Ποια είναι η πολιτική κανονικότητα;

Ποια είναι η πολιτική κανονικότητα;

Του Σάκη Μουμτζή

Η λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μας έκανε να ξαναορίσουμε έννοιες και να επανεκτιμήσουμε καταστάσεις. Τώρα, που αυτός ο τετραετής εφιάλτης τελειώνει, ας προσπαθήσουμε να δούμε ποια θα είναι η νέα πολιτική κανονικότητα. Τι ζητάμε από τους πολιτικούς μας.

1.Στην νέα πολιτική κανονικότητα θα πρέπει να μονομαχούν για την εξουσία τα δύο κόμματα που εγκαθίδρυσαν την πιο σύγχρονη και μακροχρόνια Δημοκρατία της Νεώτερης Ιστορίας της πατρίδος μας. Ηρθε η ώρα, τώρα που αλλάζει σελίδα η Ελλάδα να αποκαταστήσουμε την χαμένη τιμή της Μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας που μαγάρισαν τα αντιμνημονιακά άκρα.

Πράγματι, όλη αυτήν την υπερσαραντάχρονη περίοδο, με όλες τις δυσκολίες της, τα λάθη της, τις αντιφάσεις της, η Ελλάδα πήγε μπροστά. Πολύ μπροστά. Και αυτό οφείλεται στα δύο κόμματα που την κυβέρνησαν.

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε ουσιαστικά από το 2009, απόρροια και της διεθνούς κρίσης, ήταν ένα φαινόμενο που διέκοψε μιαν αδιάλειπτη πορεία ανάπτυξης. Και το πολιτικό σύστημα, παρά τις κραυγές των δύο άκρων, μέσα σε τρία χρόνια, οδήγησε την πατρίδα μας στην αρχή της εξόδου από την κρίση.

Οι εκλογές του 2015 ήταν μια τομή που μας πήγε πολλά χρόνια πίσω. Οσο θα περνά ο χρόνος και η ματιά μας θα γίνεται πιο καθαρή, τόσο θα διαπιστώνουμε τις τραγικές συνέπειες της επιλογής του 37% του εκλογικού σώματος το 2015.

Συνεπώς, κανονικότητα είναι οι πολίτες να έχουν να επιλέξουν μεταξύ Μητσοτάκη, Αδωνι Γεωργιάδη, Χατζηδάκη, Βρούτση κ.α και Γεννηματά, Βενιζέλου, Λοβέρδου, Μανιάτη, κ.α. Δηλαδή να επιλέξουν μεταξύ των κομμάτων που πήραν στους ώμους τους την Ελλάδα στις δύσκολες στιγμές, με ανυπολόγιστο κόστος γι΄ αυτούς.

2.Ο επόμενος πρωθυπουργός να συναντά τακτικά και να ενημερώνει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Δεν είναι εχθροί. Είναι αντίπαλοι. Η συμπεριφορά του Τσίπρα να αποτελέσει μια θλιβερή ανάμνηση.

3. Η νέα κυβέρνηση οφείλει να δείξει απόλυτο σεβασμό στους θεσμούς και κυρίως στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Θα πρέπει ο Ρασπούτιν και το θηλυκό αντίγραφο του να αποτελέσουν παράδειγμα προς αποφυγήν. Η Δικαιοσύνη και παλαιότερα σε μερικές περιπτώσεις, δεχόταν την πίεση της εκτελεστικής εξουσίας. Κακώς. Αλλά ποτέ λειτουργοί της δεν συμμετείχαν ενεργά σε μια πολιτική συνωμοσία κατά των αντιπάλων της κυβέρνησης. Ποτέ δεν είχαμε στεγανοποιημένους θύλακες που είχαν εντάξει τις θεσμικές τους λειτουργίες στους σχεδιασμούς των κυβερνώντων.

4. Το πολιτικό κλίμα μετά τις εκλογές θα πρέπει να είναι συναινετικό και μετριοπαθές. Τον πρώτο λόγο γι΄αυτό τον έχει όπως πάντα η κυβέρνηση. Ο διχαστικός λόγος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ο εκτραχηλισμός της πολιτικής μας ζωής, ας είναι ένα κακό παρελθόν.

Βέβαια, όσοι παρανόμησαν θα παραδοθούν στην κρίση της Δικαιοσύνης που οφείλει, απερίσπαστη, να αποφασίσει για την τύχη τους.

5. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να εφαρμόσει επακριβώς τα όσα εξήγγειλε.Δεν χωρούν νέες απάτες και αυταπάτες. Οι πολίτες είναι και υποψιασμένοι και αγανακτισμένοι. Και μέχρι στιγμής η Νέα Δημοκρατία τα πηγαίνει καλά. Δεν υπόσχεται. Και έτσι θα πρέπει να συνεχίσει.

6.Η πολιτική τάξη να ομονοήσει πως χρειάζεται η πατρίδα μας κυβέρνηση τετραετίας, για να εφαρμόσει το πρόγραμμα της. Τα λάθη του 2009 και του 2014 δεν θα πρέπει να επαναληφθούν. Ο σεβασμός στους πολίτες αυτής της χώρας επιβάλλει την συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Αυτό είναι το minimum πλαίσιο πάνω στο οποίο θα συνεχισθεί η Μεταπολίτευση του 1974, την οποία θα πρέπει να την φυλάμε σαν κόρη οφθαλμού.

Γιατί αν την χάσουμε, αυτό που θα την διαδεχθεί θα είναι ερεβώδες.