Σφοδρή επίθεση στον πρωθυπουργό εξαπολύει η αναπληρώτρια εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ Σοφία Ζαχαράκη σε συνέντευξή της στο liberal.gr.
Τον χαρακτηρίζει ως τον Λούκυ Λουκ των μνημονίων μιας και όπως τονίζει, υπογράφει τα μνημόνια πιο γρήγορα και από την σκιά του.
Η κα Ζαχαράκη υπεραμύνεται της στάσης που κράτησε η ΝΔ το 2015 στη Βουλή και ξεκαθαρίζει ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δε δέχεται μαθήματα πατριωτισμού από τον κ.Τσιπρα. Παράλληλα κάνει λόγο για την εμφάνιση ενός 4ου μνημονίου με ευθύνη της κυβέρνησης και τονίζει ότι ορθώς σήμερα ΟΛΟΙ στην ΝΔ συμφωνούν ότι δεν πρέπει να γίνουν συμμέτοχοι στο θέατρο παραλόγου που στήνει η κυβέρνηση, όπως λέει χαρακτηριστικά ενόψει της ψηφοφορίας στη Βουλή του πακέτου μέτρων.
Συνέντευξη στον Γιάννη Τρουπή
Η δεύτερη αξιολόγηση δεν έχει κλείσει ακόμα και παραμένει ανοιχτή για περισσότερο από έναν χρόνο. Ποιος φταίει τελικά; Η ελληνική κυβέρνηση με τους λάθος χειρισμούς της ή οι δανειστές με τις υπερβολικές απαιτήσεις τους;
Τα μέτρα που μας ζητάνε τώρα είναι αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας της κυβέρνησης και απόδειξη είναι ότι δεν τα ζητούσαν πριν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ανάμεσα στους δανειστές μας υπάρχουν ακραίες φωνές. Όμως, βασικό πρόβλημα στην παρούσα συγκυρία είναι ότι η χώρα δεν έχει την πολιτική αξιοπιστία να τις αντικρούσει, καθώς είναι η ίδια η κυβέρνηση που ροκανίζει την διαπραγματευτική θέση της χώρας. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση αυτή διαπραγματεύεται με τον χρόνο και με τους βουλευτές της. Άθελά του το φαινόμενο αυτό το περιέγραψε ο κ. Κουρουμπλής, που χτες έλεγε πως η κυβέρνηση λειτουργεί σαν μια ομάδα αυτοκτονίας, με στόχο να φτάσει μέχρι το 2019. Φτάσαμε έτσι σήμερα η δεύτερη αξιολόγηση να έχει στην πράξη μετατραπεί σε συζήτηση για ένα τέταρτο μνημόνιο, που θα μας πηγαίνει μέχρι το 2021.
Πιστεύετε ότι η αξιολόγηση θα κλείσει σύντομα ή θα ζήσουμε ένα ακόμα θρίλερ όπως το 2015 ;
Το 2015 είδαμε να στήνεται μεθοδευμένα ένα σκηνικό διάλυσης της χώρας. Ένα σκηνικό που το έστησε ο κ. Τσίπρας για να παρουσιάσει την παράσταση «βαφτίζω την άτακτη υποχώρηση και την λέω γενναία απόφαση για την σωτηρία της χώρας». Και είδαμε τότε τον κ. Τσίπρα να γίνεται ο Λούκυ Λουκ των μνημονίων, ο άνθρωπος που υπογράφει πιό γρήγορα από την σκιά του.
Σήμερα βλέπουμε την κυβέρνηση να κλωτσάει το τενεκεδάκι στον κατήφορο. Σήμερα παριστάνει ότι διαπραγματεύεται μεγαλώνοντας και πάλι το κόστος που θα πληρώσουμε όλοι μας. Και το κάνει χωρίς σχέδιο. Βλέποντας και κάνοντας. Κι ας βυθίζεται η οικονομία στην αβεβαιότητα και στην ύφεση.
Κατηγορούν την ΝΔ ότι δεν «βάζει πλάτη στη διαπραγμάτευση», ότι δεν στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση, παίρνοντας το μέρος των δανειστών.
H κυβέρνηση αυτή έκλεισε τις τράπεζες. Αύξησε τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές. Υπονομεύει με κάθε τρόπο τις επενδύσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις. Πριν δυο μήνες ήταν που συζητούσαμε τις δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης για το grexit. Και ήδη οι αριθμοί της ΕΛΣΤΑΤ έρχονται να περιγράψουν τις συνέπειες. Και αντί ο κ. Τσίπρας να αναρωτηθεί για τις ευθύνες του καθώς έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, η απάντηση είναι «φταίει η αντιπολίτευση που δεν μας στηρίζει».
