Όταν είναι μαγκιά να τραμπουκίζει ένας υπουργός, να χλευάζει τις αποφάσεις της δικαιοσύνης ένας άλλος ή να απειλεί όποιον δεν του αρέσει ένας τρίτος, στο όνομα μιάς θολοεπαναστατικότητας γιατί να μην είναι μαγκιά να βρίζει ο υπουργός και καθηγητής πανεπιστημίου Βερναρδάκης «ρατσιστοειδές» και «φασιστάκι της πλάκας» τον πρόεδρο του Συλλόγου Ολυμπιονικών με αναπηρία και πρώην μέλος του ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο Αθλητής τού έγραψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει όλο και πιο δεξιά!
Είναι κάτι τύποι, σαν τον Βερναρδάκη, τον Πολάκη, τον Σπίρτζη, τον Κρέτσο, για να αναφέρω μερικούς, που κάθονται στα υπουργικά γραφεία και που σπέρνουν στον κόσμο τη χυδαιότητά τους, χωρίς να τους ενοχλεί ή να ενοχλείται ο προϊστάμενός τους πρωθυπουργός όπως θα όφειλε. Έτσι, η χυδαιότητά τους νομιμοποιείται και αναπαράγεται στο λαό ως πρότυπο. Αλλά, αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον πρωθυπουργό και τα άλλα καθοδηγητικά στελέχη της «πολιτισμένης» αριστεράς.
Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, φαντασιώνονται ότι με την απολιτισιά τους εκφράζουν επαναστατικότητα και έχουν για εικονίσματα στα γραφεία τους και στα σαλόνια τους τις φωτογραφίες οπλαρχηγών του Εμφύλιου και του '21 (!) σαν πρότυπα, προφανώς γιατί νομίζουν ότι τέτοιες είναι και οι αφεντιές τους.
Με τη μόνη διαφορά, ότι δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους ανθρώπινα μυαλά και άντερα χυμένα την ώρα της σφαγής ή και μετά σαν πρωταγωνιστές (ούτε καν σα θεατές σε σινεμά δεν θα το άντεχαν), ούτε έχουν ακούσει ποτέ να σφυρίζει δίπλα από το αυτί τους η σφαίρα ή ο όλμος, με την καρδιά στο στόμα να πάει να σπάσει, ούτε έχουν σκοτώσει από κοντά ή μακριά έστω άνθρωπο, και μερικοί απ αυτούς ούτε καν κατσαρίδα.
Δεν έχουν λερώσει ποτέ τα παντελόνια τους με τα περιεχόμενά των σπλάχνων τους την ώρα της εφόδου με τις ανατριχιαστικές κραυγές του φοβισμένου και διψασμένου για επιβίωση θηρίου, ούτε την ώρα που ανοίγουν οι κρατήρες από τις μπόμπες δίπλα τους με τον εφιαλτικό βρυχηθμό χιλίων σεισμών κι ενώ πηγαίνει πέρα δώθε η γη για να σε καταπιεί.
Δεν έχουν ζήσει καν αυτά που έχουν νοιώσει γιατροί και δημοσιογράφοι μες στα πεδία των μαχών. Άλλοι από αλτρουισμό και άλλοι από την τρέλα της δουλειάς τους.
Γιατί αυτοί που τά ζησαν αυτά και βγήκανε με τα μυαλά τους σώα ακούγαν πόλεμο μετά και ανατριχιάζανε. Αυτοί που τα μυαλά τους γίνανε ανθρώπινα μετά τη φρίκη. Και μερικοί απ τους πραγματικούς πολεμιστές και αντίπαλους δώσαν τα χέρια και εξορκίσανε τον αιματοβαμμένο Εμφύλιο σαν το χειρότερο που έζησε η χώρα. Κι αναθεμάτισαν όσους τον ονειρεύονταν.
Ετούτοι εδώ οι τύποι, όμως, οι Βερναρδάκηδες και οι Πολάκηδες και οι Σπίρτζηδες και οι Κρέτσοι (και οι Τσίπρες, που τους αφήνουν αχαλίνωτους), νομίζουν ότι η επανάσταση γίνεται χωρίς βγαλμένα άντερα, χωρίς κομμένα χέρια, χωρίς να νοιώσεις το χέρι σου να στάζει αίμα ανθρώπινο από το αίμα άλλου πολίτη, κι ότι θα οδηγούν τα πλήθη ενάντια στους ταξικούς εχθρούς, αυτό νομίζουν οι ηλίθιοι, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλοι από τους ίδιους τους τούς γείτονες!
