Πόσο ασφαλής είναι η ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα;

Πόσο ασφαλής είναι η ελευθερία του τύπου στην Ελλάδα;

Του Αλέξανδρου Σκούρα

Όσοι και όσες έχετε τυχόν επισκεφθεί την αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ θα έχετε σίγουρα προσέξει ένα απόφθεγμα με μεγάλα γράμματα σε περίοπτη θέση που λέει «Η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Πράγματι, η ελευθερία του λόγου και του τύπου θεωρούνται θεμέλια όχι μόνο της δικαιοσύνης, αλλά και του δημοκρατικού πολιτεύματος. Χωρίς αυτή την ελευθερία η εκάστοτε εξουσία είναι θωρακισμένη έναντι της κριτικής, η δημόσια σφαίρα είναι φτωχή, οι πολίτες γίνονται εύκολα θύματα της προπαγάνδας.

Η αφορμή που τα γράφω όλα αυτά είναι η βομβιστική επίθεση στα γραφεία του ΣΚΑΪ και της Καθημερινής. Και ο λόγος, η ολοένα και πιο επιβεβαιούμενη πεποίθηση ότι η ελευθεροτυπία στη χώρα μας κινδυνεύει - τόσο από παραλείψεις, όσο και από πράξεις των φορέων της πολιτικής εξουσίας.

Ξεπερνώ χωρίς να σχολιάσω το γεγονός ότι μια πιθανότατα αναρχικής ιδεολογίας τρομοκρατική οργάνωση επέλεξε να χτυπήσει αντιπολιτευτικά μέσα ενημέρωσης. Από την άλλη, οι αναρχικοί στην Ελλάδα ζητούν… περισσότερο κράτος ενώ προσφάτως η ΕΡΤ ΟΡΕΝ αντάλλασσε φιλοφρονήσεις με το αναρχικό indymedia.

Η Κυβέρνηση δεν έκρινε απαραίτητο να διαφοροποιήσει κατηγορηματικά τη θέση της από τέτοιες ομάδες που, κατά τα πρότυπα του Ρουβίκωνα - μόνο αγριότερα - θέλουν, τουλάχιστον διακηρυκτικά, μέσω έκνομων παρεμβάσεων να πιέσουν την κοινωνία και την κυβέρνηση να ακούσουν τις θέσεις τους.

Ακόμη χειρότερα, η Κυβέρνηση ασκεί συχνά απροκάλυπτη δίωξη εναντίον των μη φιλικών σε αυτήν μέσων. Το είδαμε με το φιάσκο των αδειών των τηλεοπτικών σταθμών, το είδαμε με τη δίωξη των δημοσιογράφων του Φιλελεύθερου, το είδαμε με τη δίωξη εναντίον του Ηλία Κανέλλη. Το είδαμε με τις εμπρηστικές δηλώσεις του Νίκου Παππά που χαρακτήρισε τον ΣΚΑΪ «εργοστάσιο fake news», αλλά και στις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου λίγο καιρό πριν που μίλησε λίγο-πολύ για κανάλια στο Φάληρο που δεν έχουν ακόμη ανατιναχτεί.

Μπορεί η Κυβέρνηση να μην είχε μέχρι τώρα αντιληφθεί την έκταση του προβλήματος που με τη στάση της μπορεί και να υποδαυλίζει. Σε κάθε περίπτωση, πλέον δεν υπάρχει κανένα άλλοθι: Οι διαρκείς απειλές εναντίον της ελευθεροτυπίας, εναντίον της δημοκρατίας και των ελευθεριών μας, απαιτούν την συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων που αυτοχαρακτηρίζονται δημοκρατικές. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!