Η Νέα Δημοκρατία ως αξιωματική αντιπολίτευση ήταν αυτή που έβαλε πλάτη το καλοκαίρι του 2015 για να σωθεί η χώρα, που η κυβέρνηση Τσίπρα και Καμμένου την είχε φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση έσπαγε τα πεζοδρόμια, έστελνε επιστολές στους εταίρους ότι δεν θα αναγνωρίσει τη συμφωνία και καλούσε τον κόσμο να μην πληρώνει τις φορολογικές υποχρεώσεις του.
Δεν δέχεται η Νέα Δημοκρατία μαθήματα πατριωτισμού από τον κ. Τσίπρα.
Ακούσαμε τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη να απευθύνει προειδοποίηση σε όσα στελέχη δεν συμφωνούν με την στάση του κόμματος απέναντι στο δημοσιονομικό "πακέτο" Τσίπρα. Θεωρείτε ότι τέτοιες «παραφωνίες» όπως αυτές της προηγούμενης εβδομάδας από στελέχη της ΝΔ "θολώνουν" το μήνυμα που θέλει να στείλει το κόμμα σας;
Οι θέσεις μας είναι πολύ σαφείς. Ορθώς κρατήσαμε τη στάση που κρατήσαμε το καλοκαίρι του 2015 για να μην πέσει η χώρα στα βράχια και ορθώς σήμερα όλοι συμφωνούμε ότι δεν πρέπει να γίνουμε συμμέτοχοι στο θέατρο παραλόγου που στήνει η κυβέρνηση.
Προέρχεστε από τον χώρο της εκπαίδευσης. Πόσο απέχει η σχολική αίθουσα από την πολιτική και πώς κρίνετε την επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με την κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων;
Στη συγκριτική παιδαγωγική (οι μεταπτυχιακές σπουδές μου) λέμε ότι τα πράγματα που βρίσκονται εκτός του σχολείου επηρεάζουν σε κάποιες περιπτώσεις το τι συμβαίνει μέσα σε αυτό. Με βοηθάει πολύ λοιπόν να παρατηρώ τη διάδραση των εξωτερικών παραγόντων με το σχολικό χώρο.
Εκτός αυτής της γενικής παρατήρησης όμως, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες μεταξύ της αίθουσας και της πολιτικής.
Ο δάσκαλος οφείλει να έχει έναν ξεκάθαρο στόχο για την σχολική χρονιά και να τον υπηρετεί κάθε μέρα. Να προσπαθεί πάντα περισσότερο ο ίδιος. Να επιβραβεύει την προσπάθεια των μαθητών του. Να στηρίζει περισσότερο τους πιο αδύναμους από αυτούς, για να εξασφαλίζει την ισόρροπη λειτουργία της σχολικής τάξης σαν σύνολο. Να εμπνέει τους μαθητές του να έχουν την ιδιοκτησία της μάθησης και της προόδου. Νομίζω, λοιπόν, ότι θα συμφωνήσετε ότι η σχολική αίθουσα μοιάζει με την πολιτική σε πολλά πράγματα. Αφήστε που στην πολιτική καλείσαι να κάνεις και αυτό που συμβαίνει και μέσα στο σχολική τάξη. Να απαντάς σε δύσκολες ερωτήσεις!
Το θέμα των Πανελληνίων εξετάσεων είναι το αγαπημένο παιδί κάθε εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αυτό δε σημαίνει ότι οι πρωτοβουλίες θα πρέπει να προκαλούν σύγχυση και αβεβαιότητα κάθε φορά.
Με προβληματίζει το εγχείρημα να αντικατασταθεί ένα σύστημα που ,παρά τις αδυναμίες που έχουμε ήδη εντοπίσει από τα μαθητικά μας χρόνια, είναι εντούτοις μια πλήρως διαφανής και αδιάβλητη διαδικασία. Αυτό που θα είχε αξία είναι να συνυπολογίζεται η επίδοση των μαθητών στο λύκειο για την τελική βαθμολογία και την είσοδό τους στις σχολές.
Και αφού μου δίνετε την ευκαιρία να αναφερθώ στην εκπαίδευση, θα ήθελα να προσθέσω δυο στοιχεία ακόμα που για εμένα είναι πολύ σημαντικά. Το πρώτο συνδέεται με το περιεχόμενο των σπουδών που πρέπει να επικαιροποιηθεί. Το σχολείο, εντούτοις, δεν μπορεί να παρέχει γνώσεις που θα είναι επαρκείς για μια ζωή. Πρέπει να αναζητηθεί ο τρόπος να αναπτυχθούν οι νοητικές δεξιότητες των μαθητών και η δυνατότητα να μελετούν ανεξάρτητα και συνθετικά.
Το δεύτερο σημείο είναι η ανάγκη να ενισχυθεί η επαγγελματική δευτεροβάθμια εκπαίδευση . Με ευέλικτο πρόγραμμα σπουδών και αντιστοιχία των ειδικοτήτων με τις δυναμικές εξελίξεις σε αγορά και τεχνολογία καθώς και ενίσχυση της μαθητείας.