Ετούτοι εδώ οι τύποι, οι Βερναρδάκηδες και οι Πολάκηδες και οι Σπίρτζηδες και οι Κρέτσοι (και οι Τσίπρες, που τους αφήνουν αχαλίνωτους) δεν έζησαν ποτέ το πέρασμα μιας μεραρχίας νύχτα κάτω απ τη μύτη του στρατού, όπως την πέρασε ο Φλωράκης χωρίς να χάσει άνδρα. Ούτε οργώσαν τα βουνά όπως τα όργωσε ο Βαφειάδης σε καθημερινό καρτέρι με το θάνατο, για ν' αναφέρω αυτούς που έχουν για ινδάλματα.
Αλλά, αυτοί οι παραπάνω, που ζήσανε σκοτώνοντας στ αλήθεια συμπολίτες τους, μια και ο Πλούτος δεν ανακατεύεται ποτέ προσωπικά στα μακελέματα, την κοπανάει την ώρα την κατάλληλη, αυτοί λοιπόν δώσαν τα χέρια με τους άλλοτε εχθρούς τους και κάναν πέρα και πόλεμο και συγγενείς νεκρούς και εξορίες και βασανιστήρια και έκατσαν να χτίσουν μια κοινωνία λιγάκι πιο πολιτισμένη. Χωρίς τη βία, το αίμα και τις κραυγές του φοβερού εμφύλιου.
Ακραία μόνο θα πώ, ότι ο ίδιος ο Φλωράκης, ο καπετάνιος Γιώτης, ούτε που διανοήθηκε να αρνηθεί τη νοσηλεία στο θάλαμο με τον χουνταίο δικτάτορα Παπαδόπουλο, που ήταν στα τελευταία του στο Γενικό κρατικό, και έμεινε να λέγεται από τις νοσοκόμες, ότι οι δυο τους μιλούσαν όπως μιλάνε όλοι οι ανθρώποι μεταξύ τους.
Ενώ ο επαναστάτης Βερναρδάκης, που σαν υπουργός έχει και χρόνο για να περιφέρεται στο facebook, να γράφει να απαντάει και να σχολιάζει αντί να του βγαίνει ο πάτος στη δουλειά, παρέα με τον Τσίπρα και τον Πολάκη και τον Σπιρτζη και με τον Φλαμπουράρη για μπροστάρη θα οδηγήσουν «τα πιο αδύναμα λαϊκά στρώματα» των άνεργων και των 200 ευρώ συνταξιούχων και «μισθωτών» (που οι ίδιοι δημιούργησαν τον τελευταίο χρόνο) ενάντια στους πλουτοκράτες των 450 ευρώ και πάνω, που αντί να ντρέπονται για τα λεφτά που παίρνουν σε εποχές πείνας έχουν το θράσος και ζητάν να μην κοπούνε κι άλλο τα εισοδήματά τους. Οι φασίστες της πλάκας!
Σαν τον Παλτσανιτίδη, τον πρόεδρο των Ολυμπιονικών με αναπηρία και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Χίου μέχρι το καλοκαίρι που τα βρόντηξε και που είχε το θράσος να κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ «ότι πηγαίνει όλο και πιο δεξιά». Αφορμή ήταν μια χυδαιογραμμένη διαστροφή επιστολής του Μαρξ στον Λίνκολν, που ανάρτησε στη σελίδα του στο facebook ο υπουργός κ Βερναρδάκης. Μέλος του Συλλόγου ατόμων με διανοητική και όχι νοητική αναπηρία.
Γ Παπαδόπουλος-Τετράδης
ΥΓ. Δεν θα εκπλαγώ αν δω άλλα μέλη του Συλλόγου του κ Βερναρδάκη να εξανίστανται με το επιχείρημα ότι ο υπουργός δεν ήξερε ποιόν έβριζε. Ας κοίταζε με ένα κλικ πριν βρίσει. Αλλά, ακόμα και ένα κλικ απαιτεί συναισθηματική ευφυία. Που την έδειξε με την αντοχή του σε μια απλή, κόσμια και καθόλου άδικη κριτική.
