Photo by Anadolu Agency / Contributor / Getty Images / Ideal Image
Του Γιάννη Κουζηνού
Σε καταστήματα στη Βενεζουέλα μπορείς να βρεις ακριβά κρασιά, εδέσματα, όπως προσούτο και πολλά είδη καπνιστού κρέατος, γκουρμέ σάλτσες, ακριβά ουίσκι και όλες τις πανάκριβες μάρκες ρούχων και παπουτσιών. Πόσο αληθές είναι όλο αυτό στη χώρα που η πλειοψηφία του κόσμου δυσκολεύεται πλέον να βρει οποιοδήποτε από τα βασικά είδη διατροφής και χιλιάδες κόσμου τρέφεται καθημερινά με φρούτα που συλλέγει από τα δέντρα; Μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι είναι απολύτως αληθές και η εξήγηση είναι πολύ απλή και δείχνει πώς ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της διακυβέρνησης από τον Chavez για 14 χρόνια και σήμερα από τον Maduro.
Αφορμή για αυτό το κείμενο στάθηκε η περίπτωση ενός απίθανου τύπου, ενός Βάσκου για την ακρίβεια, που μέσα από την προσωπική του σελίδα στο Facebook προσπαθεί να περάσει στον κόσμο ότι στη Βενεζουέλα έχουμε τα πάντα και τα δημοσιεύματα που μεταφέρουν ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν της πείνας είναι προπαγάνδα για να χτυπηθεί ο Maduro και η κυβέρνηση του. Στην προσωπική του σελίδα έχει ανεβάσει πολλές φωτογραφίες του σε καταστήματα μπροστά από γεμάτα ράφια με όλα τα προϊόντα που αναφέρω στην εισαγωγή μου. Η σελίδα του είναι ανοιχτή και πολύ γρήγορα τα σχόλια του και οι φωτογραφίες του τράβηξαν την προσοχή αλλά και την οργή χιλιάδων Βενεζολάνων που διαμαρτυρόταν για την τελείως εσφαλμένη εικόνα που προσπαθεί να περάσει για το τι συμβαίνει στη χώρα. Πολλοί είναι εκείνοι που τον κατηγορούν ότι είναι «enchufado-διαπλεκόμενος, βύσμα με την κυβέρνηση» και ότι το μόνο που κάνει είναι να επιδεικνύει τον πλούτο του, με προκλητικό για τις δύσκολες στιγμές που περνάει η χώρα τρόπο. Ο κύριος αυτός μάλιστα, με τις φωτογραφίες και τα σχόλια του, έγινε «σημαία» στα χέρια των υποστηρικτών του καθεστώτος και έλαβε μεγάλη προβολή από τα εγχώρια αλλά και ξένα μέσα ενημέρωσης. Το ότι αυτός ο πάμπλουτος κύριος (όπως ο ίδιος παραδέχεται και επιδεικνύει με τις φωτογραφίες του στη σελίδα του) έγινε σημείο αναφοράς από τους ανθρώπους που μιλάνε για σοσιαλισμό, επανάσταση και τη φτωχολογιά είναι μόνο ένα σκέλος της υποκρισίας και της ελεεινής προπαγάνδας με κάθε τρόπο.
Οι φωτογραφίες του είναι αληθινές. Δεν είναι προϊόν photoshop και παρουσιάζουν μια εικόνα της Βενεζουέλας από συγκεκριμένη γωνία λήψης. Στις φωτογραφίες του από τα γεμάτα ράφια δεν εμφανίζεται πουθενά ΚΑΝΕΝA ΑΠΟΛΥΤΩΣ προϊόν βασικής πρώτης ανάγκης και διατροφής. Αυτό είναι το πρώτο περίεργο, όταν ένας άνθρωπος σου λέει ότι οι Βενεζολάνοι έχουνε τα πάντα, να μην μπορεί να βρει μια φωτογραφία με γάλα, ζάχαρη, αλεύρι, λάδι, καφέ, χαρτί υγείας κλπ και μάλιστα σε καταστήματα σε πολύ ακριβές περιοχές στο Καράκας.
Θα το εξηγήσω ακόμα μια φορά για όσους δεν έχουν διαβάσει παλιότερα κείμενα μου αλλά και για όσους δεν καταλαβαίνουν πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ακριβά εδέσματα και ρούχα στη Βενεζουέλα αλλά όχι τα υπόλοιπα βασικά είδη διαβίωσης.
Στη Βενεζουέλα η κυβέρνηση έχει την ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙKOΤΗΤΑ στην εισαγωγή και διανομή OΛΩΝ των προϊόντων που η ίδια έχει χαρακτηρίσει σαν βασικά προϊόντα διατροφής και διαβίωσης. ΚΑΝΕΝΑΣ έμπορος και διανομέας χονδρικής, ΚΑΝΕΝΑΣ ιδιώτης καταστηματάρχης δεν έχει το δικαίωμα να εισάγει και να διανέμει οποιοδήποτε από αυτά τα «χαρακτηρισμένα» προϊόντα.
