλλοδοξίας από ανώνυμους και επώνυμους θιασώτες τους νεοελληνικού εθνικισμού και αλυτρωτισμού.

Πάει λοιπόν και ο διαβόητος Phylax. Ξυπνώντας το πρωί της Πέμπτης οι κάτοικοι του Παλαιού Φαλήρου αντίκρισαν το αμφιλεγόμενο άγαλμα να κείτεται στο έδαφος με τα φτερά του σπασμένα. Ο δήμαρχος της περιοχής, Διονύσης Χατζηδάκης, αποκάλυψε πως η «δουλειά» έγινε από ανθρώπινα χέρια. Πόσο συμβολικό.

Δυστυχώς η επαναδιαπραγμάτευση της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων φαίνεται πως γυρίζει την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω. Το (σχεδόν βέβαιο πλέον) ενδεχόμενο να συμπεριλαμβάνεται στο όνομα η λέξη «Μακεδονία» έβγαλε από τις ντουλάπες σκελετούς δεκαετιών και μας επιστρέφει, αργά αλλά σταθερά, στην παρακμιακή πρώτη πενταετία των 90’s.

Θυμάμαι εκεί, κάπου ανάμεσα στο 2010 και το 2012. Την ένδοξη πρώτη περίοδο του αντιμνημονιακού αγώνα. Τότε που οι πλατείες στέναζαν κάτω από το βάρος των ΑγαναΧτισμένων και οι δόλιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσαν ούτε στην τουαλέτα να πάνε χωρίς να λιντσαριστούν λεκτικά από τον οργισμένο όχλο.

Παραδοσιακά οι άνθρωποι που ταξίδευαν χωρίς να πληρώνουν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη βρίσκονταν αυτοί που δεν είχαν να πληρώσουν. Που τα οικονομικά τους ήταν τόσο πενιχρά που ακόμα και το χαμηλότατο (σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες) σε κόστος εισιτήριο αποτελούσε μια επιβάρυνση που τους ζόριζε.

Το διαφαινόμενο κλείσιμο του Mega Channel είναι αναμφισβήτητα μια από τις χειρότερες ειδήσεις της φετινής χρονιάς μέχρι τώρα. Όσο και αν το σημαντικότερο ιδιωτικό κανάλι στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης φυτοζωούσε εδώ και πολλούς μήνες όλοι μας ελπίζαμε πως στο τέλος θα βρισκόταν κάποια χρυσή τομή. Τα αίτια του «μαύρου» στο Mega είναι σίγουρα εξαιρετικά περίπλοκα για να αναλυθούν στις λίγες γραμμές ενός άρθρου.

Μια το «μακεδονικό» ζήτημα, μια η κοκορομαχία ανάμεσα σε ΠΑΜΕ και Αχτσιόγλου έχει περάσει λίγο σε δεύτερη μοίρα το ιστορικής σημασίας ιδρυτικό συνέδριο του πολιτικού μορφώματος που ονομάζεται «Κίνημα Αλλαγής». Κι όμως, απέχουμε μόλις δύο μήνες από την αφετηρία μιας πολιτικής κίνησης που φιλοδοξεί να καλύψει τον καταταλαιπωρημένο κεντροαριστερό και μεσαίο χώρο.

Καλοκαίρι 2016. Είναι η εποχή που γίνεται ο κακός χαμός με το κίνημα των «Παραιτηθείτε». Μου τηλεφωνεί καλός φίλος, ηγετικό μέλος της κίνησης. «Με απείλησαν», μου λέει. Μου είπαν «άσε τις βλακείες με τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα σου στείλουμε τον ΣΔΟΕ». «Και τι τους απάντησες;» ρωτώ έκπληκτος. «Κάντε ό,τι θέλετε. Δεν σας φοβάμαι. Είμαι καθαρός εγώ».

Όχι, δεν πέσαμε από τα σύννεφα με την απόφαση αναστολής ασύλου του Τούρκου αξιωματικού που κατηγορείται για συμμετοχή στο μούφα-πραξικόπημα εναντίον του T. Erdogan. Από τη στιγμή που το ίδιο το κράτος (και μιλάμε για την πιο αντιδημοκρατική κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα από το 1974 και μετά) το είχε απαιτήσει, η ανατροπή της αρχικής απόφασης φάνταζε ως το πιο πιθανό ενδεχόμενο.

Αισιόδοξη εμφανίζεται η Die Welt για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Σε άρθρο της με τίτλο «Ευφορία στην Ακρόπολη» η έγκυρη γερμανική εφημερίδα επαινεί την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας υποστηρίζοντας μάλιστα πως υπάρχουν βάσιμες ελπίδες για την επίλυση του ζητήματος του χρέους.

«Ο σύζυγός μου είναι ένας απατεώνας. Για χρόνια κορόιδευε τον κόσμο μέχρι να καταφέρει να ανέλθει στην εξουσία. Μετά έκανε ακριβώς το ανάποδο από ό,τι είχε υποσχεθεί αφού πρώτα διαίρεσε άνευ λόγου και αιτίας τον ελληνικό λαό. Ήταν και είναι ένας αισχρός ψεύτης που έφτασε στο σημείο να κόβει συντάξεις και να λέει ότι δεν το έκανε. Και, δυστυχώς, είναι βλάκας και αμόρφωτος.

«Μα είναι δυνατόν να αυτοκτόνησε; Όλο γέλιο και χαρά ήταν στο Facebook!». Διάβασα πολλά τέτοια σχόλια σχετικά με την (κατά πάσα πιθανότητα) αυτοκτονία της 48χρονης δικηγόρου, της καλής διαδικτυακής φίλης Δώρας που δυστυχώς δεν πρόλαβα να γνωρίσω ποτέ από κοντά.

Με τη ζούγκλα που επικρατεί στα ελληνικά σόσιαλ μίντια έχω ασχοληθεί πολλές φορές. Πιθανότατα περισσότερες από όσες χρειαζόταν. Όταν όμως βλέπεις πως ο #1 πολίτης του κόσμου, ο «Πλανητάρχης» Donald Trump κινείται σε ανάλογη λογική δεν μπορείς να παραμείνεις σιωπηλός.

Εδώ και αρκετό καιρό ο συριζόστροφος διαδικτυακός (ενίοτε και μιντιακός γενικότερα) στρατός έχει εντοπίσει έναν καινούργιο εχθρό. Οι επιθέσεις σε Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Κυριάκο-Μαρέβα, «φιλελέδες» γενικώς συνεχίζονται βέβαια με αμείωτη ένταση, ωστόσο ο νέος εχθρός (με την οργουελική έννοια) των κυβερνητικών payroll και των συριζοτρόλ βρίσκεται πλέον στα αριστερά.

Όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης έχουν κάνει λάθη. Πολλά. Η κίνηση ωστόσο της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να προσβάλλει την απόφαση με την οποία χορηγήθηκε άσυλο από την ανεξάρτητη επιτροπή ασύλου σε έναν από τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς προκαλεί ένα πρωτοφανές συναίσθημα ντροπής σε κάθε δημοκρατικό πολίτη αυτής της χώρας.

Η υπόθεση της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων (aka μακεδονικό ζήτημα, aka σκοπιανό ζήτημα) επαναφέρει στην επικαιρότητα την «σύγκρουση» ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο. Σύμφωνα με το αφήγημα που κυκλοφορεί εδώ και καιρό ο Πρωθυπουργός αλλά και σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προβληματισμένοι με τον υπερσυντηρητικό και οπισθοδρομικό ηγέτη των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.