ΣΥΡΙΖΑ και εθνικοσοσιαλισμός

ΣΥΡΙΖΑ και εθνικοσοσιαλισμός

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα όπως η συμμορία της Χρυσής Αυγής. Είναι ένα υβριδικό, φαφούτικο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα — ή μάλλον ένα μασκαρεμένο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα. Ένα εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του καφενέ.

Η ιδεολογική του ταύτιση με τους εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας είναι γνωστή: η πολιτική στρατηγική του ναζισμού κατά την πρώτη δεκαετία της άνθησής του ήταν η πολεμική, άνευ όρων και με κάθε τρόπο εναντίωση στις μεγάλες επιχειρήσεις, στους βιομηχάνους, στους αστούς και στον καπιταλισμό. (Βλ. τα αντίστοιχα του ΣΥΡΙΖΑ προ του '15).

Μόνο όταν εδραιώθηκε στις τάξεις των λούμπεν, κάτι περιθωριακών ατόμων, κάτι νυχτόβιων που κοιμόνταν σε κατειλημμένα σπίτια, και κατόπιν στις τάξεις των εργατών και των ανέργων, έδειξε να αλλάζει, μερικώς, πορεία, καθώς ήθελε —διακαώς— να προσεταιριστεί συγκεκριμένους μεγαλοβιομηχάνους για να στηριχτεί οικονομικά. (Βλ. τα αντίστοιχα του ΣΥΡΙΖΑ με Γιάννες, Σαββίδηδες και λοιπούς).

Τότε, οι ναζί φρόντισαν να επικοινωνήσουν τη σπείρα τους χτυπώντας τους Εβραίους, τους φιλελευθέρους, τους σοσιαλδημοκράτες και τους κομουνιστές — και προωθώντας ενεργά την πολιτική βία. (Βλ. Ρουβίκωνες, βλ. χαϊδέματα στους τρομοκράτες, βλ. και όλο το συριζαϊκό πολιτεύεσθαι και κυβερνάν, που, όταν δεν μοιράζει χρήματα και θεσούλες σε ημετέρους, συνίσταται αποκλειστικά στις χυδαίες επιθέσεις σε κόμματα, ιδεολογίες και πολίτες).

Κύριο όχημα μετάδοσης της ιδεολογίας του ήταν η πιο χυδαία εθνικολαϊκιστική ρητορική. (Βλ. το λόγκο του κόμματος στο λήμμα «λαϊκισμός» σε οποιοδήποτε καλό εικονογραφημένο λεξικό).

Ήταν οι μούτες του σάπιου Χίτλερ. Τα υψωμένα φρύδια. Οι τσιρίδες. (Βλ. οποιοδήποτε βιντεάκι με τον Τσίπρα).

Και τα ψέματα. Αυτά, τα ψέματα εναντίον των εχθρών του, από τη μία, και οι ψεύτικες υποσχέσεις του για παλινόρθωση της Γερμανίας, από την άλλη, τον ανέβασαν στην εξουσία και του χάρισαν ένα πελώριο οπλοστάσιο. (Βλ. όλη την πορεία αυτού του παραπολιτικού καθ' ημάς πράγματος από το 3% στην κυβέρνηση).

Οι εθνικοσοσιαλιστές λάτρευαν τις στολές. Οι συριζαίοι το ίδιο: στολή είναι το κοστούμι δίχως γραβάτα του Τσίπρα, στολή είναι το εκδρομικό σακιδιάκι στις πλατούλες του Τσακαλώτου, στολή είναι τα αλά Γιώργος Μάγκας πουκάμισα του ημίτρελου Βαρουφάκη (ή μήπως βγαίνει από την εξίσωση; όχι: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ), στολή είναι και η… συγγνώμη, ΟΙ στολές του Καμμένου (ναι, κι αυτός του κόμματος είναι).

