Σημειώσεις για μία εβδομάδα

Σημειώσεις για μία εβδομάδα

Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου

O με αγαθά κίνητρα πολίτης που επιθυμεί να εμφανίζεται καλοπροαίρετος απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετά απ' όσα έχουμε ζήσει τα τέσσερα χρόνια, ακόμα κι αν θέλει να τους δικαιολογήσει κάποια πράγματα ή να τους δώσει ελαφρυντικά, πρέπει να παραδεχτεί ότι υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι με τον πιο κάθετο και απόλυτο τρόπο αδικαιολόγητη: αυτό της ενημέρωσης. Και δεν εννοούμε τις κόντρες με τα Μήντια και τους επιχειρηματίες τους αλλά την αντίληψή τους για την ενημέρωση των πολιτών.

Τελευταίο κρούσμα της νοσηρά αυταρχικής νοοτροπίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανιχνεύεται στις συζητήσεις που προκάλεσε την εβδομάδα που κλείνει σήμερα το αν απαγόρευσαν ή όχι το εμβατήριο «Μακεδονία Ξακουστή».

«Δεν υπήρξε τέτοια απαγόρευση. Η εθνικιστική αντιπολίτευση δημιούργησε το θέμα!», μας λένε ορισμένοι.

Είναι απολύτως και παγερώς αδιάφορο ποιος επιχείρησε να καρπωθεί τη σύγχυση που δημιουργήθηκε εκ του πονηρού.

Οι άνθρωποι που αντικατέστησαν την επίσημη ενημέρωση για την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές με τα περίφημα non-papers, οι άνθρωποι που ενώ είχαν καεί 100 συμπολίτες μας στο Μάτι έστηναν «ενημερωτικό briefing» σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση για να μας παραπλανήσουν, αυτοί που σε όλη της διάρκεια της διαπραγμάτευσης για τη Συμφωνία των Πρεσπών άφηναν την ελληνική κοινή γνώμη να ενημερώνεται από τα σκοπιανά μπλογκ, αυτοί που απαγόρευσαν στους δημοσιογράφους την πρόσβαση στα προσφυγικά camp, αυτοί που δεν εμφανίζονται στη Βουλή για να απαντήσουν στον κοινοβουλευτικό έλεγχο, αυτοί που δεν εξηγούν τι δουλειά έχουν στη χώρα μας τα κυβερνητικά αεροσκάφη του καθεστώτος Μαδούρo, στα θέματα της ενημέρωσης, δεν απολαμβάνουν του λεγόμενου benefit of the doubt, δηλαδή του δικαιώματος της αμφιβολίας για τις προθέσεις τους. Τόσο απλά και απόλυτα.

Επίτηδες άφησαν να «σέρνεται» μέρες πριν την Εθνική Επέτειο η φήμη ότι το «Μακεδονία Ξακουστή» είχε απαγορευθεί. Όταν βουλευτής της Αντιπολίτευσης δήλωσε ότι θα πάει στην παρέλαση στο Σύνταγμα να το τραγουδήσει παρά την απαγόρευση, κανένας κυβερνητικός φορέας δεν τον διέψευσε έστω και με non paper ή διαρροή στον Τύπο. Άφηναν το θέμα να φουντώνει, να προκαλεί ένταση και οργή γιατί μόνον έτσι ξέρουν να πολιτεύονται. Με φημολογία στο στυλ «ράδιο-αρβύλα» του στρατού και των κομμουνιστικών καθεστώτων.

Όσοι τους δικαιολογούν σε αυτά μάλλον αδυνατούν να διακρίνουν τις μεθόδους μιας αυταρχικής παρέας. Φυσικά ο μεγάλος ζημιωμένος είναι η ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα η υπεράσπιση της οποίας όμως επιβάλλει να καταγγέλλουμε αυτές τις μεθοδεύσεις και όχι να τις εκλογικεύουμε.