Του Γιάννη Παντελάκη
Υπάρχουν δυο κατηγορίες ανθρώπων που ακούνε τον Τσίπρα και ακόμα τον χειροκροτούν. Αυτοί που εξακολουθούν να υιοθετούν το πολιτικό του αφήγημα και εκείνοι που έχουν κάθε λόγο να παραμένει στην εξουσία γιατί γεύονται και οι ίδιοι κάποιο μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι της. Στο Ταε Κβο Ντο, συνυπήρξαν αυτές οι δυο κατηγορίες. Ακόμα και χωροταξικά.
Έβλεπες στις εξέδρες και ιδιαίτερα στα «ψηλά» τους πρώτους, μάλλον αμήχανους, να χειροκροτάνε κάποιες ατάκες του και να έχουν ενθουσιασμό ωστόσο εμφανώς μικρότερο από άλλες φορές (ιδιαίτερα από εκείνη των τελευταίων εκλογών). Έβλεπες και στις πρώτες θέσεις, στις καρέκλες τους δεύτερους. Δραγασάκης, Μπαλτάς, Βούτσης, Παπαδημούλης,Κοτσακάς κ.α.
Να το ξαναγράψουμε γιατί έχει σημειολογικό ενδιαφέρον: Κοτσακάς (ας θυμηθούν οι παλαιότεροι, ας ρωτήσουν οι νεότεροι)!
Το ενδιαφέρον του Τσίπρα, είναι προφανές ότι αφορά τους πρώτους. Οι δεύτεροι, είναι περισσότερο δεδομένοι και από τον ίδιο τον Τσίπρα. Αφού δέχτηκαν να ψηφίσουν μνημόνια και να τα υλοποιούν (έστω και αν κάποιοι το κάνουν με πόνο!) παρότι έχτιζαν επί σειρά ετών ένα αντιμνημονιακό αφήγημα, είναι σίγουρο πως θα φύγουν τελευταίοι όταν έρθει η ώρα. Είναι αυτοί που θα παραδώσουν τα κλειδιά.
Οι πρώτοι, προφανώς έχουν διαφορετικές αφετηρίες και (όχι απαραίτητα κακώς εννοούμενα) συμφέροντα. Ωστόσο, έχουν κάτι απόλυτα κοινό. Την στήριξη της σημερινής κυβέρνησης. Είναι πολλοί οι λόγοι, να αναφέρουμε έναν από αυτούς. Δεν έχουν εναλλακτική κομματική πρόταση απέναντι στη Ν.Δ. και παράλληλα έχουν την ανάγκη κομματικής στέγασης. Για διάφορους ιδιοτελείς και ανιδιοτελείς λόγους.
Ο πρωθυπουργός πιστεύει, ότι έχει την δυνατότητα να τους διατηρήσει στην επιρροή του. Το κάνει ένα χρόνο, γιατί όχι και τώρα; Αυτοί, από την πλευρά τους, είναι πρόθυμοι ν ακούσουν οτιδήποτε ακόμα και αν αυτό βρίσκεται απέναντι από την αντικειμενική αλήθεια. Όπως η επίκληση ακόμα και σήμερα του «όχι» του δημοψηφίσματος. Το οποίο ο ίδιος υλοποίησε σαν να είχε υπερισχύει το «ναι», αλλά παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να το επικαλείται. Από την στιγμή που κάποιοι το αποδέχονται αυτό, είναι δυνατόν να αποδεχτούν τα πάντα. Στην κυριολεξία.
Ο Τσίπρας (που όπως φαίνεται έχει δει πολλά βίντεο από ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου), έχει ανάγκη από επιχειρήματα ώστε να διατηρήσει τους συγκεκριμένους ψηφοφόρους συσπειρωμένους. Ακολουθεί την γνωστή συνταγή. Αντιδεξιά ρητορεία με ένα όνομα μάλιστα απέναντι (Μητσοτάκης) που τον βοηθάει. Και επιχειρήματα του επιπέδου «ο Μητσοτάκης αναδείχτηκε από τα πλούσια προάστια της Αθήνας, ο ΣΥΡΙΖΑ από τον λαϊκό κόσμο».
Πρέπει να του πουν, πως υπάρχουν πολλές κυρίες στην Εκάλη που τον ψήφισαν γιατί θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ. Και πως ένα μεγάλο μέρος των οικονομικά ισχυρών άλλαξε παρτενέρ, έφυγε από την Ν.Δ. και πήγε προς αυτόν. Γνωστά τα ονόματα. Πρέπει να του πουν πολλά ακόμα, για το που βρίσκεται διάσπαρτος ο «λαϊκός κόσμος», αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία.
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε όλα τα ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί άμεσα με έναν απόλυτα προβλέψιμο τρόπο. Για το ασφαλιστικό, την φορολόγηση των αγροτών και όλα αυτά, δεν ευθύνεται η κυβέρνησή του με τις διαπραγματεύσεις που έκανε. Αλλά οι «άλλοι» που τα δημιούργησαν. Ναι, αλλά οι «άλλοι» ωστόσο, αποδοκιμάστηκαν σε δυο εκλογές γιατί ο ίδιος υποσχέθηκε πως θα τα διαχειριστεί καλύτερα. Και μόνο κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
Αλλά είπαμε, υπάρχει κόσμος, έτοιμος να τα αποδεχτεί όλα. Μπορεί ο κόσμος αυτός να είναι συνεχώς λιγότερος (όπως δείχνουν οι μετρήσεις), αλλά προς το παρόν, είναι ικανοποιητικός να γεμίζει ένα γήπεδο σαν και αυτό του Ταε Κβο Ντο και να δίνει μέσω τηλεοράσεων την εικόνα πως δεν έχει έρθει ακόμα η κατάρρευση. Μπροστά στην προοπτική της οποίας, θα ακολουθεί μια ολοένα και μεγαλύτερη πόλωση...