Έως και πριν λίγο καιρό ελάχιστα από αυτά τα προϊόντα διανέμονταν από την κυβέρνηση σε ιδιωτικά σούπερ μάρκετ και η μεγάλη πλειοψηφία τους έφταναν στον κόσμο μέσω των κρατικών αλυσίδων καταστημάτων (πρώην ιδιωτικών που κρατικοποιήθηκαν). Σήμερα ακόμα χειρότερα, με την απόφαση του Maduro, η διανομή γίνεται κατά 70% χέρι χέρι από τις CLAP (Comites Locales de Abastecimiento y Produccion - Τοπικές Επιτροπές Εφοδιασμού και Παραγωγής και κατά 30% από τα κρατικά καταστήματα τροφίμων.
Οι ιδιώτες διανομείς και έμποροι, αγοράζοντας συνάλλαγμα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚA από το κράτος, μπορούν να εισάγουν οποιοδήποτε άλλο προϊόν εκτός από τα «χαρακτηρισμένα». Τα καταστήματα που ο Βάσκος επιχειρηματίας φωτογραφίζει και παρουσιάζει σαν καθημερινότητα βρίσκονται όλα στις πανάκριβες περιοχές του Καράκας πέριξ των «Country Club» και φυσικά απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτό το πολύ πλούσιο πελατολόγιο. Τα καταστήματα αυτά και οι ιδιοκτήτες τους επιλέγουν να απευθύνονται σε αυτό το ειδικό πελατολόγιο. Σε καμία περίπτωση στην μεγάλη πλειοψηφία της φτωχολογιάς των Barrios στη Βενεζουέλα. Kαταστήματα στις περιοχές της μεσαίας τάξης εφοδιάζονται με προϊόντα εισαγωγής, όχι τίποτα εξεζητημένο, στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν οικονομικά, αφού δεν έχουν τη δυνατότητα να βάλουν στα ράφια τους τα βασικά.
(Photo by Mario Tama / Staff / Getty Images / Ideal Image. Τα καταστήματα που ο Βάσκος επιχειρηματίας φωτογραφίζει και παρουσιάζει σαν καθημερινότητα βρίσκονται όλα στις πανάκριβες περιοχές του Καράκας πέριξ των «Country Club» και φυσικά απευθύνονται αποκλειστικά σε αυτό το πολύ πλούσιο πελατολόγιο.Σε καμία περίπτωση στην μεγάλη πλειοψηφία της φτωχολογιάς των Barrios στη Βενεζουέλα.)
Ελαιόλαδο για παράδειγμα, που εγώ προσωπικά, αν και Έλληνας και συνηθισμένος στη χρήση του, έχω αγοράσει μόνο ένα λίτρο στα πέντε χρόνια που βρίσκομαι στη χώρα, καθώς η τιμή του είναι απλησίαστη αλλά και τη γνωστή μάρκα πραλίνας φουντουκιού που η κόρη μου έχει γευτεί μόνο μια φορά και κοστίζει 10.000 μπολίβαρ το βαζάκι των 100γρ. Ας τελειώνουμε λοιπόν με το παραμύθι «στη Βενεζουέλα έχουμε τα πάντα». Στη Βενεζουέλα με την «επανάσταση» οι πολύ πλούσιοι είναι ακόμα πολύ πλούσιοι, η μεσαία τάξη επιβιώνει μετά χιλίων βασάνων και ο φτωχός κόσμος πεθαίνει της πείνας.
Ας το καταλάβουν επιτέλους όσοι πεισματικά αρνούνται να δουν την πραγματικότητα. O αποκλειστικός υπεύθυνος για τη σημερινή κατάρρευση της χώρας είναι το ολοκληρωτικό, καταπιεστικό καθεστώς που ελέγχει τα πάντα για 17 ολόκληρα χρόνια. Ο κόσμος δεν λεηλατεί φορτηγά που μεταφέρουν σαμπάνιες, αλλά φορτηγά που μεταφέρουν γάλα. Ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται γιατί θέλει περισσότερα ρούχα μάρκας, αλλά διότι θέλει αλεύρι και ψωμί για τα παιδιά του. Η «μπολιβαριανή επανάσταση» όμως επιτρέπει στον οποιονδήποτε έμπορο να εισάγει σαμπάνια αλλά του απαγορεύει να εισάγει γάλα. Τόσο απλά και τόσο τραγικά. Οι Αντουανέτες της προπαγάνδας του καθεστώτος, τα διαπλεκόμενα παπαγαλάκια επαναλαμβάνουν το ιστορικό «μα δεν έχουν να φάνε ψωμί; Ας φάνε παντεσπάνι». Αγαπητά μου πτηνά, δυστυχώς και το παντεσπάνι αλεύρι θέλει... Και αυτό το εισάγουν οι «επαναστάτες».
