Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Αυτή τη στιγμή κι ενώ πληκτρολογούμε αυτές τις γραμμές, δεν γνωρίζουμε αν η Νέα Δημοκρατία θα καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν έχει όμως τόση σημασία αφού σ' αυτό το σημείωμα μας ενδιαφέρει να «κάνουμε ταμείο» μετά απ'όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες.
Από χθες το Μαξίμου στις διαρροές του θυμίζει στους δημοσιογράφους τη γνωστή ρήση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το θέμα: «Σε δέκα χρόνια το όνομα (των Σκοπίων) δεν θα το θυμάται κανείς» κάτι που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το είπε σε μια ρητορική αποστροφή του λόγου του κι ενώ ο ίδιος, περισσότερο από τον καθένας ίσως, γνώριζε καλά ότι οι αντίπαλοι ενός πολιτικού μπορούν να μετατρέψουν μια απόφαση σε ρετσινιά από την οποία δεν θα καταφέρει να απαλλαγεί ποτέ, όσες δεκαετίες κι αν περάσουν.
Στην πολιτική λοιπόν όλα ξεχνιούνται μέχρι κάποιος να τα θυμίσει και πραγματικά, έχουν γούστο στο Μέγαρο Μαξίμου αν πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα αφήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών να ξεχαστεί μόλις ψηφιστεί.
Η παράταση της έντασης που προκαλεί το Σκοπιανό δεν θα βλάψει την κυβέρνηση περισσότερο απ'όσο την έχει βλάψει ήδη. Εκεί όμως που της προκαλεί πολύ μεγάλη βλάβη είναι στην προσπάθειά της να μετατρέψει το Σκοπιανό σε πολιτική ευκαιρία. Οι ψήφοι που έχει συγκεντρώσει και θα συγκεντρώσει η κυβέρνηση, τόσο στην ψήφο εμπιστοσύνης όσο και στη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι αποτέλεσμα συναλλαγής και όχι πολιτικών διαδικασιών και αυτό το έχουν καταλάβει και οι πέτρες. Απαξιώνει δε ακόμα περισσότερο όσους κεντροαριστερούς έχουν σπεύσει να τη στηρίξουν σε βαθμό που να της είναι, επί της ουσίας, άχρηστοι. Σκάρτες τις δικές τους ψήφους θα φέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ όσοι Κεντροαριστεροί τον στήριξαν στο Μακεδονικό. Ούτε καν των οικογενειών τους που λέει ο λόγος.
Η κυβέρνηση χρειάζεται πολύ χρόνο, πέραν του Οκτωβρίου δηλαδή, για να επιχειρήσει (πόσο μάλλον να ολοκληρώσει) το επαναλανσάρισμα που επιβάλλεται να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το διαζύγιο με τον Καμμένο, ένα διαζύγιο που σύμφωνα με τις έρευνες η κοινή γνώμη θεωρεί «προσχηματικό» και «στημένο».
Άλλωστε, τα «ιμάτια» του Κέντρου και όσους έχουν αποφασίσει να προσέλθουν στην κάλπη, έχουν λίγο-πολύ μοιραστεί ήδη μεταξύ του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα. Όπως έχουμε εξηγήσει πολλάκις, το παιχνίδι για τον κ.Τσίπρα παίζεται σε όσους, από τους εξαπατημένους ψηφοφόρους του 2015, για την ώρα σκέφτονται την Κυριακή των εκλογών να καθίσουν στο σπίτι τους. Κάποιους από αυτούς θέλει να φέρει στην κάλπη.
Ακούμε συχνά ότι υπάρχουν ψηφοφόροι, όχι λίγοι, που δεν θα ψηφίσουν ποτέ Νέα Δημοκρατία. Ισχύει. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα τον κ.Τσίπρα. Σίγουρα όχι πριν να τον «τιμωρήσουν». Αυτοί, δια της αποχής, θα δώσουν ψήφο ανοχής στον Μητσοτάκη και θα αξιολογήσουν τη στάση τους στο εγγύς μέλλον.
Άλλωστε, αντίθετα από τους πολιτικούς που δείχνουν να το ξεχνάνε, οι πολίτες ως εκλογικό σώμα ξέρουν καλά πως η πολιτική δεν είναι ταινία αλλά ένα σήριαλ, με κύκλους πολυάριθμων επεισοδίων. Και ο κύκλος των επεισοδίων στα οποία πρωταγωνιστούσε ο κ.Τσίπρας, έκλεισε.
