«Ταπετσαρία»... τα δάνεια

Του Νίκου Φιλιππίδη

Για μια φυσιολογική χώρα το μεγαλύτερο πρόβλημα στο οποίο θα εστίαζε η κυβέρνησή της στο προσεχές Eurogroup, δεν θα ήταν το τέταρτο θέμα στην ημερήσια διάταξη, δηλαδή αυτό της αξιολόγησης.

Το βασικό θέμα, για την προετοιμασία του οποίου θα συστήνονταν ειδικές ομάδες εργασίας, θα ήταν το δεύτερο θέμα της ημερήσιας διάταξης που αφορά την διαχείριση του προβλήματος των «κόκκινων δανείων». Τελευταία στοιχεία κάνουν λόγο ότι η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και η συνεπακόλουθη ύφεση στην Ευρώπη αύξησε το ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) των τραπεζών της Ε.Ε., τα οποία πλέον ανέρχονται στο 1 τρισ. ευρώ, ήτοι στο 5,4% όλων των τραπεζικών δανείων. Σύμφωνα με το έγγραφο, είναι δύσκολο να συγκριθούν τα επίπεδα των κόκκινων δανείων παγκοσμίως, διότι δεν υπάρχει ένας κοινός ορισμός, αλλά υπολογίζονται στο 1,7% των συνολικών δανείων στις ΗΠΑ και στο 1,6% στην Ιαπωνία, σύμφωνα με στοιχεία του 2015.

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος, στην Ευρώπη προβληματίζονται με το 5,4%, όταν τα αντίστοιχα ποσοστά στην Ελλάδα κινούνται υψηλότερα του 43% στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια τα οποία φτάνουν τα 75,9 δις. ευρώ, ενώ τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα (συμπεριλαμβάνονται και τα ρυθμισμένα) ανέρχονται σε 104,8 δις. ευρώ.

Απόρροια μάλιστα της αδυναμίας της κυβέρνησης να κλείσει την αξιολόγηση, πληροφορίες κάνουν λόγο ότι τα νέα κόκκινα δάνεια αυξήθηκαν το πρώτο τρίμηνο του 2017 κατά περίπου 2 δις. ευρώ, παρά το γεγονός ότι στα τέλη του 2016 με «αγώνα» και χωρίς νομικά εργαλεία οι τράπεζες κατάφεραν να τα μειώσουν κατά 500 εκ. ευρώ χαμηλότερα του στόχου.
Το εξοργιστικό στην περίπτωση της κυβέρνησης είναι ότι όχι μόνο δεν έχει θέση για το θέμα, αλλά δεν δείχνει καν διάθεση να τρέξει για την αντιμετώπισή του. Ενδεικτική είναι η διαρκής μετάθεση της κατάθεσης και ψήφισης στην Βουλή του νομοσχεδίου για τον εξωδικαστικό διακανονισμό των χρεών, το οποίο σύμφωνα με τις τελευταίες λεπτομέρειες πηγαίνει για μετά το Πάσχα.

Η κυβέρνηση αρνείται να καταλάβει ότι ανεξαρτήτως του χρόνου κλεισίματος της συμφωνίας, έχει να αντιμετωπίσει μια «βόμβα» πρωτοφανούς μεγέθους. Όταν σκάσει θα αφήσει πίσω της νέα κουφάρια όσων μονάδων γλίτωσαν από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, χιλιάδες θέσεις θα χαθούν εκτινάσσοντας την ανεργία, φόροι θα μείνουν απλήρωτοι και συμβάσεις δανείων θα γίνουν ταπετσαρίες στα υποκαταστήματα των τραπεζών. Στα συντρίμμια που θα αφήσει, η νέα ανακεφαλαιοποίηση και το «κούρεμα» των καταθέσεων θα είναι το λιγότερο που θα γίνει...