Τώρα, πολλοί λένε —και τα 'χουν σπουδάσει αυτά— ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τσαβιστικό-μαδουρικό κόμμα, με καταβολές από τον μπολιβαριανισμό κλπ. κλπ. Ορθόν. Είναι πράγματι. Όλοι ξέρουμε μια χαρά τις μακρόχρονες σχέσεις των δύο αδελφών κομμάτων και το σχέδιο του Τσίπρα να δανειστεί η χώρα, μετά την έξοδό της από την Ευρώπη, την απόλυτη παύση πληρωμών και τις αιματηρές ταραχές, λεφτά, πετρέλαιο και τεχνογνωσία από τη… Βενεζουέλα, κατά τον ίδιο τρόπο που θα έπαιρναν δάνεια από τις Ινδίες, από τον Πούτιν, από τη Μαδαγασκάρη και από τη Νήσο του Πάσχα. Και όλοι θυμόμαστε τη συγκάληψη, από τον ίδιο τον Τσίπρα προσωπικά, του πελώριου σκανδάλου σεξουαλικής παρενόχλησης και συνεχομένων αποπειρών βιασμού με θύματα πολλές γυναίκες εργαζόμενες στην εν Αθήναις πρεσβεία της Βενεζουέλας, και δράστη τον ανώμαλο πρέσβη της βενεζολάνικης χούντας, πρέσβη Φρανκλίν Γκονσάλες.

Άλλοι πάλι λένε πως είναι ένα ευρωπαϊκό μπααθικό κόμμα (βάλτε στη θέση του αραβικού εθνικισμού και παναραβισμού ό,τι άλλο θέλετε, αλλά κρατήστε τον σοσιαλισμό και τον αντιιμπεριαλισμό, που είναι πιο κατανοητά στον μέσο Καρανίκα). Άλλοι, λένε άλλα. Και ούτω καθεξής. Πολλά στελέχη του, άλλωστε, δηλώνουν λάτρεις τού ίδιου τού αιμοσταγούς serial killer Στάλιν —που, χωρίς το άγος του Ολοκαυτώματος, μπροστά του ακόμη και ο ίδιος ο μπαμπουίνος Χίτλερ θα φάνταζε Μητέρα Τερέζα—, άλλοι του Μάο και άλλοι άλλων μάο-μάο του πολιτικού Μεσαίωνα της Ευρασίας και της Λατινικής Αμερικής. Αν και τώρα τελευταία ξαφνικά ξέχασαν το Φωτεινό Μονοπάτι, είδαν τον Χριστό φαντάρο και σοσιαλδημοκρατικοποιήθηκαν, κατά ορισμένους φωτεινούς παντογνώστες που θέλουν να πηδήξουν σε ψηφοδέλτια Επικρατείας παρά το μπόι τους.

Εν πάση περιπτώσει, και συγγνώμη που θα το πω έτσι χοντρά, αυτά τα τελευταία για Βενεζουέλες, Συρίες κλπ. είναι λίγο περί διαγραμμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από ένα υβριδικό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα γερμανικού τύπου — ή, έστω, ένα μασκαρεμένο εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα. Απλώς δεν έχει δόντια. Είναι φαφούτικο. Είναι ναζί τού καφενέ και του μπεγλεριού όλοι αυτοί. Βάλτε στη θέση της αρίας φυλής του Χίτλερ τα κομματικά στελέχη του Τσίπρα. Βάλτε στη θέση των μεγαλοστελεχών των SS τους βουλευτές του. Και βάλτε στη θέση των Εβραίων και των υπολοίπων υποτιθεμένων εθνικών εχθρών της ναζιστικής Γερμανίας την αστική τάξη, τους ιδιοκτήτες ακινήτων, τους επιχειρηματίες, την Κεντροδεξιά και τη Σοσιαλδημοκρατία. Μέχρι εκεί.

Τόσο μπορούν, τόσο ξέρουν, τόσο θέλουν. Δεν είναι για να κάνουν πόλεμο και, δόξα τω Θεώ, δεν είναι για να κάνουν ολοκαυτώματα. Είναι μόνο για να βάλουν μέσα την οικονομία της χώρας καμιά διακοσαριά δισεκατομμύρια ευρώ και για να υποθηκεύσουν την περιουσία της κατά έναν αιώνα. Και για να κρύβουν ελεεινά τα μούτρα τους στις στάχτες όταν αποδείχτηκε πως δεν μπόρεσαν να οργανώσουν ένα ήδη εκπονημένο σχέδιο εκκένωσης ενός μικροσκοπικού χωριού που καιγόταν.

Μέχρι εκεί. Γι' αυτό σάς λέω: είναι φαφούτηδες εθνικοσοσιαλιστές. Και στο τέλος οι εθνικοσοσιαλιστές πάντα χάνουν.